Photography and writer Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

Photography and writer Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2020

Νότα Κυμοθόη "Τα Αεί α (άγια) Θεοφάνια είναι αρχαία ελληνική εορτή"


                                           Photography Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
"Τα Αεί α Θεοφάνια* είναι αρχαία ελληνική εορτή"
Νότα Κυμοθόη 
     Διαβάζοντας και μελετώντας τ΄ αρχαία ελληνικά κείμενα συναντάμε αλήθειες, οι οποίες για λόγους σκοπιμότητας "πολιτικής, θρησκευτικής κοσμικής εξουσίας", έμπλεξαν τα πάντα και μέχρι των ημερών μας υπάρχει μια σκοτεινάγρα στο θέμα αυτό και η όλη αλήθεια έχει κρυφτεί. Με τα χρόνια οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν την όλη προέλευση αυτής της εορτής. Ας κάνουμε λοιπόν μια μικρή ιστορική πορεία ως γόνοι των αρχαίων Ελλήνων κι Ελληνίδων, για να δούμε την όλη αλήθεια και προέλευση της εορτής των Θεοφανίων. 
    Τα αρχαία Θεοφάνια ήταν μια σπουδαία Εορτή στους Δελφούς, όπου έρχονταν προσκυνητές από όλον τον κόσμο, για να αποδώσουν Τιμή και Δόξα στο Θεό του Φωτός Απόλλωνα και να δουν το Άγαλμα του Θεού του Φωτός, όπου μόνον αυτήν την ημέρα φανέρωναν στους προσκυνητές του Ναού. Αυτήν την ημέρα ο Θεός του Φωτός ήταν "Θεοφανής", φανερωνόταν δηλαδή στους προσκυνητές του και η Εορτή αυτή ονομαζόταν Θεοφάνια.
     Ο Ιησούς Χριστός αυτήν την ημέρα φανερώνεται στον κόσμο για να ξεκινήσει το ιερό του έργο, καθώς γράφουν τα ιερά κείμενα (πβ. Α΄ Τιμόθ. 3.16: Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί͵ ἐδικαιώθη ἐν πνεύματι͵ ὤφθη ἀγγέλοις͵ ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν͵ ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ͵ ἀνελήφθη ἐν δόξῃ), γίνεται δηλαδή ο Καθαρμός του στα νερά του Ιορδάνη, από τον Ιωάννη (Άγιο Ιωάννη Πρόδρομο) σύμφωνα με τη αρχαία ελληνική θρησκεία καθαρμού σε ποτάμια και  παρουσιάζεται στον κόσμο για να τελέσει το έργο του. Ο πρώτος που τον αναγνωρίζει ως Φως είναι ο Ιωάννης, ο οποίος ήταν Μύστης, γνώριζε δηλαδή τον αρχαίο ελληνικό Καθαρμό. Και τη στιγμή του Καθαρμού αυτού φανερώνεται στον Ουρανό ένα λευκό περιστέρι κι ακούγεται φωνή Θεού λέγουσα: "Ούτος εστί ο υιός μου ο μονογενής ο εγώ ευδόκησα". Ποιοι λοιπόν άκουσαν αυτήν τη φωνή του Θεού και πως διασώθηκε και ποιοι την κατέγραψαν; Ζούσε δε ο Ιωάννης ως ερημίτης μοναχός του απομονωμένος από τους άλλους ανθρώπους της εποχής του. Το λευκό περιστέρι αποτελεί ένα ιερό κλειδί, για το οποίο θα μιλήσω άλλη φορά. Η δε εκκλησιαστική γλώσσα αναφέρεται στην αρχή ως το μυστήριο της "ενανθρωπήσεως του Θεού" γι΄ αυτήν την ημέρα καθώς υπάρχει η εξής δήλωση του Γρηγορίου Θεολόγου (πβ. τον τίτλο ομιλίας τού Γρηγορίου Θεολόγου στα Χριστούγεννα: Εἰς τὰ Θεοφάνια͵ εἴτουν Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος, όπου σε ένα σημείο (36.313.) εξηγεί ως εξής το γιατί δόθηκαν δύο ονόματα στην εορτή των Χριστουγέννων: Ὄνομα δὲ͵ τῷ φανῆναι μὲν͵ Θεοφάνια· τῷ δὲ γεννᾶσθαι͵ Γενέθλια). Αυτή η συνολική αναφορά ευνοήθηκε και από το γεγονός ότι στην ιστορία της εκκλησίας και οι δύο εορτές εορτάζονταν στην αρχή την ίδια ημέρα, δηλαδή στις 6 Ιανουαρίου
    Tον 4ο αιώνα όμως, οι δύο εορτές χωρίστηκαν και η Γέννηση του Ιησού Χριστού μεταφέρθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα που οι λάτρεις του Δωδεκάθεου σε Ανατολή και Δύση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κι όλοι οι εθνικοί εόρταζαν τον Θεό Ήλιο, δηλαδή τα Ηλιούγεννα. Από τότε αρχίζει να χρησιμοποιείται η λέξη Θεοφάνια ήτοι: Θεοφάνια για τη Βάπτιση, παράλληλα με τη λέξη Ἐπιφάνια (πβ. Ιωάνν. Χρυσοστ. Φιλογ. 48.752: Εἰ γὰρ μὴ ἐτέχθη κατὰ σάρκα ὁ Χριστὸς͵ οὐκ ἂν ἐβαπτίσθη͵ ὅπερ ἐστὶ τὰ Θεοφάνια· οὐκ ἂν ἐσταυρώθη͵ ὅπερ ἐστὶ τὸ Πάσχα).

   Οι αρχαίες ελληνικές τελετές Καθαρμού που αφορούν τον εορτασμό των Θεοφανίων, άρχιζαν με τον καθαρμό των ιερών αγαλμάτων των Θεών στους αρχαίους ελληνικού ναούς και ήταν μια μεγάλη αρχαία ελληνική εορτή, την οποία η εκκλησία οικειοποιείται ως δική της χριστιανική. Κι εδώ πρόκειται για μια γνήσια βεβήλωση και γνήσια κλοπή. Ας ξεκαθαρίσουμε το όλο θέμα, γιατί τα ιστορικά κείμενα φανερώνουν πως τα Θεοφάνια εορτάζονταν στο Ιερό του Απόλλωνος Θεού στους Δελφούς. Βρίσκουμε ερευνώντας τις γραφές, τα κάτωθι κείμενα:
1ο κείμενο του ιστορικού Ηροδότου, ο οποίος γράφει:
"Επιτελέσας δε ο Κροίσος ταύτα απέπεμπε ες Δελφούς και τάδε άλλα άμα τοίσι κρητήρας δύο μεγαθεί μεγάλους, χρύσεον και αργύρεον, των ο μεν χρύσεος έκιτο επί δεξιά εσιόντι ες τον νηόν, ο δε αργύρεος επ΄αριστερά. Μετεκινήθησαν δε και ούτοι υπό τον νηόν κατακαέντα, και ο μεν χρύσεος κείται εν τω Κλαζομενίων θησαυρώ, έλκιν σταθμόν είνατον ημιτάλαντο και έτι δώδεκα μνέας, ο δέ αργύρεος επί τού προνηίου της γωνίης, χωρέων αφορέας εξακοσίους, επικίρναται γαρ υπό Δελφών Θεοφανίοισι."
Αυτό το κείμενο θέλει να πει τα εξής:
Ο δε Κροίσος τέλεσε αυτά και έστειλε στους Δελφούς ακόμα δυο κρατήρες μεγάλου μεγέθους, έναν με χρυσό και έναν με ασήμι, τον μεν χρυσό  να τοποθετηθεί στα δεξιά της εισόδου του ναού και εκείνον με το ασήμι στα αριστερά του ναού. Μετακινήθηκαν δε αυτοί από τον ναό όταν καιγόταν ο ναός από πυρκαγιά και το χρυσάφι βρίσκεται στο θησαυροφυλάκιο των Κλαζομενών και ζυγίζει τεσσερισήμισι τάλαντα και δώδεκα μνες, το δε ασήμι βρίσκεται στην γωνιά του πρόναου και χωράει σε εξακόσιους αμφορείς, που κερνούν στους Δελφούς την ημέρα των Θεοφανίων.
Την ημέρα των Θεοφανίων έβλεπαν το Φως του Θεού Απόλλωνα και η αρχαία αυτή εορτή ταυτίστηκε με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος δίδασκε για το Φως του Θεού.  Ας μη λησμονούμε πως έλεγε:"εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ΄ έξει το φως της ζωής".
      Με τα αρχαία ελληνικά Θεοφάνια σχετίζεται και η αρχαία εορτή του Καθαρμού ή Πλυντηρίων, κατά το οποίο πλενόταν το Ξόανο της Θεάς Αθηνάς στη θάλασσα.
Στην Αθήνα το μετέφεραν τελετουργικά στο Παλαιό Φάληρο, καθώς αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς. Καθάριζαν κι εξάγνιζαν τα Ιερά των Ναών της Θεάς Αθηνάς και κυρίως της Θεάς Αθηνάς Παλλάδος στην Ακρόπολη της Αθήνας κι έδεναν το Ιερό της με σχοινιά. Σε όλες τις αρχαίες πόλεις κουβαλούσαν τα αγάλματα των Θεών και τα ιερά σκεύη και τα έπλεναν στο κοντινότερο ποτάμι ή λίμνη για να καθαρθούν κι αυτό γινόταν τελετουργικά. Δηλαδή, οι Ιέρειες των αρχαίων Ναών που ήταν όλες παρθένες και ονομάζονταν "Λουτρίδες και Πλυντρίδες" μαζί με την Ιέρεια που ονομαζόταν "Κατανίπτης" κι ήταν η επιμελήτρια για το άγαλμα της Θεάς προετοίμαζαν την τελετή των Καλλυντηρίων.  Ακολουθούσαν οι Ιέρειες "Πραξιεργίδες" που ετοίμαζαν το καθαρτήριο λουτρό του Ξοάνου της Θεάς Αθηνάς, που το έγδυναν και μετά από τον καθαρμό του το έντυναν πάλι με τα πέπλα και τα κοσμήματά του, κάτω από την επίβλεψη κι εποπτεία των "Νομοφυλάκων" καθώς το Ξόανο μεταφερόταν στη θάλασσα του Φαλήρου και παρέμεινε εκεί όλη την ημέρα. Αυτή η ημέρα του Καθαρμού ή Πλυντηρίου ήταν αποφράς ημέρα, διότι η πόλη της Αθήνας στερείτο την προστασία της πολιούχου Θεάς, γι΄ αυτό ήταν επίσημη "αργία" έως το απόγευμα όπου το Ξόανο επέστρεφε τελετουργικά πάλι στον Παρθενώνα. Στη διαδρομή από το Φάληρο ως τον Παρθενώνα έφηβοι νέοι και νέες κρατούσαν δάδες αναμμένες από τις Ιέρειες παρθένες "Πραξιεργίδες" ως τον Παρθενώνα, όπου το Ξόανο της Θεάς τοποθετείτο και πάλι στη θέση του, καθαρό.
Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας διατηρούν αυτό το έθιμο έως και σήμερα.
2ο κείμενο του Θουκυδίδη, ο οποίος γράφει, στο β΄ βιβλίο της ιστορίας του, κεφάλαιο 80, εδάφια 4-5:
"Κνήμος δε και οι μετ΄αυτού χίλιοι οπλίται επειδή επεραιώθησαν λαθόντες Φορμίωνα, ός ήρχε των είκοσι νεών των Αττικών αι περί Ναύπακτον εφρούρουν, ευθύς παρεσκευάζοντο την καταγήν στρατείαν. Και αυτώ παρήσαν Ελλήνων μεν Αμπρακιώται και Λευκάδιοι και Ανακτόριοι και ούς αυτών έχων ήλθε χίλιοι Πελοποννησίων, βάρβαροι δε Χάονες χίλιοι αβασίλευτοι, ών ηγούντο επετησίω προστατεία εκ του αρχικού γένους Φώτιος και Νικάνωρ. Ξυνεστατεύοντο δε μετά Χαόνων και Θεσπρωτοί αβασίλευτοι."
Σε αυτό το κείμενο διαβάζουμε:
Ο Κνήμος δε και οι χίλιοι οπλίτες μαζί με αυτόν επειδή πέρασαν απέναντι δίχως να τους πάρει είδηση ο Φορμίωνας, που ήταν αρχηγός σε είκοσι αττικά πλοία που φρουρούσαν την περιοχή γύρω από τη Ναύπακτο, αμέσως άρχισε την από στεριάς εκστρατεία. Και μαζί με αυτόν ήταν Έλληνες Αμπρακιώτες και Λευκάδιοι και Ανακτόριοι και χίλιοι Πελοποννήσιοι που είχε φέρει μαζί του όταν ήρθε. Βάρβαροι δε ήταν χίλιοι Χάονες χωρίς βασιλιά, στους οποίους αρχηγοί ήταν για ένα χρόνο οι έχοντες την εξουσία ο Φώτιος και ο Νικάνωρ από την ηγεμονική οικογένεια του τόπου και μαζί με τους Χάονες ήταν και Θεσπρωτοί χωρίς βασιλιά.
Σημείωση:α)Χάονες ήταν κάτοικοι που ζούσαν ως κυρίαρχοι στην Ήπειρο, στην Ιταλία αλλά και γύρω από τα Κεραύνια όρη έως τον Θύαμι ποταμό (Καλαμά) καθώς ονομάζονταν και Χώνες με πόλεις τον Πάνορμο, την Όγχηστο, το Ίλιον, το Βουθρωτό, την Φοινίκη, και καθώς αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, ονομάστηκαν έτσι από το γεννήτορά τους Χάονα, γιο του Πριάμου. Ο Θουκυδίδης τους ονομάζει βάρβαρους, ίσως γιατί δεν ήταν πολιτισμένοι, όσο οι άλλοι Έλληνες. β)Το κείμενο αυτό του Θουκυδίδη, το αναφέρω για να κατανοήσει ο κάθε αναγνώστης πως το όνομα Φώτιος δεν σχετίζεται με την εορτή των Θεοφανίων και τα Φώτα, όπως συνηθίζεται λαϊκά να ονομάζεται, γιατί ω όνομα προϋπήρχε στην αρχαία εποχή, πριν το χριστιανισμό.
"Αεί α" σημαίνει αιώνια αυτά, και από την εκφορά του λόγου δημιουργείται το  "γ" και προφέρονται Άγια. 
Ευχαριστώ προσωπικά τον Ιησού Χριστό, για όλη αυτήν τη Φώτιση οπού μας διασώζει ιερές αρχαίες αλήθειες, για τις οποίες χρειάζεται μεγάλη μελέτη και έρευνα από όσους πράγματι αγαπούν την μελέτη και την αλήθεια.
Ο σταυρός τον οποίον ρίχνουν στη θάλασσα για να καθαρθεί, την ημέρα των Θεοφανίων, ταυτίστηκε με τον Ιησού Χριστό. Εδώ όμως θέλει μελέτη το θέμα. Ας μη λησμονούμε, πως υπήρξε ο ισόπλευρος "σταυρός", δηλαδή το αρχαίο ελληνικό σύμβολο ενότητας των αρχαίων Ελλήνων κι Ελληνίδων, ποινή καταδίκης και σταύρωσης ζωντανών ανθρώπων από το ιερατείο των Εβραίων (κάτι σαν τη σημερινή ιερή σύνοδο). Η καταδίκη σε σταυρικό θάνατο είχε επιβληθεί για όλους όσους δεν έκαναν περιτομή στην περιοχή του σημερινού Ισραήλ. Επί αυτοκρατορία; Μεγάλου Αλεξάνδρου καταργήθηκε η περιτομή ως βίαιη πράξη. Την εποχή όμως μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου την επανέφεραν και πάλι και μετά την καταστροφή της ιερής 17πολης των αρχαίων Ελλήνων στην περιοχή αυτή. Έτσι λοιπόν για όλους τους Έλληνες που ζούσαν στην περιοχή και σκόρπισαν από τις 17 αρχαίες ελληνικές πολιτείες, η γνωστή 17πολη των αρχαίων Ελλήνων ή 10πολη όπως την αναφέρει η βίβλος ο αρχαίος ελληνικός ισόπλευρος σταυρός αποτελούσε σημείο Ενότητος και Δύναμης. Έδειχναν δε ασέβεια στο ναό του Σολομώντος για΄τι λάτρευαν τον ΖΕΥ και το 12Θεο. Υπήρχαν όμως και Ελληνιστές Ιουδαίοι που δεν έκαναν περιτομή. Η απόφαση του Ιερατείου των Εβραίων της εποχής εκείνης ήταν η ποινή καταδίκης σε θάνατο ανθρώπων ζωντανών με σταύρωση, στην περιοχή αυτή.
 Ήταν δε ο "σταυρός" αρχαίο ελληνικό σύμβολο ενότητας όλων των αρχαίων Ελλήνων επί Γης μετά τους μεγάλους κατακλυσμούς που είχαν σκορπίσει και ευρίσκονταν κάθε 4 χρόνια, για να θυμούνται: το Όμαιμον, το Ομότροπον, το Ομόγλωσσον και Ομόθρησκον (λατρεία Δωδεκάθεου) με τις αρχαίες εορτές τους. Σε αυτήν την περιοχή ήταν καταδικαστέες κι απαγορευμένες πλέον. Αυτόν τον αρχαίο ελληνικό σταυρό χρησιμοποίησαν οι αρχαίοι δικαστές του εβραϊκού νόμου και στο λόφο του Γολγοθά για να σταυρώνουν ζωντανούς τους όσους ελληνιστές Ιουδαίους (οι οποίοι δεν έκαναν περιτομή) και όσους παρανομούσαν κι έτσι, βεβήλωναν, με ανθρωποθυσίες, τα αρχαία Ιερά των αρχαίων Ελλήνων. Η κατάσταση έγινε σκληρότερη έπειτα από τη μεγάλη σφαγή των Ελλήνων κι Ελληνίδων στην Κύπρο. Δηλαδή, επάνω στον αρχαίο ελληνικό σύμβολο του Όμαιμου, Ομόγλωσσου, Ομότροπου και Ομόθρησκου, σταύρωναν ζωντανούς. Ο αρχαίος ελληνικός Σταυρός είχε βεβηλωθεί και αιματοκυλιστεί κι αυτήν την ημέρα των Θεοφανίων ρίχνεται στη θάλασσα για να ΚΑΘΑΡΘΕΙ, γιατί επάνω του σταυρώθηκαν αμέτρητοι ζωντανοί άνθρωποι και βρήκαν φρυχτό θάνατο αλλά και ο Ιησούς Χριστός, δια του οποίου, σταμάτησε αυτή η θανατική ποινή!!! Δηλαδή ο σταυρός που ρίχνουν στη θάλασσα αυτήν την ημέρα, στην πραγματικότητα "ξεπλένεται και ξεπλένει" τα εγκλήματα του εβραϊκού λαού, που επάνω του σταύρωναν ζωντανούς ανθρώπους και δεν έχει καμιά σχέση με τη βάπτιση του Ιησού Χριστού. Ο "σταυρός" ταυτίστηκε με τον Ιησού Χριστό, αλλά δεν ήταν Εκείνος που επέβαλε αυτό το μαρτύριο. Σταμάτησε με τη σταύρωσή του η θανατική αυτή ποινή που είχαν επιβάλλει οι Εβραίοι στην ανθρωπότητα. Ο Ιησούς Χριστός είναι Φως κι όχι "σταυρικός" θάνατος.
   Ο αρχαίος ελληνικός σταυρός στην πορεία, για να εδραιωθεί η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης Ανατολής του Κωνσταντίνου (μέγας αυτοονομάστηκε της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας νέας Ρώμης Ανατολής κι άγιος καθιερώθηκε από τους εξουσιαστές της θρησκείας) ως απειλή σταυρικού θανάτου, εδραίωσε τη δύναμή του. Αργότερα που έγινε μονοκράτωρ στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία καθιερώθηκε ως σύμβολο επιβουλής του χριστιανισμού ως θρησκείας ο "σταυρός" του Γολγοθά, δηλαδή η ποινή θανάτου. Λέγεται πως η μητέρα του Ελένη (αγία) βρήκε το σταυρό στον οποίο είχε σταυρωθεί ο ίδιος ο Χριστός. Αυτό όμως δεν σταμάτησε τα εγκλήματα του Κωνσταντίνου κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας του. Από τότε έως και τις ημέρες μας, κομματάκια "Τίμιου ξύλου" από αυτό το οποίο ήταν ο σταυρός στον οποίο σταυρώθηκε ο Χριστός, έγιναν μέρος εμπορίου, για "ευλογία", σε όσους επισκέπτονται τους Αγίους Τόπους, όπως ονομάστηκε η περιοχή στο Ισραήλ κι όποιος βαπτίζεται στον Ιορδάνη ποταμό ονομάζεται "Χατζής". Τι σχέση έχει αυτός ο τίτλος, με τον ελληνισμό, ποτέ δεν το κατάλαβα.
   Στην εικόνα, ο αρχαίος ελληνικός Σταυρός των αρχαίων Ελλήνων της Κύπρου, από την τοποθεσία Πωμός, με ανθρωπόμορφη μορφή, υπήρξε ιερό φυλακτό στην αρχαιότητα για τη ζωή. Ως λατρευτικό Σύμβολο ζωής κι ενότητας του ελληνισμού ήταν ο ισόπλευρος αρχαίος ελληνικός σταυρός.
 Στην πορεία ταυτίστηκε με το "σταυρό" των νεκρών στον Γολγοθά και τοποθετείται σε όλους τους νεκρούς στα ορθόδοξα νεκροταφεία και στους τρούλους των ορθοδόξων εκκλησιών και αποτέλεσε ιερό σύμβολο του χριστιανισμού. 
   Το να ρίχνουν τον "Σταυρό" στη θάλασσα, καμιά σχέση δεν έχει με τη βάπτιση του Χριστού. Περισσότερο πλησιάζει με την κάθαρση του εβραϊκού λαού, που είχε επιβάλλει αυτό το μαρτύριο στην ανθρωπότητα εκείνη την εποχή αλλά και με την κάθαρση όλων όσων τον χρησιμοποίησαν σε αιματοκύλισμα και καταστροφές του Ελληνισμού.
   Ας ευχαριστήσουμε τον Ιωάννη τον Πρόδρομο για όλη αυτήν την ημέρα και το Θεό του Παντός των Όλων Δυνάμεων για όλα τα αγαθά οπού μας προσφέρει για τη συνέχεια της ζωής!
Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2019

Νότα Κυμοθόη "Ε' Παγκόσμιο Συνέδριο Αμφικτυόνων"

Νότα Κυμοθόη "Ε΄Παγκόσμιο Συνέδριο Αμφικτυόνων"
Αποδεχόμενη την Πρόσκληση του κ. Δημήτρη Μπουκόνη συμμετείχα στην 1η ημέρα του 2ημέρου Ε΄ Παγκοσμίου Συνεδρίου Αμφικτυόνων, υπό την Αιγίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Υπουργείου Εσωτερικών, που διεξάγεται αυτές τις ημέρες στη Θεσσαλονίκη.
Η ομιλία μου με θέμα "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" στο θέμα "Ελληνισμός-Ορθοδοξία-Αμφικτυονίες", διεξήχθη σήμερα, Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2019. 
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
Ε΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2019 με θέμα “ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ-ΧΡΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ”
ΟΜΙΛΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ: “Το Λ των λέξεων και του Λόγου”

Καλησπέρα σε όλους σας.
Τιμώντας την Α΄Αρχή και το Α΄ Αίτιο της Ορθής Δόξας Πνεύματος σκέψεως των Ελλήνων απανταχού της γης, είμαι εδώ, Αθάνατος Λόγος Φωτός Αιωνίου, Αιωνίας Ροής Χρόνου Ηέλιου Πατρός Ροή Όλων Όλα Τιτανίας Όλης Αρχής Ιερά Τετρακτύς Ισσίου Όλου.
Όμαιμον, Ομόγλωσσον, Ομότροπον, Ομόθρησκον. Τετρακύς Ιερά αυτή η Α΄ Αρχή Αμφικτυονίας Ελληνισμού. Κάποτε. Σήμερα, με προβληματίζει το “μόρφωμα” Ελληνισμός. Έχει πέσει σε αντιφάσεις που προσβάλλουν και αλλοιώνουν την γνησιότητα συνείδησής του, “αφού με το να γίνουν χριστιανοί οι Έλληνες, γίνονται ουσιαστικά σπέρματα του Αβραάμ”, καθώς γράφει και ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας στο βιβλίο του “Ελληνισμός και Χριστιανισμός”.
Η καταστροφή που έχει γίνει στον απανταχού Ελληνισμό ξεκίνησε από την αρχαία Πέλλα, πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όταν την επισκέφτηκε ο Παύλος. Μοιάζει ως να ήταν σχέδιο προμελέτης αυτό. Να ξεκινήσει δηλαδή την περιοδεία του για να διδάξει το Λόγο Χριστού από εκεί. Στην καρδιά της γενέτειρας πατρίδας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, μπήγοντάς του, μαχαίρι στην καρδιά. Γιατί δεν ήταν αυτή όλη η περιοδεία για τον Ελληνισμό. Ήρθε στην Μακεδονία και χρησιμοποίησε τους Ελληνιστές Ιουδαίους που κατοικούσαν εκεί. Αυτοί που είχαν φύγει για να γλιτώσουν την ποινή θανάτου επειδή δεν έκαναν περιτομή ενώ γνώριζαν καλά την Πεντάτευχο, μιλούσαν καλά και την ελληνική γλώσσα, λάτρευαν τους αρχαίους Έλληνες Θεούς, γνώριζαν τον Ελληνισμό της Μακεδονίας και την αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Ζούσαν σε τόπο ελληνικό-μακεδονικό. Η Πεντάτευχος ή Τορά ή Τακάν των Εβραίων είχε μεταφραστεί από τους Πτολεμαίους Σελευκίδες στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, πολύ πριν από αυτό το γεγονός. Είναι ιστορικά γνωστή ως Μετάφραση των Ο', η οποία φανερώνει όλη την αλήθεια για την κλοπή των αρχαίων ελληνικών κειμένων και ελληνικών ιδεών της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας προσαρμοσμένες στην ιουδαϊκή κοινωνία. Τι μας αφορά όλους εμάς τους Έλληνες αυτό το γεγονός; Γιατί δεν μας λένε την αλήθεια; Είχε εκείνη, την π. Χ. εποχή, δημιουργηθεί φανατισμός και αντιπαλότητα ανάμεσα στους Ιουδαίους που δέχονταν την περιτομή και σ΄ εκείνους τους Ελληνιστές Ιουδαίους που δεν την δέχονταν κι είχαν φύγει μακριά από την Ιουδαία περιοχή. Αυτήν, όπου ο αυτοκράτωρ Αδριανός μετονόμασε Συρία κι απαγόρεψε στους Εβραίους να εισέρχονται σε αυτήν, ύστερα από την νίκη του κατά του Ισραήλ. Την περιτομή είχε απαγορέψει με νόμο πρώτος ο Μέγας Αλέξανδρος στην περιοχή τους, την οποία Ιουδαία είχε καταλάβει και συμπεριλάβει στην αρχαία ελληνική μακεδονική αυτοκρατορία του. Υπήρχαν εκεί οι αρχαίοι Φιλισταίοι, οι φίλοι των ιστίων, δηλαδή άνθρωποι της θάλασσας, Έλληνες προερχόμενοι από την αρχαία Κρήτη και την αρχαία Κύπρο, αλλά και νησιώτες από τα Κύθηρα κι Αντικύθηρα. Υπήρχαν και οι Παλαιστίνιοι, με τους οποίους ακόμα μάχονται οι κάτοικοι του Ισραήλ. Είχαν ιδρύσει οι αρχαίοι Έλληνες πολύ πριν στην περιοχή του σημερινού Ισραήλ 17 ολόκληρες αρχαίες ελληνικές πόλεις, για τις οποίες δεν γίνεται λόγος ιστορικός. Αναφέρονται όμως στην βίβλο ως 10πολις. Δημιουργήθηκε μέγα χάσμα που συνεχίστηκε με εχθροπραξίες και πόλεμο κι επί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αργότερα. Γνωστός είναι ο 10ετής πόλεμος του Αδριανού γι΄ αυτό το θέμα, που τοποθέτησε τον Ζευ με αγαλμάτινη παράσταση στο ναό Σολομώντος μετά την ολοσχερή κατάληψη της Ιερουσαλήμ. Το χάσμα αυτό κι αυτήν την μεγίστη έχθρα των φανατικών Ιουδαίων και το μίσος τους για την αρχαία ελληνική θρησκεία και την αντιπαλότητά τους για το αρχαίο ελληνικό Πνεύμα, υπήρχε και την εποχή του Ι. Χριστού. Αυτό όλο το χάσμα, αυτήν την έχθρα και το μίσος, προσπάθησε να γεφυρώσει με τη διδασκαλία του σε αυτούς και στον τόπο τους ο Ι. Χριστός και τον σταύρωσαν. Ο Ελληνισμός όμως δεν σχετίζεται με αυτό, γιατί ήταν καθαρά θέμα των Ιουδαίων και της δικής τους κοινωνίας και θρησκευτικής λατρείας κι όχι των Ελλήνων εθνικών (έθνος ελληνικό).

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ είναι ΈλευσιςΛόγουΛόγοςΗλίουΝουςΙερόςΣωτήριοςΜήτρα ΌλωνΣωτηρία.
Υπαρκτός Ηέλιος Νούς και Σώτερ εκείνη την εποχή ήταν ο Ζεύς. Η ελληνική φιλοσοφία υπήρχε, διδασκόταν και το 12Θεο λατρευόταν παντού με παραλλαγές. “Το της φιλοσοφίας έργον ενιοί φασίν από βαρβάρων άρξαι γενήσασθαι παρά δε Βαβυλωνίους ή Ασσυρίους Χαλδαίους και γυμνοσοφιστάς παρ ΄Ινδοίς”, γράφει στο Α΄ βιβλίο του και στο έργο του “Βίοι και γνώμαι των εν φιλοσοφία ευδοκιμισάντων” ο Διογένης Λαέρτιος. Είχε καταγωγή από την πόλη Λαέρτη της Κιλικίας ή Αώας των αρχαίων Ελλήνων της Μικράς Ασίας, που βρισκόταν απέναντι από την Κύπρο, στη σημερινή Τουρκία. Κι εκεί πήγε πάλι περιοδεία ο Παύλος με σχέδιο, διότι η αρχαία ελληνική φιλοσοφία βοηθά στην ομαλή εξέλιξη κι ανάπτυξη σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Δίχως αρχαία ελληνική φιλοσοφία δεν υπάρχει ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ.
Η σπουδαία Βιβλιοθήκη της αρχαίας Αλεξάνδρειας κάηκε. Η Βιβλιοθήκη της αρχαίας ελληνικής πόλης Εφέσου είχε την ίδια τύχη. Αλλά οι Αιγύπτιοι ισχυρίζονταν, πως η φιλοσοφία ξεκινά από τον Ήφαιστο, υιό του Νείλου (όνομα που έχει και το σπουδαίο ποτάμι τους). Ο Ησίοδος στη Θεογονία του αναφέρει τον Ηφαίστειο Θεό του 12Θεου και στην αρχαία ελληνική Μυθολογία μαθαίνουμε πως δρούσε στο Ηφαίστειο Μόσλυχος, στην νήσο Λήμνο. Ο σπουδαίος πολιτισμός των αρχαίων Λημνίων και το αρχαίο ελληνικό θέατρο της Ηφαιστίας Μεγάλης Μητέρας Θεάς, αποτέλεσαν κορυφαία κέντρα γνώσης στην ακμαία εποχή τους. Ελάχιστα γνωρίζουμε για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό των Λημνίων, ενώ η Πολυόχνη αναφέρεται ως η αρχαιότερη ελληνική πόλη. 'Ερχεται όμως ο Διογένης Λαέρτιος να διασώσει μια ισχυρή αλήθεια, για τον Λήμνιο πολιτισμό και για την ύπαρξη του Ηφαίστου χρονικά, καθώς γράφει:
Από δε τούτον εις Αλέξανδρον Μακεδόνα ετών είναι μυριάδας τέσσαρας και οκτακισχίλια οκτακόσια εξήκοντα τρία”. Δηλαδή 48.863 έτη απείχε ο Ήφαιστος από τη γέννηση του Μέγ΄ Αλέξανδρου (356 π.Χ.). Σταθμός ημερολογιακά και χρονικά σταθερός κι αμετάθετος, γιατί ο Μακεδών Μέγας Αλέξανδρος ήταν γνωστός σε όλη την ανθρωπότητα εκείνη την εποχή, που γράφει ο Διογένης Λαέρτιος αυτό το βιβλίο του. Δηλαδή έχουμε σήμερα (το 2019 μ. Χ.) ακριβώς 2.375 έτη από το έτος που γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Υπολογίζοντας με μαθηματική ακρίβεια βρίσκουμε πως ο Ήφαιστος ζούσε στην Λήμνο αναπτύσσοντας φιλοσοφία, ιδέες και δράσεις πριν 51.238 έτη και υπήρξε η Α΄ Αρχή Ιερού Λόγου Φωτός Ελλήνων, καθώς έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους. Έδωσε “ιερό πυρ” σε εσωτερικό σκοτεινών σπηλαίων και αυτό βοήθησε την ανθρωπότητα για να ζήσει καλύτερα. Είναι η Α΄ Αρχή δημιουργίας ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ, δηλαδή: ΑιώνιαΜήτραΦωτόςΙερούΚαθοδόν ΤιτανίωνΥπάρξεωνΌληΝουςΙερόςΑιώνιαΣωτηρία. Αυτό αποτελεί ως γεγονός Αθάνατη Έλευση Λόγου, Λόγος Ηέλιος, Νου Ιερού, Σωτήριος Μνήμη Όλων Υπαρκτή.
Κι αυτό σηματοδοτεί των εξ΄ Ελλήνων Λόγο= λογισμικό DNA που αποτελεί
Πνεύμα Ποιοτικής Ουσίας
για το ΠΑΝ-ΕΛΛΗΝΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ
για το ΠΑΝ- ΑΙΩΝΙΟΝ ΑΕΝΑΩΣ
για το ΠΑΝ-ΔΥΝΑΜΟΝ ΑΠΕΙΡΩΣ
για το ΠΑΝ-ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΟΝ
για το ΠΑΝ-ΑΝΩΤΕΡΟΝ ΥΛΗΣ
για το ΠΑΝ-ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΝ
για το ΠΑΝ-ΕΛΛΗΝΙΑΣ ΔΙΑΝOΙΑΣ ως ΕΙΣ ΝΟΥΣ σε ΟΛΑ τα ΕΠΙΠΕΔΑ
ΠΑΝ-ΑΛΗΘΗΣ ΠΑΝ-ΑΡΜΟΝΙΚΟΣ σε όλες του τις ΔΡΑΣΕΙΣ σε όλες του τις ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ.
Αυτό το “ΕΓΩ ΕΙΜΙ” ΕΛΛΗΝ ή ΕΛΛΗΝΙΣ έρχεται ως ΠΝΕΥΜΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ πολύ πριν το 51. 238 έτη από σήμερα, γυρεύοντας ΔΙΚΑΙΩΣΗ. Ο Ελληνισμός σήμερα προσπαθεί να θυμηθεί ακούγοντας την αρχαία ποντιακή Λύρα που ο ήχος της ο 1ος ήταν Ιερός Ύμνος προς τον Θεόν Ηέλιον Ζευ και οι Ιεροί χοροί των Ποντίων διασωθέντες θυμίζουν το αρχαίον ελληνικόν Πνεύμα, όπως έφτασε έως την δική τους αρχαία λαμπρή εποχή. Ας το διασώσουμε. Διαβάζουμε και στο Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη, που πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας: “Ήταν ο ήλιος με τον άξονά του μέσα μου/ πολυάχτιδος που καλούσε κι αυτός αλήθεια που ήμουν/ο πολλούς αιώνας πριν/ ο ακόμη χλωρός μες τη φωτιά/ ο άκοπος απ΄ τον ουρανό/ Έννιωθα ήρθε κι έσκυψε πάνω απ΄το λίκνο μου ίδια η μνήμη γινάμενη παρόν/ εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος και γραμμένος μες στα σπλάγχνα σου είναι/ Διάβασε και προσπάθησε και πολέμησε”.
Τα δικά μου όπλα είναι η γνώση από την έρευνα και μελέτη των αρχαίων γραφών, κειμένων, μνημείων, έργων, αρχιτεκτονημάτων, γλυπτών, αγαλμάτων και νομισμάτων και όλης της δύναμης οπού κλείνει η αρχαία ελληνική γλώσσα και φιλοσοφία. Στο βιβλίο μου “Το Λ των λέξεων και του Λόγου” Δοκίμια, εκδόσεις οι Αινιάνες 2017, θα βρείτε περισσότερα.
Ας γίνουμε λοιπόν πάλι, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες ΕΛΛΗΝΕΣ κοινωνώντας ελληνικό Πνεύμα Ελληνισμού και καθαρίζοντάς το απ΄ όλες τις σκοτεινές εκφάνσεις, όσων ακόμα το πολεμούν με μίσος, φανατισμό και πείσμα με αλλοτριωμένες ιδέες και κατηγορίες ως παγανιστικό και ειδωλολατρικό. Ας γίνουμε γνώστες του κι ας επωφεληθούμε, δίχως φανατισμό κι ας το διαδώσουμε για το δικό μας καλό, για το καλό των άλλων και για το ουράνιο συμπαντικό καλό όλων μας!!!
Σας ευχαριστώ.

Ολόκληρη η ομιλία μου θα δημοσιευθεί και στα πρακτικά αυτού του Συνεδρίου.

Ευχαριστώ τον Πρόεδρο κ. Δημήτριο Μπουκόνη, όλους τους διοργανωτές, όλους τους ομιλητές  και όλους τους παρευρισκόμενους.

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2019

Νότα Κυμοθόη "Έκθεση εικαστικών" στο Γαλάτσι

artnotakymothoe© Νότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη "Έκθεση εικαστικών"
Στο ιστορικό "καμίνι" του Δήμου Γαλατσίου, παρουσίασα αυτά τα τρία δείγματα εικαστικής εργασίας μου του 2001, εμπνευσμένη από την Ποίηση του βιβλίου μου:
Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση "Ερώ" Νότα Κυμοθόη, εκδόσεις Ιωλκός 1999., του οποίου βιβλίου είναι και το εξώφυλλο εμπνευσμένο από αυτήν την Ποίησή μου.
Η ομαδική έκθεση οργανώθηκε από το Σύλλογο Εικαστικών Καλλιτεχνών Ελλάδος" ο Απελλής", από τις 11/11 έως και 15/11.

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019

Νότα Κυμοθόη "Το αρχοντικό του Σβάρτς στ΄ Αμπελάκια" ταξιδιωτικό δοκίμιο

                                          Photography Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη* "Το αρχοντικό του Σβάρτς στ΄Αμπελάκια"
ταξιδιωτικό δοκίμιο

Καθώς φτάνει ο ταξιδιώτης στ΄ Αμπελάκια Λαρίσης, βλέπει στα δεξιά του να υψώνεται ένα μεγαλοπρεπές οικοδόμημα και σταματά να το θαυμάσει. Καθώς προχωρά στα δεξιά του ένα στενό δρομάκι πλακόστρωτο, τον οδηγεί στην είσοδό του.
Photography Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
Μια πλακόστρωτη αυλή υποδέχεται τους επισκέπτες και η είσοδος του ιστορικού αρχοντικού  οδηγεί στο εσωτερικό του, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τον διάκοσμο αλλά και την αρχιτεκτονική του. Είναι η κατοικία του Γεωργίου Μαύρου ή Σβάρτς που γεννήθηκε στ΄ Αμπελάκια το 1738 και διετέλεσε ισόβια Πρόεδρος του 1ου Συνεταιρισμού Παγκοσμίως με το όνομα "Η Κοινή Συντροφιά και Αδελφότης των Αμπελακίων" .Απεβίωσε το 1818 στη Βιέννη. Είχε κατορθώσει να έχει μετόχους στον Συνεταιρισμό αυτόν, όλους τους Αμπελακιώτες, με βάση τα νήματα από το μαλλί των προβάτων και τις βαφές με μοναδικό το γνωστό "ριζάρι" ή "ερυθρόδανο".
Ο μεγάλος αυτός Συνεταιρισμός διέθετε 24 εργαστήρια, πλυντήρια και βαφεία νημάτων τα οποία εξήγαγαν στο εξωτερικό. Μιλάμε για μια τοπική ανάπτυξη μοναδική για εκείνη την εποχή, όπου έδωσε στους ντόπιους κατοίκους πλούτο μέσα από την εργασία τους και ενότητα εργασιακή.
                                        Photography Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
Σε αυτό το σημείο κλείνονταν συμφωνίες και συναλλαγές και ήταν τα σκαλοπάτια όπου οδηγούσαν στο γραφείο αυτό το κάπως υπερυψωμένο.
                                           Photography Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
Η εσωτερική σκάλα οδηγεί στον επάνω όροφο, όπου βρίσκονται τα σαλόνια και οι κρεβατοκάμαρες με τον περίφημο διάκοσμο.
                                           Photography Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
Οι τοιχογραφίες χαρούμενες επάνω σε φρέσκο αγκαλιάζουν αρμονικά το εσωτερικό κι ανυψώνουν το βλέμμα, δίχως να κουράζουν.
                                          Photography Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
Η θέα από τα παράθυρα οπού φωτίζουν με φυσικό άπλετο φως το εσωτερικό του αρχοντικού, είναι υπέροχη. Απ΄εδώ ένα μέρος από τα Αμπελάκια με τη θέα του Ολύμπου στο βάθος να δεσπόζει αγέρωχα.
(συνεχίζεται)
*Νότα Κυμοθόη λογοτέχνης και εικαστικός

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2019 © Nότα Κυμοθόη

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019

Νότα Κυμοθόη"Ερώ" Σύχρονη Ελληνική Ποίηση:Κριτική Γ. Κ. Χατζηιωάννου

Νότα Κυμοθόη "Ερώ" Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση:Κριτική Γ.Χ. Χατζηιωάννου
   Η ποιητική μου αυτή συλλογή έχει αγαπηθεί από όλους τους αναγνώστες μου και τους ευχαριστώ για τα σχόλιά τους κι όλες τις κριτικές τους. Αναρτώ το κριτικό σημείωμα του εκλεκτού αναγνώστη-μελετητή Ποίησής μου, Γιάννη Χ. Χατζηιωάννου, ο οποίος σε ένα του πόνημα, με τον τίτλο " Στην άκρη της πένας" από τις εκδόσεις "ερωδιός" το 2004, το συμπεριέλαβε.
    Γράφει λοιπόν, για την Ποίησή μου που διάβασε στο βιβλίο μου, Νότα Κυμοθόη "Ερώ" Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση, εκδόσεις Ιωλκός 1999:
    {Με το σουραύλι του καλοκαιριού πάντα χαίρεσαι. Μπορείς να περάσεις μέσα από το δάσος του πόνου, χωρίς να δειλιάσεις. Κάπου στο βάθος ακούς και τη γλυκιά, τη θριαμβευτική μουσική του...Είναι μια ευλογημένη ώρα και δε θα πρέπει να τη χάσεις με τίποτε! Το γλυκό πουλί της νιότης δοκιμάζει πάλι τα φτερά του και είναι έτοιμο να πετάξει, να του δώσεις μόνον λίγο χώρο από το δικό σου ουρανό και λίγο χρόνο. Αυτό θα βρει μόνο τον ρυθμό. Εσύ σε μιαν άκρη θ΄ακουμπάς πάλι τα κρυφά όνειρά σου, στις λίγες στάχτες παλιές που έμειναν από τα αποκαϊδια της δικής σου αγάπης, που η πυρακτωμένη μνήμη σου σαν ακριβά κειμήλια τα συντηρεί... Είναι και αυτή μια στάση αποδοχής, τραγικά σκληρής, μέσα στο άχαρο παιχνίδι της ανθρώπινης ματαιότητας, μα ευτυχώς δεν είναι πλάνη.
   Είναι ένα αληθινό απόσταγμα ομορφιάς από τις εξάρσεις της περασμένης σου ζωής ένα μεθυστικό άρωμα που δε χάνει ποτέ τη δύναμη, ούτε την αξία του.
   Είναι ένας μικρός θρίαμβος της ανθρώπινης ύπαρξης ο έρωτας γιατί κρύβει μέσα του το διαχρονικό θαύμα, που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντοτε και κάνει τον άνθρωπο πότε τραγικά ενθουσιώδη και πότε τρομακτικά ευτυχή!...
    Το παιχνίδι αυτό επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται. Αυτά όλα τα επιβεβαιώνει και η Νότα Κυμοθόη- φίλη μου ποιήτρια από την Αθήνα- που ξέρει να δένει πάντα όλους τους στίχους της με το φως της αλήθειας και τη μαγεία της ομορφιάς του έρωτα, που έχει και άλλες υπερκοσμικές προεκτάσεις.
       "Συλλογίζομαι τα κομμάτια
         του καιόμενου εαυτού μου
         που κάθε βράδυ σκορπίζω
         στις παλάμες σου.
         Κι εσύ τα παίρνεις μαζί σου
         για να έχεις στο δρόμο σου
         την αγάπη μου, έναστρο ουρανό."
  Ο αισθηματισμός, δεμένος άρρηκτα με τον αισθησιασμό, η πραγματικότητα με το όνειρο παίζουν το δικό τους παιχνίδι μέσα σε μια υπέροχη σαγήνη και η αγάπη πάντα στην κορυφή ωραία να οδηγεί και θαυμαστά να προστάζει!
    Εμείς τώρα δεν πρέπει να ταράξουμε άλλο τα νερά- μόνο του θα ΄ρθει, αν είναι να ΄ρθει το θαύμα- ο καθένας μόνος ας χαρεί αυτό το ποίημα, ας βγάλει πάλι μόνος και τα δικά του συμπεράσματα. Αυτό που πρέπει...
    Όταν δίνεις και παίρνεις αληθινή αγάπη- που τη δικαιούσαι- τα μάτια γεμίζουν δάκρυα χαράς.  Όλα τ΄άλλα είναι κούφια λόγια. Με το σουραύλι του καλοκαιριού μπορείς να περάσεις το δάσος της ζωής χωρίς να νιώσεις άλλους πόνους. Η ίδια η ζωή μας διδάσκει πως πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε την ομορφιά, να βλέπουμε καθαρά την αλήθεια και να μην ξεχνάμε ποτέ ποιοί είμαστε, που είμαστε και πού πάμε.
...Η αγωνία φέρνει τον αγώνα και ο αγώνας είναι όλο αγωνία και υψώνει, γιατί πρέπει να υψώσει-όσο μπορεί- την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.}
   Αυτά γράφει ο αναγνώστης και κριτικός μετά από την μελέτη του ως άνω βιβλίου μου. Απλά τον ευχαριστώ. Τα γραφόμενα των εντυπώσεών του, είναι δικά του κι αυτόν χαρακτηρίζουν. Εμένα με χαρακτηρίζει ο λόγος της Ποίησής μου και σε αυτό μου το βιβλίο!!!



    

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2019

Νότα Κυμοθόη"Το χρώμα των λέξεων και η ευλογία του Λόγου"Δοκίμιο



"Το χρώμα των λέξεων και η ευλογία του Λόγου" Δοκίμιο 
Νότα Κυμοθόη
Είχα τη χαρά να είμαι στον Καναδά, αυτό το καλοκαίρι, κοντά στα παιδιά μου. Μια χώρα οργανωμένη και πολιτισμένη, την οποία ευχαριστώ κι ευγνωμονώ για όλα...κι ας με έκανε να σκέφτομαι το περιβάλλον της Ελλάδας και να συνειδητοποιώ πως δεν υπάρχει δυστυχώς Παιδεία, μήτε Πολιτισμός στην χώρα μας κι αυτό με προβληματίζει...
Είχα τη χαρά, να παραχωρήσω μια συνέντευξή μου στην Ελληνική Κοινότητα Μείζονος Μόντρεαλ και στην δημοσιογράφο Μάνια Σάμπα, που θα ακουστεί στα μέσα Σεπτεμβρίου, από το δορυφορικό ραδιόφωνο megreek.ca, την οποία κι ευχαριστώ.
Η συνέντευξή μου, περιστράφηκε κυρίως γύρω από το λογοτεχνικό μου έργο αλλά και το εικαστικό μου, με βαρύτητα στο βιβλίο μου με Δοκίμια "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" εκδόσεις οι Αινιάνες.
"Πρέπει ν΄αναγνωρίσουμε πως αυτά που σκεφτόμαστε δεν επηρεάζουν απλά τον κόσμο-είναι ο κόσμος", γράφει ο Φρέντ Άλαν Γούλφ. Αλλά ο καθένας σκέφτεται διαφορετικά από τον άλλον κι αυτό έχει να κάνει με την παιδεία και το χαρακτήρα του καθενός... Photography from Canada Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

(από το βιβλίο μου "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" Δοκίμια, εκδόσεις οι Αινιάνες, 2017)
Λαμβάνω καθημερινά e-mail με τις εντυπώσεις των αναγνωστών μου, που με ευχαριστούν για την γνώση που αντλούν από αυτό μου το βιβλίο. Άλλοι μου γράφουν πως το διαβάζουν πάλι και πάλι, γιατί ο κάθε στίχος του λογισμού μου, τους κάνει να σκεφτούν θέματα, που τους απασχολούσαν. Κι ενώ αυτό το βιβλίο μου περιέχει δοκίμια, γιατί ο δόκιμος λόγος είναι αυτός οπού η σκέψη του γράφοντος δοκιμάζεται, πολλοί αναγνώστες μου το χαίρονται, γιατί μου γράφουν πως είναι ΠΟΙΗΣΗ όλο το βιβλίο μου...
Σας ευχαριστώ, εγκάρδια όλους και  όλες!!!









ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2019 © Nότα Κυμοθόη


Τρίτη 23 Ιουλίου 2019

Νότα Κυμοθόη "Περί ομορφιάς" Δοκίμιο


Νότα Κυμοθόη* "Περί ομορφιάς" Δοκίμιο
Η ΟΜΟΡΦΙΑ, την οποία έχει μια ανθρώπινη ψυχή, είναι δύσκολο ν΄ αποτυπωθεί σε μια ψυχρή ύλη, όπως είναι το μάρμαρο. Οι πρόγονοί μου, οι αρχαίοι Έλληνες, οι σπουδαίοι αυτοί καλλιτέχνες, κατόρθωσαν το ακατόρθωτο επίτευγμα. Πήραν ως ύλη την πέτρα, δηλαδή το μάρμαρο το λευκό και σε αυτό σμίλεψαν την ομορφιά και την αρμονία της μορφής, που ήθελαν να παρουσιάσουν. Στο μάρμαρο, λοιπόν, δίχως να υποσκάπτουν την αίσθηση της ισορροπίας στη μορφή οπού εργάζονταν για να παρουσιάσουν, κατορθώνουν και εισάγουν στα έργα οπού σμιλεύουν, την ομορφιά της μορφής, αλλά με ανεπαίσθητες ασυμμετρίες και πετυχαίνουν να τα καταστήσουν ζωντανά. Η ομορφιά όλων των αρχαίων ελληνικών αγαλμάτων αλλά και όλων των γλυπτών έχουν έναν δυνατό παλμό. Κι αυτός ο παλμός εξαφανίζει την ψυχρότητα του υλικού, δηλαδή του μαρμάρου, που δεν είναι ψυχρή πλέον αυτή η ύλη, αντίθετα έχει παλμό και ποικιλία. Το κατορθώνουν αυτό, γιατί έχουν την αίσθηση της ομορφιάς ολοκληρωμένη μέσα τους. Αυτός είναι ο κόσμος τους. Η ομορφιά, η οποία δεν απέχει από το θείον, δηλαδή τη θεϊκή μορφή οπού σμιλεύουν.
Κι αυτή η αρμονία αποτυπώνεται στα έργα τους, αφήνοντας παρακαταθήκη αιώνια τη χάρη και την αρμονία κι ομορφιά της μορφής μια Κόρης ή ενός Κούρου. Αλλά στην παρουσίαση μιας θεϊκής οντότητας εργάζονται με πολύ κόπο για να δώσουν το τελικό αποτέλεσμα της θεϊκής μορφής του Ζηνός, της Αθηνάς, του Απόλλωνος, της Ήρας, του Ποσειδώνα, της Αφροδίτης, του Άρη, του Ασκληπιού, της Δήμητρας, του Διονύσου, της Αρτέμιδος, του Ηφαίστου, του Ερμή, της Εστίας, του ημίθεου Ηρακλή, των Νυμφών και των Μουσών...
Κι ενώ δεν αποτυπώνεται μόνον η θεϊκή μορφή του αρχαίου Θεού, αλλά η ομορφιά της θεϊκής του μορφής, του θεϊκού του Πνεύματος, δίχως το οποίο, δεν μπορεί ο κάθε πιστός αντικρίζοντας την παράσταση σε μάρμαρο ενός αρχαίου Θεού, να λάβει τη θεραπεία, όπου αναζητά ή το ευεργέτημα. Ο άνθρωπος οπού έχει αρμονία με τον εαυτό του κι έχει κατορθώσει με τα μάτια της ψυχής του να μπορεί να σμιλεύει αυτήν την αρμονία κι ομορφιά στο μάρμαρο, έχει υπερβεί τη φυσική του μορφή και βλέπει όσα τα μάτια των άλλων δεν μπορούν να δουν. Το ζητούμενο δηλαδή είναι η αρμονία της ομορφιάς σε ισορροπία.
Το ίδιο συμβαίνει και σε όσους δουλεύουν το μέταλλο ή το ξύλο. Αν δεν έχουν μέσα τους την αρμονία δεν κατορθώνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα...
Η ομορφιά είναι το ζητούμενο, αυτό οπού πασχίζει ν΄αποκτήσει ο άνθρωπος με τις πράξεις του κορμιού του, να γευτεί δηλαδή με τις αισθήσεις του. Άλλοτε είναι κατορθωτό κι άλλοτε όχι κι αυτή η απόκτηση της αισθησιακής ομορφιάς είναι στιγμιαία. Εναποθέτει το ενδιαφέρον σε αυτό, όμως αυτό κινείται και δεν είναι πάντα σταθερό. Όπως η μορφή του καθενός, αυτήν όπου βλέπει στον καθρέφτη του, ποτέ, μα ποτέ δεν είναι η ίδια, κι ας είναι η ίδια...
Η ομορφιά της ψυχής αγγίζει την τελειότητα του Θεού, ομοιάζει με το θείον, αυτήν την αιώνια πραότητα, η οποία είναι αμετάβλητος, κι αυτό είναι το ζητούμενο, μιας αρμονικής ισορροπίας ψυχής και σώματος, σ΄ένα "νιρβάνα" σταθερό.
Η ομορφιά υπάρχει μέσα σε κάθε ψυχή κι αν κάποιος ασκηθεί θα κατορθώσει να την κατακτήσει κι είναι αυτή, οπού εκπέμπει το βλέμμα του, αυτή, όπου μόνον αυτή, βλέπουν τα φυσικά του μάτια...
* Νότα Κυμοθόη: Λογοτέχνης και ζωγράφος


Νότα Κυμοθόη "Περί ομορφιάς" Δοκίμιο"© Nότα Κυμοθόη