Νότα Κυμοθόη
"Εις μνήμην Κικής Δημουλά"
Ποίηση
Ψυχοσάββατο ήρθε και σε πήρε δειλινό Φεβρουαρίου, από το χέρι
κι ας είχαν τελειώσει των εσπερινών οι τελετές, έτρεχες βιαστική.
Χέρια, υποσχέσεις έδιναν χαιρετισμούς, για μια φιλίας σχέση
μήτε έγινε ποτέ, μήτε δεν υπήρχε στην οδό μνήμης
όπου βάδιζα με σώματα που με απήγαγαν ασέληνη νύχτα
κι ας λάτρευαν τους ποιητές ποίηση δε διάβασαν ποτέ
μόνον με περισπωμένη ελικοδρομίου είχαν εαυτόν
και όλα τα εις ον έδιναν εκτροχιασμού εις κακόν παρόν
καθώς μέσα στην ομίχλη του χειμώνα χαίρονταν οι ψυχές ευχές
χορτάτες κόλλυβα από μνημόσυνα στις εκκλησιές τρεμουλιαστά
κάποιες φλογίτσες χοροπηδούσαν σε καντηλάκια μοναχά.
Ο θάνατος που δεν φοβόσουν φορούσε μάσκα Διονύσου και φαλλό
στου Καρνάβαλου το γλέντι με κέφι για χορό πήγαινε τρελό
καλεσμένος σε Άδη παλάτια με σερμπατίνες χαράς στο λαιμό
σε οδηγούσε στον δικό σου αγαπημένο να βρεις παλιό καιρό
κι άφησες πίσω σου σώμα ποίησης ντυμένο για παλτό
κι ας έφευγε ο Ηνίοχος για της χαράς τη γιορτή η Μνήμη
κρατούσε μιαν άλλη Λήθη με πατημασιές εποχής
σκότος ο διάδρομος και σώμα δεν κινείται παγερό τέλος!
Μαζεύει νεκρή σιγή της ακοής ο ήχος και είδησης ρυθμός
"Χαίρε ποτέ" είπε ο άνεμος και ήταν αυτό προφητικό
μη πάρεις ποτέ της Αποκριάς τη γιορτή Κική χαρωπή
ή μήπως χαρωπή τρέχεις στου Άθω σου την αγκαλιά;
Κι ας τρέχουν στην παγωνιά ποιήματα σαν κομφετί
δεν τα βλέπεις πειθαρχημένη νεκρικά είσαι τυφλή
καθώς θα γίνεις κι εσύ κάποιων κυπαρισσιών τροφή
Μόνον πουλιά θα έρχονται στα κλαδιά να κελαηδούν
σώμα δεν θα έχεις πια μόνον πνεύμα αφήνεις πίσω
την ώρα όπου ο Απόλλων θα παίζει της λύρας μουσική
στη διπλανή πόρτα η Θεά Αθηνά Σοφίας Δόξα υλοποιεί
κι η Ακαδημία θα βρει δοξάρι σαν ιαματικής πηγή ιαχή.
Ησυχία, απόλυτη ησυχία καθώς σωπαίνει η κηδεία
άλλη ψυχή ποιητική οπού μένει αθέατη κι ερημική
θα φέρει νέας Ποίησης άλλη πνοή. Όλα είναι ροή.
Νότα Κυμοθόη 22/02/2020, Αθήνα
"Εις μνήμην Κικής Δημουλά"
Ποίηση
κι ας είχαν τελειώσει των εσπερινών οι τελετές, έτρεχες βιαστική.
Χέρια, υποσχέσεις έδιναν χαιρετισμούς, για μια φιλίας σχέση
μήτε έγινε ποτέ, μήτε δεν υπήρχε στην οδό μνήμης
όπου βάδιζα με σώματα που με απήγαγαν ασέληνη νύχτα
κι ας λάτρευαν τους ποιητές ποίηση δε διάβασαν ποτέ
μόνον με περισπωμένη ελικοδρομίου είχαν εαυτόν
και όλα τα εις ον έδιναν εκτροχιασμού εις κακόν παρόν
καθώς μέσα στην ομίχλη του χειμώνα χαίρονταν οι ψυχές ευχές
χορτάτες κόλλυβα από μνημόσυνα στις εκκλησιές τρεμουλιαστά
κάποιες φλογίτσες χοροπηδούσαν σε καντηλάκια μοναχά.
Ο θάνατος που δεν φοβόσουν φορούσε μάσκα Διονύσου και φαλλό
στου Καρνάβαλου το γλέντι με κέφι για χορό πήγαινε τρελό
καλεσμένος σε Άδη παλάτια με σερμπατίνες χαράς στο λαιμό
σε οδηγούσε στον δικό σου αγαπημένο να βρεις παλιό καιρό
κι άφησες πίσω σου σώμα ποίησης ντυμένο για παλτό
κι ας έφευγε ο Ηνίοχος για της χαράς τη γιορτή η Μνήμη
κρατούσε μιαν άλλη Λήθη με πατημασιές εποχής
σκότος ο διάδρομος και σώμα δεν κινείται παγερό τέλος!
Μαζεύει νεκρή σιγή της ακοής ο ήχος και είδησης ρυθμός
"Χαίρε ποτέ" είπε ο άνεμος και ήταν αυτό προφητικό
μη πάρεις ποτέ της Αποκριάς τη γιορτή Κική χαρωπή
ή μήπως χαρωπή τρέχεις στου Άθω σου την αγκαλιά;
Κι ας τρέχουν στην παγωνιά ποιήματα σαν κομφετί
δεν τα βλέπεις πειθαρχημένη νεκρικά είσαι τυφλή
καθώς θα γίνεις κι εσύ κάποιων κυπαρισσιών τροφή
Μόνον πουλιά θα έρχονται στα κλαδιά να κελαηδούν
σώμα δεν θα έχεις πια μόνον πνεύμα αφήνεις πίσω
την ώρα όπου ο Απόλλων θα παίζει της λύρας μουσική
στη διπλανή πόρτα η Θεά Αθηνά Σοφίας Δόξα υλοποιεί
κι η Ακαδημία θα βρει δοξάρι σαν ιαματικής πηγή ιαχή.
Ησυχία, απόλυτη ησυχία καθώς σωπαίνει η κηδεία
άλλη ψυχή ποιητική οπού μένει αθέατη κι ερημική
θα φέρει νέας Ποίησης άλλη πνοή. Όλα είναι ροή.
Νότα Κυμοθόη 22/02/2020, Αθήνα