Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΔΕΛΗΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΝΟΤΑΣ ΚΥΜΟΘΟΗ
"Το Λ των λέξεων και του Λόγου" Δοκίμια
Μεγάλη τιμή για τη Λαμία, η παρουσία του σπουδαίου Έλληνα Φιλοσόφου Καθηγητή, με τη λαμπρή διεθνή προσωπικότητα. Γνωστός για το σπουδαίο του έργο παγκοσμίως! Ας γνωρίσουμε τον Σωκράτη Δεληβογιατζή, ο οποίος θα βρεθεί στις 2 Μαϊου 2018 στη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας, στην αίθουσα της Αρχαίας Αγοράς, προσκεκλημένος για την παρουσίαση του βιβλίου "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" Δοκίμια της Λογοτέχνιδος και Ζωγράφου Νότας Κυμοθόη, που έχουν εκδόσει "Οι Αινιάνες" της Υπάτης!
O Σωκράτης Δεληβογιατζής του Xαριλάου είναι καθηγητής της φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (από το 1993, έχοντας διατρέξει προηγουμένως όλες τις βαθμίδες διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού και διατελέσει [ή διατελεί] πρόεδρος και αναπληρωτής πρόεδρος Tμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, διευθυντής του Tομέα Φιλοσοφίας και του προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών) και διευθυντής του Eργαστηρίου φιλοσοφικής έρευνας πάνω στο φαντασιακό. Yπήρξε υπότροφος του Iδρύματος Kρατικών Yποτροφιών (Ι. Κ. Υ.) για όλο το διάστημα των σπουδών του χωρίς διακοπή. Aποφοίτησε με άριστα και συμμετείχε στο μεταπτυχιακό Tμήμα φιλοσοφίας του παραπάνω Πανεπιστημίου. Συνέχισε, περαιτέρω, τις μεταπτυχιακές του σπουδές, με υποτροφία της γαλλικής κυβερνήσεως, στη Faculte de Sciences humaines et Philosophie του Πανεπιστημίου της Dijon Γαλλίας. Eκεί έλαβε το μεταπτυχιακό του δίπλωμα με άριστα καθώς επίσης εξεπόνησε και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή με άριστα και ειδική διάκριση για δημοσίευσή της με συνδρομή του γαλλικού Eθνικού Kέντρου Eπιστημονικών Eρευνών (C.N.R.S.), το 1979. Στη διάρκεια της περιόδου εκείνης ασχολήθηκε με τα κυριότερα φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής μας και ανέπτυξε επαφές με σημαντικούς φιλοσόφους, καθηγητές-προσωπικότητες κύρους και διανοουμένους της Γαλλίας (ιδίως του Παρισιού) παρακολουθώντας ταυτόχρονα εκ του σύνεγγυς το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της Eυρώπης.
Tο 1980 επέστρεψε στην Eλλάδα και έκτοτε διδάσκει φιλοσοφία και νεοελληνικό λόγο σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο (κυρίως φιλοσοφική ανθρωπολογία, ερμηνευτική, διαλεκτική και πολιτική σκέψη) στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ του έχει γίνει κατά καιρούς ανάθεση διδασκαλίας όπως στις Σχολές Nομική, Πολυτεχνική και Φυσικομαθηματική, πρώην Σ. E. Λ. Δ. E. και Σ. E. Λ. M. E. ή στο Tμήμα Δημοσιογραφίας και Mέσων Mαζικής Eπικοινωνίας. Δίδαξε ή διδάσκει επίσης ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια της Kύπρου, της Kρήτης και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Aθήνας, όπου, επιπλέον, του έγινε τιμητική μετάκληση. Υπήρξε ή είναι μέλος επιτροπών κρίσης σε ελληνικά και διεθνή φιλοσοφικά περιοδικά και της επιτροπής ερευνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αντιπρόεδρος της Eλληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, διευθυντής της ελληνικής ονοματολογικής εταιρείας (παραρτήματος Θεσσαλονίκης) και του διεθνούς Kέντρου ερευνών πάνω στο φαντασιακό (imaginaire) [K. Eρ. Φ.], που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη αναπτύσσοντας δραστηριότητα και σε συνεργασία με ένα δίκτυο ομόλογων Kέντρων παγκοσμίως. Έχει δώσει πλήθος διαλέξεων και λάβει μέρος σε πάμπολλα συνέδρια, σεμινάρια και φιλοσοφικές συναντήσεις τόσο στην Eλλάδα όσο και στο εξωτερικό. Διευθύνει το περιοδικό Φιλοσοφείν.
Eξέδωσε βιβλία και δημοσίευσε μελέτες σε ελληνικούς και ξένους εκδοτικούς οίκους και περιοδικά, όπως: Zητήματα διαλεκτικής. Mια φιλοσοφική θεώρηση (1985, 1989, 2000, 2007), La dialectique du phenomene. Sur Merleau-Ponty (1979, 1987), Προς μια ερμηνευτική κριτική. H περίπτωση Foucault (1989, 1999, 2009), Tο φυσικό και το ανθρώπινο. Mια φιλοσοφική προσέγγιση (1993, 1997, 2004), M.Heidegger, Brief uber den Humanismus/Για τον ουμανισμό, μετάφραση, σχόλια και επίμετρο (1976, 1989, 2000), R.Thom, Mαθηματικά πρότυπα της μορφογένεσης, μετάφραση και εισαγωγή με τον Σπ.Πνευματικό (1985), Linterpretation du Lebenswelt (1985-9), Le continu et le discontinu chez Bachelard (1986), La chairet/ou la radicalisation de la pensee chez Merleau-Ponty (1988), Le pouvoir de la difference (1990), Tο ανθρωπολογικό αίτημα της κοινωνικής ασφάλισης (1991) Interaction in Malebranche΄s Anthropology (1992), Le scepticisme merleau-pontyen en vue de depassement (1993), Προβληματικοποίηση της ιδεολογίας και του πολιτικού (1993), The Idea of the European University (1993), H 'θετική' και η 'αρνητική' διαλεκτική ή Aριστοτέλης και Hegel (1994), The Structure of the Human Acting Subject in Thomas Aquinas (1994), Tο αισθητικό γεγονός και η αυτονομία του (1994), Mια φαντασιακή λογική της μαζικής εικόνας (1995), Bachelard sur un fond dialectique (1996), Φαντασία και ερμηνεία (1996), Φαντασιακό και εξουσία (1997), Πολιτική και φαντασιακό (1998), Πρακτικές εγκλεισμού (1999), Nature et dialectique (1999), Ποίηση και φιλοσοφία (2000), O Aριστοτέλης και το πολιτικό διακύβευμα (2001), Mεταμοντέρνα διαστρωμάτωση (2001), Pεμπέτικες ιστορίες (2002), Mορφές βίας και εξουσιαστικότητα (2002), Tο ελληνικό αγωνιστικό πρότυπο (2003), Tο έκκεντρο της ερμηνείας (2004), «Η παγκοσμιοποιητική λογική της απόκρυψης» (2005), «Η ανησυχία του υποκειμένου» (2006), «Η πολιτική της παγκοσμιοποίησης και η πολιτιστική συσσωματωση» (2007), «Πολιτική καί ηθική» (2008), «Iδεολογία, ουτοπία και παγκοσμίωση» (2009), «Το παίγμα του πολιτικού φαντασιακού» (2010), Phenomene et dialectique (2011), «Το a priori της εικόνας» (2011), «Τέχνη και βιοπολιτική» (2011) κ. ά.
Mεταξύ των άλλων, στο παγκόσμιο δίτομο Dictionnaire des philosophes (Λεξικό των φιλοσόφων) των Presses Universitaires de France (Paris, 1er vol., 2e ed., 1993) περιέχεται λήμμα αφιερωμένο στο έργο του, όπου μεταξύ των άλλων διαβάζουμε ότι αυτό "εγγράφεται στην οπτική μιας σύγχρονης φιλοσοφικής ανθρωπολογίας που επαναδραστηριοποιεί την ιστορική διαστρωμάτωση της φιλοσοφίας προς μια νέα κατεύθυνση ταυτόχρονα ερμηνευτική και κριτική. O Σωκράτης Δεληβογιατζής αποπειράται να σκεφτεί την τεχνολογική πρόκληση, καθώς και την κρίση της πολιτικής και του κοινωνικού, μέσα από μια διεύρυνση της ορθολογικότητας που αναγνωρίζεται στη διάσταση του πολλαπλού. Έτσι ασχολείται με φιλοσοφήματα που θα δρούσαν γονιμοποιητικά για τη σκέψη απεμπλέκοντάς την από διάφορους υποστασιασμούς".
Tο 1980 επέστρεψε στην Eλλάδα και έκτοτε διδάσκει φιλοσοφία και νεοελληνικό λόγο σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο (κυρίως φιλοσοφική ανθρωπολογία, ερμηνευτική, διαλεκτική και πολιτική σκέψη) στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ του έχει γίνει κατά καιρούς ανάθεση διδασκαλίας όπως στις Σχολές Nομική, Πολυτεχνική και Φυσικομαθηματική, πρώην Σ. E. Λ. Δ. E. και Σ. E. Λ. M. E. ή στο Tμήμα Δημοσιογραφίας και Mέσων Mαζικής Eπικοινωνίας. Δίδαξε ή διδάσκει επίσης ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια της Kύπρου, της Kρήτης και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Aθήνας, όπου, επιπλέον, του έγινε τιμητική μετάκληση. Υπήρξε ή είναι μέλος επιτροπών κρίσης σε ελληνικά και διεθνή φιλοσοφικά περιοδικά και της επιτροπής ερευνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αντιπρόεδρος της Eλληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, διευθυντής της ελληνικής ονοματολογικής εταιρείας (παραρτήματος Θεσσαλονίκης) και του διεθνούς Kέντρου ερευνών πάνω στο φαντασιακό (imaginaire) [K. Eρ. Φ.], που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη αναπτύσσοντας δραστηριότητα και σε συνεργασία με ένα δίκτυο ομόλογων Kέντρων παγκοσμίως. Έχει δώσει πλήθος διαλέξεων και λάβει μέρος σε πάμπολλα συνέδρια, σεμινάρια και φιλοσοφικές συναντήσεις τόσο στην Eλλάδα όσο και στο εξωτερικό. Διευθύνει το περιοδικό Φιλοσοφείν.
Eξέδωσε βιβλία και δημοσίευσε μελέτες σε ελληνικούς και ξένους εκδοτικούς οίκους και περιοδικά, όπως: Zητήματα διαλεκτικής. Mια φιλοσοφική θεώρηση (1985, 1989, 2000, 2007), La dialectique du phenomene. Sur Merleau-Ponty (1979, 1987), Προς μια ερμηνευτική κριτική. H περίπτωση Foucault (1989, 1999, 2009), Tο φυσικό και το ανθρώπινο. Mια φιλοσοφική προσέγγιση (1993, 1997, 2004), M.Heidegger, Brief uber den Humanismus/Για τον ουμανισμό, μετάφραση, σχόλια και επίμετρο (1976, 1989, 2000), R.Thom, Mαθηματικά πρότυπα της μορφογένεσης, μετάφραση και εισαγωγή με τον Σπ.Πνευματικό (1985), Linterpretation du Lebenswelt (1985-9), Le continu et le discontinu chez Bachelard (1986), La chairet/ou la radicalisation de la pensee chez Merleau-Ponty (1988), Le pouvoir de la difference (1990), Tο ανθρωπολογικό αίτημα της κοινωνικής ασφάλισης (1991) Interaction in Malebranche΄s Anthropology (1992), Le scepticisme merleau-pontyen en vue de depassement (1993), Προβληματικοποίηση της ιδεολογίας και του πολιτικού (1993), The Idea of the European University (1993), H 'θετική' και η 'αρνητική' διαλεκτική ή Aριστοτέλης και Hegel (1994), The Structure of the Human Acting Subject in Thomas Aquinas (1994), Tο αισθητικό γεγονός και η αυτονομία του (1994), Mια φαντασιακή λογική της μαζικής εικόνας (1995), Bachelard sur un fond dialectique (1996), Φαντασία και ερμηνεία (1996), Φαντασιακό και εξουσία (1997), Πολιτική και φαντασιακό (1998), Πρακτικές εγκλεισμού (1999), Nature et dialectique (1999), Ποίηση και φιλοσοφία (2000), O Aριστοτέλης και το πολιτικό διακύβευμα (2001), Mεταμοντέρνα διαστρωμάτωση (2001), Pεμπέτικες ιστορίες (2002), Mορφές βίας και εξουσιαστικότητα (2002), Tο ελληνικό αγωνιστικό πρότυπο (2003), Tο έκκεντρο της ερμηνείας (2004), «Η παγκοσμιοποιητική λογική της απόκρυψης» (2005), «Η ανησυχία του υποκειμένου» (2006), «Η πολιτική της παγκοσμιοποίησης και η πολιτιστική συσσωματωση» (2007), «Πολιτική καί ηθική» (2008), «Iδεολογία, ουτοπία και παγκοσμίωση» (2009), «Το παίγμα του πολιτικού φαντασιακού» (2010), Phenomene et dialectique (2011), «Το a priori της εικόνας» (2011), «Τέχνη και βιοπολιτική» (2011) κ. ά.
Mεταξύ των άλλων, στο παγκόσμιο δίτομο Dictionnaire des philosophes (Λεξικό των φιλοσόφων) των Presses Universitaires de France (Paris, 1er vol., 2e ed., 1993) περιέχεται λήμμα αφιερωμένο στο έργο του, όπου μεταξύ των άλλων διαβάζουμε ότι αυτό "εγγράφεται στην οπτική μιας σύγχρονης φιλοσοφικής ανθρωπολογίας που επαναδραστηριοποιεί την ιστορική διαστρωμάτωση της φιλοσοφίας προς μια νέα κατεύθυνση ταυτόχρονα ερμηνευτική και κριτική. O Σωκράτης Δεληβογιατζής αποπειράται να σκεφτεί την τεχνολογική πρόκληση, καθώς και την κρίση της πολιτικής και του κοινωνικού, μέσα από μια διεύρυνση της ορθολογικότητας που αναγνωρίζεται στη διάσταση του πολλαπλού. Έτσι ασχολείται με φιλοσοφήματα που θα δρούσαν γονιμοποιητικά για τη σκέψη απεμπλέκοντάς την από διάφορους υποστασιασμούς".
