Νότα Κυμοθόη
"Βροχή"
Ποίηση
Βρέχει...Πάλι κλαίει ο ουρανός...
Ρυάκια εδώ κι εκεί ως να ξεφτίζει όλη η ζωή...
Ξεχασμένα των ανθρώπων πράγματα παντού στη γη
ριγμένα σε απάγκιο ή παρατημένα έξωθεν από καιρό.
Βρέχει αδερφέ μου...Ξεφτίζει το παλιό και φεύγει απ η ζωή
παρασυρόμενο σε λασπόνερα...Που είσαι εσύ;
Έρμαιοι σαν όνειρα άλλων στα ξεσπάσματα των καιρών
Σαν φύλλα φθινοπώρου που πέρασαν μες στο ρυάκι...
Βρέχει...Που είσαι αδερφέ μου εσύ;
Είδα τη μορφή σου σε μονοπάτια μοναχικά
χρόνια σαν απομεινάρια σε δρόμο κι άλλο δρόμο μιας ζωής
ξένοι σε κατοικίες μιας αυλής οικογενειακής...
Κι είδα εμένα σε σένα και μ' αναγνώρισα, αλλά δεν ήμουν εσύ
Είχα λέει τον ήλιο κι είχα τη δύναμη σε δυο ζωγραφιές
ν΄ αγγίζουν τους ουρανούς κι έτρεχα να προφτάσω μέσ' τη βροχή
εσένα αδερφέ μου που έφευγες σε σύννεφο σκοτεινό...
Ήθελα να σου πω για ένα όνειρο αν θυμάσαι, παιδικό.
Ήμασταν αδερφέ μου κι εμείς κάποτε παιδιά
κι είχαμε το χέρι του πατέρα-χάδι και ευχή
και της μάνας την αγκαλιά πλατιά σαν ζεστό ψωμί...
Είχαμε χρώματα κι όνειρα μεγάλα για το μέλλον πολλά...
Τόσα χρόνια σχεδιάσαμε το μέλλον...ξεχωριστά
Αυτός είναι ο κόσμος μας, αδερφέ μου εδώ στη γη;
Πονάω αδερφέ μου...Ίσως πονάς κι εσύ. Που είσαι εσύ;
Βρέχει πάλι απόψε και με κοιτάς πίσω απ' το τζάμι κρυφά
βλέπεις μέσα στο μονοπάτι ως ξένος την μοναχική μου ψυχή
Θα κοπάσει η βροχή, αλλά που θα΄ μαι και που θα΄σαι εσύ;
Η ψυχή των γονιών μας ήρθε και μ' άγγιξε τρυφερά...
Είπαν:" αχ, να μπορούσαν απ' την αρχή τον κόσμο να έχτιζαν..."
Αχ, αδερφέ μου, να μπορούσαμε κι εμείς όλες τις θλιβερές στιγμές
μ' ένα σφουγγάρι να σβήσουμε ευθύς
κι όταν κοπάσει η βροχή, ω αδερφέ μου, να φέρουμε τη χαρά
Μέσα σε χρώματα και με ελπίδα τ΄ ουράνιου τόξου χαμόγελα πολλά
αρμονία κι αγάπη ν' απλώσουμε σε νου και καρδιά
μ' ένα μόνο άγγιγμα...ως να έχουμε μαγικά ραβδιά...
Δες αδερφέ μου, οι ουρανοί δεν είναι δυο...
Μια σκέψη είναι...Έλα απόψε εδώ
Ναι!.. Έλα να τ' αλλάξουμε όλα απ΄την αρχή!..
Πιάσε σφουγγάρι και βροχόνερο κι έλα πάμε μαζί
Ας καθαρίσουμε τώρα τη λάσπη όλων των χρόνων σαν τον Ηρακλή
Πιάσε τον ήλιο απ' τη μια άκρη εσύ...
Ας διαλύσουμε τώρα την ομίχλη απ΄όλη τη ζωή
μαζί της να φύγει ο πόνος κι η δυστυχία όλη απ΄τη γη!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΒΡΟΧΗ
Νότα Κυμοθόη
Ας ευχαριστήσουμε τη ροή της βροχής οπού ποτίζει με υπομονή της γης τα λαγούμια ως εκεί επάνω στα ψηλά βουνά οπού δεν μπορεί ανθρώπου βλέμμα για να φτάσει...
να δει το διψασμένο της γης κορμί με νερό για να χορτάσει
απ΄τ΄ουρανού το δάκρυ το ερωτικό
για να καρπίσει πάλι ο σπόρος
να γίνει παράδεισος η πλάση
Δάση, βουνά και λόφοι
πάλι να χλοϊζουν
όλο ζωή το έαρ
όταν φτάσει
χαρά να
είναι
όλα
!!!
!
© Νότα Κυμοθόη
