Νότα Κυμοθόη:"Ηλιοτρόπια για την 1η Σεπτέμβρη"
Τελευταία ημέρα του Αυγούστου και περπατούσα στην Αθήνα, την πρωτεύουσα της Ελλάδας αποχαιρετώντας το Καλοκαίρι με τον δικό μου τρόπο. Δεν είναι οι εικόνες του δρόμου πάντα ευχάριστες κι ο καθένας παίρνει μαζί του, ότι του αρέσει ή αυτό που τον εντυπωσιάζει. Γιατί σε μια πόλη, όπως η Αθήνα, οι προκλήσεις ήταν και είναι πολλές.
Εκείνο που με αφήνει άφωνη είναι η κατάθλιψη που έχουν οι περισσότεροι αυτήν την εποχή, αλλά και τα τεντωμένα τους νεύρα και είναι εκτός εαυτού πάρα πολλοί άνθρωποι. Η Ελλάδα που γνωρίζαμε έχει αλλάξει. Τίποτα δεν επιστρέφει πίσω. Κι όταν τα οικονομικά έχουν στριμώξει τους περισσότερους, δεν υπάρχει διάθεση για τίποτα. Όμως διαπίστωσα πως ο κόσμος είναι έξω στα καφέ και στα εστιατόρια και μου έκανε εντύπωση.
Δεν ήταν όλοι τουρίστες. Αρκετοί κάθονταν σε στέκια ολόγυρα από το Σύνταγμα και την Πλάκα, το Θησείο και το Μοναστηράκι. Δεν είχαν όλοι αυτοί κουπόνια, σαν αυτά που κυκλοφορούν για να πιεις καφέ ή να φας με έκπτωση. Κόσμος καθόταν και στις πλατείες σε παγκάκια. Στο Σύνταγμα οι σκάλες ήταν γεμάτες και δεν μπορούσες εύκολα να περάσεις.
Κρατάνε όλοι από ένα κινητό και είναι σκυμμένοι σε αυτό. Στις πλατείες, στο λεωφορείο. Στο metro. Έχει πολύ θλίψη όλο αυτό το πραγματικό σκηνικό της ατομικής απασχόλησης κάθε ηλικίας ανθρώπου με το κινητό του τηλέφωνο. Το κρατάνε στο χέρι λες κι είναι μέρος της παλάμης τους και τσικ-τσικ-τσικ έχουν καταντήσει νευρόσπαστες υπάρξεις. Αλλά εμένα μου θυμίζουν γρύλους.
Έκλεισα το κινητό μου. Ένιωσα ελεύθερη. Ανέπνευσα καλύτερα και περπάτησα αρκετή ώρα περνώντας ανάμεσα από συντροφιές που σχεδόν όλες είχαν παρόμοιες συζητήσεις για τον ΕΝΦΙΑ. Είδα τα μπράτσα των ανθρώπων ζωγραφισμένα και σκουλαρίκια στ΄ αυτιά, στη μύτη και στα φρύδια κι άλλοι στα χείλη τους είχαν σκουλαρίκια περασμένα.
Λερά τα πεζοδρόμια κι οι δρόμοι όλο βρώμα. Παιδιά, γέροι και γυναίκες αλλά και νέοι αρκετοί γυρεύουν ελεημοσύνη. Ψήνουν καλαμπόκια στις φουφούδες κι άλλοι παίζουν μουσική έχοντας το καπέλο τους μ΄ευγένεια ακουμπήσει για ελάχιστα ευρώ λίγο πιο εκεί. Κι ένα παιδί κρατάει εικόνες και κομποσκοίνια κι έρχεται από κοντά για να του δώσω οπωσδήποτε λεφτά.
Μια γριούλα πουλάει ηλιοτρόπια σε βάζα που έχει ακουμπήσει επάνω σ΄ ένα πλουμιστό μαντήλι. Είχε τέσσερα και τα πήρα όλα για να πάει να ξεκουραστεί. Μου έδωσε ευχές πολλές και είπε πως είναι 1η του Σεπτέμβρη και στρέφουν σαν της Ινδίκτου την αρχή, προς το Θεό την κάθε αυγή. «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ού είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. 4,18).
Καλό μήνα εύχομαι σε όλους και όλες κι ένα όμορφο Φθινόπωρο ας έρθει...
Με φως και αγάπη
© Nότα Κυμοθόη 2009
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Με φως και αγάπη
© Nότα Κυμοθόη 2009
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .