Η ποιητική μου αυτή συλλογή έχει αγαπηθεί από όλους τους αναγνώστες μου και τους ευχαριστώ για τα σχόλιά τους κι όλες τις κριτικές τους. Αναρτώ το κριτικό σημείωμα του εκλεκτού αναγνώστη-μελετητή Ποίησής μου, Γιάννη Χ. Χατζηιωάννου, ο οποίος σε ένα του πόνημα, με τον τίτλο " Στην άκρη της πένας" από τις εκδόσεις "ερωδιός" το 2004, το συμπεριέλαβε.
Γράφει λοιπόν, για την Ποίησή μου που διάβασε στο βιβλίο μου, Νότα Κυμοθόη "Ερώ" Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση, εκδόσεις Ιωλκός 1999:
{Με το σουραύλι του καλοκαιριού πάντα χαίρεσαι. Μπορείς να περάσεις μέσα από το δάσος του πόνου, χωρίς να δειλιάσεις. Κάπου στο βάθος ακούς και τη γλυκιά, τη θριαμβευτική μουσική του...Είναι μια ευλογημένη ώρα και δε θα πρέπει να τη χάσεις με τίποτε! Το γλυκό πουλί της νιότης δοκιμάζει πάλι τα φτερά του και είναι έτοιμο να πετάξει, να του δώσεις μόνον λίγο χώρο από το δικό σου ουρανό και λίγο χρόνο. Αυτό θα βρει μόνο τον ρυθμό. Εσύ σε μιαν άκρη θ΄ακουμπάς πάλι τα κρυφά όνειρά σου, στις λίγες στάχτες παλιές που έμειναν από τα αποκαϊδια της δικής σου αγάπης, που η πυρακτωμένη μνήμη σου σαν ακριβά κειμήλια τα συντηρεί... Είναι και αυτή μια στάση αποδοχής, τραγικά σκληρής, μέσα στο άχαρο παιχνίδι της ανθρώπινης ματαιότητας, μα ευτυχώς δεν είναι πλάνη.
Είναι ένα αληθινό απόσταγμα ομορφιάς από τις εξάρσεις της περασμένης σου ζωής ένα μεθυστικό άρωμα που δε χάνει ποτέ τη δύναμη, ούτε την αξία του.
Είναι ένας μικρός θρίαμβος της ανθρώπινης ύπαρξης ο έρωτας γιατί κρύβει μέσα του το διαχρονικό θαύμα, που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντοτε και κάνει τον άνθρωπο πότε τραγικά ενθουσιώδη και πότε τρομακτικά ευτυχή!...
Το παιχνίδι αυτό επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται. Αυτά όλα τα επιβεβαιώνει και η Νότα Κυμοθόη- φίλη μου ποιήτρια από την Αθήνα- που ξέρει να δένει πάντα όλους τους στίχους της με το φως της αλήθειας και τη μαγεία της ομορφιάς του έρωτα, που έχει και άλλες υπερκοσμικές προεκτάσεις.
"Συλλογίζομαι τα κομμάτια
του καιόμενου εαυτού μου
που κάθε βράδυ σκορπίζω
στις παλάμες σου.
Κι εσύ τα παίρνεις μαζί σου
για να έχεις στο δρόμο σου
την αγάπη μου, έναστρο ουρανό."
Ο αισθηματισμός, δεμένος άρρηκτα με τον αισθησιασμό, η πραγματικότητα με το όνειρο παίζουν το δικό τους παιχνίδι μέσα σε μια υπέροχη σαγήνη και η αγάπη πάντα στην κορυφή ωραία να οδηγεί και θαυμαστά να προστάζει!
Εμείς τώρα δεν πρέπει να ταράξουμε άλλο τα νερά- μόνο του θα ΄ρθει, αν είναι να ΄ρθει το θαύμα- ο καθένας μόνος ας χαρεί αυτό το ποίημα, ας βγάλει πάλι μόνος και τα δικά του συμπεράσματα. Αυτό που πρέπει...
Όταν δίνεις και παίρνεις αληθινή αγάπη- που τη δικαιούσαι- τα μάτια γεμίζουν δάκρυα χαράς. Όλα τ΄άλλα είναι κούφια λόγια. Με το σουραύλι του καλοκαιριού μπορείς να περάσεις το δάσος της ζωής χωρίς να νιώσεις άλλους πόνους. Η ίδια η ζωή μας διδάσκει πως πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε την ομορφιά, να βλέπουμε καθαρά την αλήθεια και να μην ξεχνάμε ποτέ ποιοί είμαστε, που είμαστε και πού πάμε.
...Η αγωνία φέρνει τον αγώνα και ο αγώνας είναι όλο αγωνία και υψώνει, γιατί πρέπει να υψώσει-όσο μπορεί- την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.}
Αυτά γράφει ο αναγνώστης και κριτικός μετά από την μελέτη του ως άνω βιβλίου μου. Απλά τον ευχαριστώ. Τα γραφόμενα των εντυπώσεών του, είναι δικά του κι αυτόν χαρακτηρίζουν. Εμένα με χαρακτηρίζει ο λόγος της Ποίησής μου και σε αυτό μου το βιβλίο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου