Νότα Κυμοθόη με αφορμή την Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη

painting Nota Kymothoe© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη:
Με αφορμή την Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη

" Ήλιε, μεγάλε ανατολίτη μου, χρυσό σκουφί του νου μου,
αρέσει μου στραβά να σε φορώ, πεθύμησα να παίξω,
όσο να ζεις, όσο να ζω κι εγώ, για να χαρεί η καρδιά μας.
Καλή ΄ναι τούτη η γης, αρέσει μας, σαν το σγουρό σταφύλι,
στον μπλάβο αγέρα, Θέ μου, κρέμεται, στο δρόλαπα κουνιέται
και την τσιμπολογούν τα πνέματα και τα πουλιά του ανέμου
ας την τσιμπολογήσουμε κι εμείς, να δροσερέψει ο νους μας.

Έχει ο καιρός μαθές γυρίσματα, το ριζικό ΄χει ρόδες
κι ο νους του ανθρώπου κάθεται αψηλά και τις στρουφογυρίζει
άιντε,...
Ήλιε, γοργοπαιχνιδομάτη μου,φρογό λαγωνικό μου,
την άγρη που αγαπώ ξεπόπωσε και πάρ΄την του κυνήγου
κι ό,τι τηράς στη γης μαντάτευε κι ό,τι γρικάς μολόγα,
κι εγώ θα τα περνώ στου σπλάγχνου μου το μυστικό αργαστήρι
κι αγάλια, με το παίξε γέλασε και το βαθύ κανάκι,
πέτρα, νερό, φωτιά και χώματα θα γίνουν όλα πνέμα
..."

Νίκος Καζαντζάκης: Ακούραστος εργάτης της γραφής, λογοτέχνης παγκοσμίου βεληνεκούς, αλλά ο σκοτεινός σκεπτικισμός του χριστιανικού ιερατείου της πατρίδας του Ελλάδας, τον "αφόρισε", δηλαδή τον καταράστηκε, επειδή ήταν "αριστερός" κι ο Νίκος Καζαντζάκης απάντησε:

«Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να ‘ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να ‘στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ»...

Έτσι απλά, μετά από το 15Αύγουστο και διάφορα γεγονότα...

Νότα Κυμοθόη "Της Παναγίας Μητέρας Θεού"

                          Photography and writer Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

        Νότα Κυμοθόη "Της Παναγίας Μητέρας Θεού"

Μέσιασε ο μήνας Αύγουστος (15 Αυγούστου σήμερα) ή Μεταγειτνιών (αφιερωμένος στον Απόλλωνα Θεό), όπως τον έλεγαν οι αρχαίοι Αθηναίοι και στο αττικό ημερολόγιο, προφανώς γιατί λόγω της ζέστης άλλαζαν κατοικία. Το ίδιο κάνουν και σήμερα οι άνθρωποι. Η Αθήνα, πρωτεύουσα της χώρας Ελλάδα, είναι ως ακατοίκητη από τους γηγενείς και μόνον τουρίστες (κάτοικοι από άλλες χώρες) περιφέρονται. 

Σήμερα, 15 Αυγούστου κι ο ελληνισμός αλλά κι ο χριστιανισμός τιμά την Κοίμηση της Θεοτόκου. Όλη η Ελλάδα γιορτάζει, αλλά κι όλη η γη γιορτάζει!!!

Στο πρόσωπο της Παναγίας τιμάται η Μεγάλη Μητέρα όλων των ανθρώπων επάνω στη γη. Η Μαρία δεχόμενη το άγγελμα του Αρχαγγέλλου Γαβριήλ για τη γέννηση του υιού Θεού, είπε : "Ας γίνει το θέλημά του"!

Αυτό δεν κάνει και κάθε γυναίκα, η οποία επιθυμεί ν΄αποκτήσει παιδί; Δέχεται με αγάπη στα σπλάγχνα της αυτό το θεϊκό δώρο ζωής!!!

Αλλά η έλευση ζωής στο σώμα της Μαρίας σηματοδοτεί την αιωνιότητα της ζωής και την μετουσίωση της σαρκικής φύσης σε θεϊκή!..Αυτή η ζώσα οντότητα μέσα στο σώμα της γυναίκας έχει την ευλογία και τη δύναμη να συνεχίζεται η ζωή των ανθρώπων αιώνια. Δίχως την ευσέβεια αυτής της ευλογίας ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει το θεϊκό μεγαλείο της ενέργειας αυτής!!! 

Η Μαρία μετουσιώνει όλη εκείνη την αρχαία ενέργεια και λατρεία της Μεγάλης Μητέρας  Θεάς, της Πανγαίας, η οποία λατρεύτηκε σε όλον τον κόσμο!!!

Πολλά έχουν γραφτεί για την ημέρα αυτή, για τα πολλά θαύματα που έχουν γίνει, για την λατρεία της με πολλά ονόματα (επίθετα και προσωνύμια) σε διάφορα μέρη της Ελλάδας κυρίως. Κάθε ελληνικό νησί έχει και την δική του Παναγιά!!! Αλλά, όπως και να ονομάζεται η μεγάλη της "Χάρις", η Παναγία είναι Μία και είναι η Μεγάλη Αγία Μητέρα Θεού, που το όνομά της ήταν Μαρία ή Μαριάμ.

 Ταυτίστηκε ο Θεός με τον υιό της Εμμανουήλ Ιησού Χριστό!!! Από το γεγονός της Κοιμήσεώς της, πέρασαν περίπου 600 χρόνια για ν' αποφανθούν οι άνθρωποι μετά από πολλές συνελεύσεις και συζητήσεις να την αποκαλέσουν Θεοτόκο...

Photography and writer Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

Η Μαρία, κόρη της Άννας και του Ιωακείμ, γεννήθηκε δίχως ωάριο κι εδώ έχουμε ένα  "θαύμα", διότι μια γυναίκα όταν σε μεγάλη ηλικία έχει περάσει το στάδιο της γόνιμης ηλικίας της, δεν μπορεί να αποκτήσει παιδιά, γιατί δεν έχει ωάρια. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε η τεχνητή γονιμοποίηση, όπως υπάρχει σήμερα. Η Μαρία λοιπόν, έφερε την "ευλογία Θεού ως κόρη Θεού", στα σπλάγχνα της μητέρας της Αγ. Άννας!.. Θέλει καθαρή συνείδηση για να κατανοήσει κάποιος άνθρωπος της εποχής μας, αυτό οπού τότε έγινε. Θέλει υπέρβαση της σαρκικής αντίληψης, διότι μόνον με πίστη Θεού, κατανοούνται τα "πνευματικά" γεγονότα...ως μεταφυσικά φαινόμενα ή θαύματα (αδύνατον να συμβούν από καθημερινούς ανθρώπους)

Αν ανατρέξουμε στην ιστορική πορεία και τον πολιτισμό των λαών, θα βρούμε πολλά στοιχεία λατρείας που αφορούν την "πίστη" στη Μεγάλη Μητέρα Θεά...

Επιτρέψτε μου λοιπόν, μέσα από μια μεγάλη έρευνα, να καταθέσω κάποια στοιχεία ιστορικά-πολιτισμικά, τα οποία, αποτελούν στοιχεία λατρείας των λαών για το θέμα...

                     

Οι αρχαίοι Έλληνες της Κρήτης ή Κρήτες, λαός με τον σπουδαίο Μινωικό πολιτισμό, λάτρευαν τη Μεγάλη Θεά Μητέρα και με εντυπωσιάζει η ομοιότητα  στην αναπαράσταση της Παναγίας μέσα στα ιερά των ορθοδόξων εκκλησιών σήμερα, με τα χέρια υψωμένα σε δέηση προς τον επουράνιο Θεό!!!

Η στάση αυτή, φανερώνει μια στάση σώματος, μέσα από το οποίο διοχετεύονται από το Σύμπαν υπερδυνάμεις ενέργειας ευετηριακής μορφής την ανάλογη εποχή με την κατάλληλη προετοιμασία σώματος και πνεύματος!!! Η λατρεία της Μεγάλης Θεάς Μητέρας στη Μινωική Κρήτη, είχε περάσει στην περιοχή της Ανατολής, αλλά και στην περιοχή όπου ζούσαν οι γονείς της Μαρίας Θεοτόκου και η ίδια η Μαρία=Παναγία Θεοτόκος, στην περιοχή του σημερινού Ισραήλ! Η γνωστή αρχαία 17άπολις των αρχαίων Ελλήνων στην περιοχή εκείνη (10πολις μνημονεύεται και διασώζεται στη Βίβλο των Ιουδαίων, των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Ορθοδόξων Χριστιανών και στην ιστορία των Εβραίων), είχε καταστραφεί από τον πόλεμο πριν την εποχή, που αναφέρεται η γέννηση της Μαρίας Θεοτόκου αλλά και η γέννηση του υιού της Χριστού. Το ότι ζούσαν σε πενιχρή κατάσταση οι γονείς της και οι συγγενείς της, αλλά πίστευαν πολύ στο Θεό, επιτρέψτε μου να σκεφτώ, πως η καταγωγή της Μαρίας, ίσως να συνδέεται με τους αρχαίους εκείνους κατοίκους των αρχαίων ελληνικών πόλεων και των αρχαίων Ελλήνων που κατοικούσαν στην αρχαία ελληνική 17άπολη (η αρχαία 10πολη) κι ήταν από τους διασωθέντες μετά τις πολεμικές καταστροφές των όσων πολέμων είχαν προηγηθεί. Αυτή όμως η απεικόνιση της Παναγίας μέσα στα ιερά των ορθοδόξων εκκλησιών, με έχουν βάλει σε σκέψη μεγάλη, καθώς ο τύπος αυτός απεικόνισης, έχει μεγάλη σημασία για τη μελέτη της αρχαίας λατρείας των Μινωιτών στην Ανατολή!!!

                     

Η λατρεία της αρχέγονης Μητέρας, της προϊστορικής Θεάς ή Μεγάλης Μητέρας Θεάς, δεν είχε σβήσει στην εποχή εκείνη οπού η αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου πέρασε στα χέρια των Ρωμαίων. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν ήταν σε θέση να σβήσει στην Ανατολή, τη λατρεία της Μεγάλης Μητέρας Θεάς. Επιβιώνει με διάφορες μορφές και ονόματα κι αν σκεφτούμε πως η Κύπρος ήταν ακριβώς απέναντι από το Ισραήλ (όπου συμβαίνουν όλ΄αυτά τα γεγονότα), στην Κύπρο λατρευόταν η αρχαία Ελληνίδα Θεά Αφροδίτη (θεά του Έρωτα), αλλά η λατρεία της προϊστορικής Μεγάλης Μητέρας Θεάς, χάνεται στα βάθη των αρχαίων αιώνων. 

                       

Η Σεβαστή Αφροδίτη ή Αιδοία (όπως τη χαρακτηρίζει ο ομηρικός ύμνος 6), παρίσταται από ένα μικρό αγαλματάκι του 3.000 π.Χ., αλλά η λατρεία της στην Κύπρο μεταφέρθηκε από τους αρχαίους κατοίκους της Κρήτης πολύ πιο πριν...Αυτό το αγαλματάκι εξελίσσεται στο γνωστό ανθρωπόμορφο - σταυρικό και λατρευτικό Κυπριακό "σταυρό".

                        

Η λατρεία της Μεγάλης Μητέρας Θεάς στην Ανατολή εμφανίζεται ως "Βασίλισσα των Ουρανών" με τα ονόματα Αστάρτη και Ιστάρ αλλά και ως Ινάνα, που συμβόλιζε αφ΄ ενός την ευφορία αλλά και τη σεξουαλικότητα και την τιμούσαν τουλάχιστον για 3.000 χρόνια. 

Η Μεγάλη Μητέρα Θεά επικρατεί σε όλη την Ανατολή και αν δούμε μια εκπληκτική αρχαιολογική ανασκαφή, που έφερε στο φως δυο σπουδαίες επιγραφές σε όστρακα πίθου, που βρέθηκαν στο Κουντιλλέτε Αζρούτ (Χορβάτ Τεμάν) στο Νεγκέβ, μένουμε άφωνοι. Ο αρχαιολογικός τόπος είναι στα Δυτικά της πόλης Χεβρώνας, μια πόλη η οποία ταυτίζεται με τη Βίβλο και μετά από έρευνα βρήκα αυτές και διαβάζουμε αυτά οπού οδηγούν σε μεγάλη έρευνα. Διότι οι επιγραφές γράφουν :

1Η επιγραφή= " Ο Γιαχβέ της Σαμάρειας/ο φύλακας και η Ασερά του".

2Η επιγραφή= "Ευλογημένος να είναι ο Ουριγιάχου από τον Γιαχβέ και την Ασερά του, από τους εχθρούς του Εκείνος τον έσωσε".

Η Ασερά (άνω εικόνα) ήταν αρχαία Θεά της οποίας η λατρεία φτάνει ως την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην περιοχή του Ισραήλ. Μητριαρχική καθαρά λατρεία, αν και απαγορευμένη αλλά και καταδικασταία σε διωγμό από την πατριαρχία των Εβραίων. Ο καθηγητής αρχαιολογίας William G. Dever στο βιβλίο του "Did God Have a Wife?" (Είχε ο Θεός σύζυγο;), γράφει πως το 90% των κατοίκων στην αρχαία Παλαιστίνη (της 1ης αλλά και 2ης χιλιετίας των πρώτων αιώνων της 1ης Π.Κ.Ε.) ζούσαν απομονωμένοι σε διάσπαρτες αγροτικές ομάδες ακόμα και την εποχή που η Ιερουσαλήμ είναι πρωτεύουσα της ενωμένης Μοναρχίας τους. Οι κάτοικοι αυτοί, πίστευαν σε μια θρησκεία αδέσμευτη και διαφορετική από αυτήν που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη και στις εβραϊκές γραφές της. Πίστευαν στη Μητριαρχία, δηλαδή στη Μεγάλη Μητέρα Θεά, η οποία είχε πολλές εκφράσεις λατρείας της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης και που έφταναν ως την "ιερή πορνεία" μέχρι την εποχή του 330 μ. Χ. (κλείστηκαν όλοι οι λατρευτικοί οίκοι κι  όλα τα ιερά από τον αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο). Η λατρεία αυτή ήταν γνήσια Μητριαρχική!!!

Η Ασερά, όπως ονομαζόταν η Μεγάλη Μητέρα Θεά, ήταν σύζυγος του ανώτερου Θεού της περιοχής ταυτιζόμενη με τη Σελήνη (Γιαρίχ) ενώ ο Θεός με τον Ήλιο (Σάπς). Πριν από την Ασερά οι εβραϊκές καββαλιστικές γραφές αναφέρονται στην ύπαρξη της Σεκινά ως ερωτικής συντρόφου του Γιαχβέ και πιστοποιούν ιερή σεξουαλική ένωσή τους. 

Η λατρεία της Μεγάλης Μητέρας Θεάς είναι εδραιωμένη χρονικά σε όλους σχεδόν τους αρχαίους πολιτισμούς πριν την "Πατριαρχική" λατρεία. Σε όλη σχεδόν την Παλαιστίνη υπάρχουν λατρευτικά στοιχεία για τη Μεγάλη Μητέρα Θεά ως και στις καλυμμένες βιβλικές αναφορές της Ασερά. Την αναφέρει ως "υψηλοί τόποι", ως "ιερά άλση" ή "ξύλινοι πόλοι", που είναι τα ιερά σύμβολα της Θεάς Ασερά και ταυτίζεται πλήρως με την "ιερή σοφία των δέντρων", καθώς ταυτίζεται η Θεά Ασερά με τον κορμό ενός δέντρου.

Μελετώντας όλα αυτά, έρχεται στο νου μου αφ΄ ενός το "δέντρο του Παραδείσου" στη Βίβλο με το "προπατορικό αμάρτημα", το οποίο ταυτίζεται μάλλον με την "ιερή πορνεία" της Θεάς Αφροδίτης και έπεται συνέχεια...σε όλη την αρχαία γνώση...

Διότι η Βαβυλώνια αιχμαλωσία, η παραμονή στην Αίγυπτο και όλα τα αρχαία κείμενα στη Βίβλο, νομίζω αποτελούν ένα προϊόν λογοτεχνικό της ευνοημένης τάξης εκείνη την εποχή στην Ιερουσαλήμ και όλων των "θεολογούντων" ώστε να αναπτύξουν μια Μονοθεϊστική υπόθεση πιστευτή, που δημιούργησε τον Γιαχβέ... Αλλά για εμένα, αποτελεί ένα μεγάλο "κλειδί" γνώσης κι ευχαριστώ γι΄αυτό, όλη τη σοφία των ιερών κειμένων...

Νότια του όρους των Ελαιών ο βασιλιάς των Εβραίων ο Σολομών, είχε καθιερώσει ένα ιερό της Μεγάλης Μητέρας Θεάς με την ονομασία "Παρθένος της Θάλασσας", δηλαδή της αρχαίας Θεάς Αφροδίτης, η οποία λατρευόταν με αυτήν την ονομασία και στην περιοχή της Σιδώνας.

Την ίδια εποχή, λατρεύεται η Μεγάλη Θεά Μητέρα ως Ίσιδα στην αρχαία Αίγυπτο, απ' όπου οι Ιουδαίοι πραγματοποίησαν τη μεγάλη τους έξοδο...

Η Ίσιδα είναι προστάτης της  μητρότητας (θυμίζει εδώ την παράσταση της Θεοτόκου με το Χριστό), της γονιμότητας, του έρωτα κι είναι αυτή η "Μεγάλη Μητέρα Θεά του Ουρανού", ταυτιζόμενη με τη "Μεγάλη Μητέρα Θεά" της Σαμοθράκης αλλά και την "Κουροτρόφο" Μεγάλη Ορθία Θεά των αρχαίων Αρκάδων. Επίθετο το οποίο αργότερα οι υμνογράφοι περιλαμβάνουν υμνώντας την Θεοτόκο Μαρία Μητέρα του Ιησού Χριστού ως "Κουροτρόφο Παρθένο".

Η λατρεία της Μεγάλης Θεάς Μητέρας ταυτιζόταν άλλοτε με την Δήμητρα, άλλοτε με την Ήρα, άλλοτε με την Άρτεμη, άλλοτε με την Ουράνια Θεά Αφροδίτη!

Σε αρχαία ρωμαϊκά κείμενα βρίσκουμε: «Ήρθα σ’ εσένα, Λούκιε, συγκινημένη από τις προσευχές σου εγώ, η Μητέρα του σύμπαντος, η Κυρία όλων των στοιχείων της φύσης, το αρχέγονο τέκνο των αιώνων, η ισχυρότερη απ’ όλους τους θεούς, η βασίλισσα των νεκρών, η πρώτη ανάμεσα στα ουράνια όντα. Στο πρόσωπό μου φανερώνονται όλοι οι θεοί και οι θεές. M’ ένα μου νεύμα κυβερνώ τα αστροφώτιστα ύψη του ουρανού, την ευεργετική αύρα της θάλασσας και τη θρηνητική σιωπή του κάτω κόσμου. Mία και μόνη είμαι θεότητα, μα η οικουμένη με λατρεύει με διάφορες μορφές, ποικίλες τελετές και πολλαπλά ονόματα. Oι Φρύγες, οι πρώτοι άνθρωποι στη γη, με ονομάζουνε Mητέρα Θεά της Πεσσινούντας· οι αυτόχθονες της Aττικής Kεκροπία Aθηνά· οι Kύπριοι με αποκαλούν Παφία Aφροδίτη· οι Kρήτες τοξοβόλοι Άρτεμη Δίκτυννα· οι τρίγλωσσοι Σικελοί Στυγία Περσεφόνη και οι αρχαίοι κάτοικοι της Eλευσίνας Δήμητρα.»

Το Σεπτέμβριο του 2016 μια αρχαιολογική ανακοίνωση βοηθά την όλη μου έρευνα, καθώς η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως το άνω άγαλμα της αρχαίας Θεάς Κυβέλης, που βρέθηκε στην περιοχή Κουρούλ Καλεσί της επαρχίας Αλτίνορδου στα Κοτύωρα της σημερινής Τουρκίας. Χρονολογείται ως εύρημα της εποχής του 2.100 π. Χ. και είναι μαρμάρινο, ύψους 1,10 μέτρα και ζυγίζει 200 κιλά. Παριστάνεται η Μεγάλη Μητέρα Θεά Κυβέλη καθισμένη σε θρόνο, σε μια περιοχή της επαρχίας Ορντού ΒΔ της Τουρκίας στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας. 

         Photography and writer Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

Αναφέρεται στη Θεογονία του Ησιόδου η Κυβέλη ως "Γαία" η Μεγάλη Μητέρα Θεά του Ζηνός (Δία), του Ποσειδώνα, του Άδη και ως γυναίκα του Κρόνου που γλίτωσε τα παιδιά της από αυτόν και συνδέεται με την Κρήτη (έκρυψε εκεί τον Ζευ) και λατρεύτηκε ως Μεγάλη Μητέρα Θεά των Θεών!.. Αλλά έρχεται στο νου μου η μεγάλη λατρεία που τρέφουν στην Παναγία οι Πόντιοι κι αυτό έρχεται από τα βάθη των αρχαίων αιώνων, που λάτρευαν την Μεγάλη Μητέρα Θεά, καθώς ακόμα έως και σήμερα η γυναίκα έχει ξεχωριστή θέση στην οικογένεια των Ποντίων. Τιμούν με ιδιαίτερη λατρεία την Παναγία Σουμελά!

Ευρισκόμενη λοιπόν σήμερα στην εποχή του 2018 μ. Χ. παρατηρώ το ιερό των ορθοδόξων εκκλησιών, στη λατρευτική σημερινή εορτή του 15Αύγουστου, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου κι εντυπωσιάζομαι από την απεικόνιση της Παναγίας με "υψωμένα χέρια" φέρνοντας στο νου μου τις βασικές απεικονήσεις λατρείας της Μεγάλης Μητέρας Θεάς ανά τους αιώνες και ιδιαίτερα αυτές της Μινωικής θρησκείας.

Η Μεγάλη Μητέρα Θεά ως Ίσιδα, ως Κυβέλη ή ως Ρέα είχε τις ίδιες ιδιότητες με αυτές της Γαίας της Πανγαίας, λατρευτής σε όλη την αρχαία εποχή.

Στο Βέρμιο η Μεγάλη Μητέρα Θεά παρίσταται με αυτό το εύρημα στο ιερό της που άνοιξε τις πύλες τους στις 6 Αυγούστου του 2017 και μας δίνει πολλά κλειδιά μελέτης, αφού κρατά στα πόδια της ένα "λιονταράκι", σύμβολο ιερό του Θεού Απόλλωνος.

Εικόνα της Παναγίας, ζωγραφική της Νότας Κυμοθόη © Νότα Κυμοθόη

Στη σημερινή εποχή μας η λατρεία της Παναγίας Μητέρας δεν είναι λατρεία Θεάς, αλλά τιμή και δόξα για τη Μητέρα οπού γέννησε το Θεό των χριστιανών. Ξεκινάει η αναφορά στο όνομά της από τη γέννησή της και λατρεύτηκε σε όλη σχεδόν τη γη, γιατί ταυτίστηκε με τη γνωστή λατρεία της Μεγάλης Μητέρας Θεάς της αρχαιότητας. 

Εικόνα της Παναγίας, ζωγραφική της Νότας Κυμοθόη © Νότα Κυμοθόη

Έχουν δοθεί στη Μεγίστη Χάρη της πάνω από τριακόσια ονόματα και προσωνύμια που αποδίδονται στις παραστάσεις εικόνων της και υπάρχουν παρακλήσεις αλλά και ύμνοι προς τιμήν της!!!

Εικόνα της Παναγίας, ζωγραφική της Νότας Κυμοθόη © Νότα Κυμοθόη

Η Παναγία τοποθετήθηκε ως Μητέρα Θεού και συνεχίζει στη γένεση ενός αρσενικού Θεού και υπάρχουν πολλές σκέψεις σχετικά με το μπέρδεμα που υπάρχει. 

1ον: Οι χριστιανοί την λατρεύουν ως Θεοτόκο, πιστεύουν πως γέννησε το Θεό, δηλαδή τον υιό του Θεού, δεχόμενη τον "Ευαγγελισμό" της από το Θεό,  με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ...δίχως ν΄αναφέρεται το όνομα του Πατέρα Θεού!!!

2ον: Οι μάρτυρες του Ιεχωβά δηλώνουν πως ο Ιησούς Χριστός είναι υιός του Γιαχβέ ή Ιεχωβά.

Ο μονοθεϊσμός με βάση την ανάπτυξή του στον χριστιανισμό, πέρασε από πολλά στάδια. Μέσα λοιπόν από τις έρευνές μας, παρατηρούμε πως αφ΄ ενός οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν  δέχονται την Παναγία ως Μητέρα Θεού, αφ΄ ετέρου υποστηρίζουν πως είναι "υιός του Θεού Ιεχωβά ή Γιαχβέ. Δηλαδή παρατηρούμε πως συνεχίζουν να καταδιώκουν τη "Μεγάλη Μητέρα Θεά" την "Ασερά" της αρχαιότητας, με αποκλειστική καθοδήγηση της ανθρωπότητας πως προέρχεται από τον "νομαδικό" κι αγροτικό λαό του Ισραήλ και τους  "πατριάρχες" του.

Επειδή η "θρησκεία" είναι θέμα πίστης αφ΄ ενός, αλλά και γνώσης αφ΄ ετέρου και δίχως γνώση, μόνο μπέρδεμα και φανατισμός υπάρχει ή αδιαφορία... καλό θα είναι να λαμβάνουν υπόψη τους οι άνθρωποι και τη γνώση που  βασίζεται σε ντοκουμέντα, κι αυτά, είναι όλες "γραφές" δηλαδή τα ευρήματα από τις αρχαιολογικές έρευνες και μελέτες των σπουδαίων επιστημόνων.

Χρόνια Πολλά, σε όλους τους εορτάζοντες και ας ευλογεί η ιερή της μνήμη όλων τους νόες, φανερώνοντας την αλήθεια για το Θεό στην ανθρώπινη πορεία επί γης!!!

(συνεχίζεται)

Νότα Κυμοθόη (Λογοτένης και Ζωγράφος)

Νότα Κυμοθόη "Νικηφόρος Βρεττάκος"

                                               Νικηφόρος Βρεττάκος (1912-1991)

Νότα Κυμοθόη "Νικηφόρος Βρεττάκος"

Αν οι μνήμες έχουν χρόνο και τόπο, θα μπορούσαν να μιλάνε συνεχώς οι όσοι ζουν και θυμούνται, αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο, οπού οι πίκρες αλλά και οι χαρές της ζωής του, έγιναν Ποίηση!

Είχα την τύχη να τον γνωρίζω πολύ καλά, καθώς ερχόταν στο σπίτι μας και ήταν φίλος του πατέρα μου...Είχε διαβάσει τα ποιήματά μου, αυτά που ήταν σκόρπια σε όλα μου τα σχολικά τετράδια και βιβλία μου...Είχε μεγάλη αγάπη για το συνάνθρωπο και μεγάλο σεβασμό για την Ποίηση!..Με έπεισε πως η Ποίησή μου αξίζει και με οδήγησε στον Κώστα Κουλουφάκο, όπου εκδόθηκαν τα πρώτα μου βιβλία...

Ταπεινός και χαμηλών τόνων. Βιοπαλεστής στη ζωή του και τίμιος οικογενειάρχης! Μιλούσε λίγο...

Για τον Νικηφόρο Βρεττάκο αλλά και για την ψυχούλα του πατέρα μου, που έπιναν μαζί κρασί κι έλεγαν τους πόνους τους, θα γράψω άλλη φορά...

Τιμή απόψε για τον Ποιητή Νικηφόρο Βρεττάκο είναι η ιερή μνήμη, οπού σαν σήμερα, άφησε την ωραία του ψυχή στα χέρια του Θεού και σε εμάς το υπέροχο έργο του...

Ποιητικές συλλογές:

Κάτω από σκιές και φώτα (1929)
Κατεβαίνοντας στη σιγή των αιώνων (1933)
Ο πόλεμος (1935)
Οι γκριμάτσες του ανθρώπου (1935)
Η επιστολή του Κύκνου (1937)
Το ταξίδι του Αρχάγγελου (1938)
Μαργαρίτα, εικόνες από το ηλιοβασίλεμα (1939)
Το μεσουράνημα της φωτιάς (1940)
Ηρωική Συμφωνία (1944)
33 Ημέρες (1945)
Η παραμυθένια πολιτεία (1947)
Το βιβλίο της Μαργαρίτας (1949)
Ο Ταΰγετος και η σιωπή (1949)
Τα θολά ποτάμια (1950)
Πλούμιτσα (1951)
Έξοδος με το άλογο (1952)
Γράμμα στον Ρ. Οππενχάιμερ (1954)
Τα ποιήματα 1929-1951 (1956)
Ο χρόνος και το ποτάμι (1957)
Η μητέρα μου στην εκκλησία (1957)
Βασιλική Δρυς (1958)
Το βάθος του κόσμου (1961)
Αυτοβιογραφία (1961)
Εκλογή (επιλογή από τις προηγούμενες συλλογές (1965)
Οδοιπορία (συνολική έκδοση του ποιητικού του έργου σε 3 τόμους, 1972)
Διαμαρτυρία (1974)
Ωδή στον ήλιο (1974)
Το ποτάμι Μπόες και τα εφτά ελεγεία (1975)
Απογευματινό ηλιοτρόπιο (1976)
Ανάριθμα (1979)
Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη (1981) κ.ά.
Τα μυστικά όνειρα του Φαμπιού (2009)

Πεζογραφία και την κριτική:

Το γυμνό παιδί (1939)
Το αγρίμι (αυτοβιογραφία, 1945)
Δύο άνθρωποι μιλούν για την ειρήνη του κόσμου (1949)
Ο ένας από τους δύο κόσμους (1958)
Νίκος Καζαντζάκης, η αγωνία του και το έργο του (1959)
Οδύνη (μυθιστόρημα στα αγγλικά, Νέα Υόρκη, 1969)
Μπροστά στο ίδιο ποτάμι (1972)
Μαρτυρίες μιας κρίσιμης εποχής (1979) κ.ά.
Έγραψε επίσης μία τραγωδία με τον τίτλο Ο Προμηθέας (1978).

Η ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ

Η ποίηση είναι η στολή της ψυχής σου
κ΄η ψυχή σου της ποίησης, Κ' είναι πολύ
φυσικό να συλλέγεις τα πράγματα εκείνα
που στολίζουν τις ίριδες των ματιών
τα οποία τα βλέπουν. Πράγματα ωραία
που αλλοιώς δεν διακρίνονται, όπως:
λίθους πολύτιμους που βάφουνε τον αέρα,
που χορεύουν σπιθίζοντας πάνω στην πέτρα,
που κάνουν να λάμπει, κινούμενο ανάλαφρα
στην ουράνια διαφάνεια, ιδίως το βράδυ,
προπαντός το πρωί, το μαντύ του Ταϋγέτου.
(από την ποιητική  συλλογή του Απογευματινό ηλιοτρόπιο, εκδ. Διογένης 1976)

Νότα Κυμοθόη "Σκληροί κι αμετανόητοι"

Νότα Κυμοθόη "Σκληροί κι αμετανόητοι"

Ας ευχηθούμε στις οικογένειες όλων όσων έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα να έχουν Δύναμη για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες όλων των απωλειών τους.

Ας ευχαριστήσουμε τους Πυροσβέστες που με τις υπεράνθρωπες- ηρωικές προσπάθειες έδωσαν μάχες με τις φλόγες στην λαίλαπα της φωτιάς που σάρωνε την Αττική, για να βοηθήσουν τους πληγέντες συνανθρώπους μας.

Ας ευχαριστήσουμε όλους και όλες που εθελοντικά βοήθησαν αυτές τις δύσκολες στιγμές.

Ας ευχαριστήσουμε όλους και όλες από τον κρατικό μηχανισμό που έτρεξαν κι έδωσαν και δίνουν μάχες σ΄ έναν σκληρό αγώνα, μέσα στην ίδια μας τη χώρα, σε καιρό ειρήνης, να φέρουν ισορροπία σε τόσο δύσκολες περιστάσεις.

Όσο για τους "εγκληματίες" που έδρασαν για λόγους οι οποίοι είναι σχεδόν γνωστοί, ας τιμωρηθούν παραδειγματικά, μαζί με όλους τους συνεργάτες τους οι οποίοι κερδοσκοπικά έδρασαν και συνεχίζουν να δρουν, καίγοντας δάση και περιουσίες συνανθρώπων μας.

Ας ευχηθούμε καλή και γρήγορη ανάρρωση στους τραυματίες.

Όσο για τους εκπροσώπους της ορθοδόξου εκκλησίας, που χύνουν κάθε λίγο και λιγάκι "δηλητήριο" στις ψυχές μας, μολύνοντας μας παντοιοτρόπως μέσα στις ορθόδοξες εκκλησίες, ας τους "μαζέψουν" γιατί δεν αντέχει άλλο "φαρμάκι" η ψυχή μας από τις "εγκληματικές τους ενέργειες" και σαν δε φτάνει που είναι "σκληροί κι αμετανόητοι" Χριστέμποροι, έχουν και θράσος να είναι ΑΣΕΒΑΣΤΟΙ ενώ ιερουργούν Χριστό της Αγάπης!..

(Εικόνα! έργο ζωγραφικής μου, ελαιογραφία σε μουσαμά)

Νότα Κυμοθόη ‘‘ΤΟ ΨΩΜΙ‘‘ Ποίηση

Νότα Κυμοθόη "ΤΟ ΨΩΜΙ" Ποίηση

Η μυρουδιά του ψημένου ψωμιού
τι εθνικότητα έχει;
Καμιά, θα πει ο Ν.Χικμέτ
Καμιά, θα πει ο Β. Μαγιακόβσκι
Καμιά, θα πει ο Π. Νερούντα
Καμιά, θα πει ο Κ. Βάρναλης
Καμιά, θα πει ο Γ. Ρίτσος
Καμιά, θα πει ο Λ. Αραγκόν

Το ψωμί, δεν τρώγεται χωρίς χαρά
Το ψωμί, είναι πικρό σε κλειστές αυλές...

Ω!.. Εσύ, Ποιητή της Μελωδίας
οπού σε έφραξαν μέσα σε κλειστές εκκλησιές
με τις ιερές λευκές ή μαύρες κοιλιές ...
Έως πότε θα πολεμάς, την άδεια κοιλιά;

Ποια παιδιά για τη Γη θα πουν Ωσαννά;

Τις νύχτες των πόθων οι πόρνες βογκάνε
στων ανδρών τα σαγόνια σαν τα θεριά...
Άσπρες νύχτες του ανέμου ή του φεγγαριού
που πίνουν αλκοόλ και ουσίες οι... οσίες.
Χαμός στα μουράγια και στους ναούς
κουδουνίζει το χρήμα κι είναι κρίμα
εκεί οπού ατομιστές εραστές πολεμάνε
για μια θέση στον ήλιο να κάνουν φίλο
Τον Ήλιο της Βεργίνας με στόμα στο χώμα
αυτό της Ελλάδας που πατάνε...ακόμα!..

Εσύ λοιπόν Προμηθέα της φωτιάς
στων ανθρώπων τα χέρια χαρά
σέρνεις αλάργα τις καρδιές
με κραυγές κοκκινίζεις τα μάτια
οπού λάβαρα βγήκαν σεργιάνι
άλλα λάβαρα να φέρουν στη στράτα
μιας εποχής που πίνει νερό
στην υγεία του κέρδους...

(Αναρτήθηκε στο facebook τον Μάρτιο του 2018 με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού, που γιορτάζονται την ίδια ημέρα)

‘Το ψωμί‘ Ποίηση Νότα Κυμοθόη© Nota Kimothoi/artnotakymothoe

"Το Λ των λέξεων και του Λόγου" Νότας Κυμοθόη Παρουσίαση Βιβλίου Λαμία

Σωκράτης Δεληβογιατζής Νότα Κυμοθόη και Νίκος Παπαγεωργίου

           "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" Νότας Κυμοθόη
                               Παρουσίαση Βιβλίου Λαμία

Ο Σωκράτης Δεληβογιατζής Καθηγητής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Τομέας Φιλοσοφίας Εργαστηρίου Φιλοσοφικής Έρευνας πάνω στο Φαντασιακό και ο Διδάκτωρ Φιλολογίας Νίκος Παπαγεωργίου παρουσίασαν το βιβλίο μου "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" Δοκίμια από τις εκδόσεις "Οι Αινιάνες", στη Λαμία. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 2 Μαϊου 2018 στην αίθουσα της Αρχαίας Αγοράς της Δημοτικής Πινακοθήκης Λαμίας "Αλέκος Κοντόπουλος", στα πλαίσια της 4ης Γιορτής Φθιωτικού Βιβλίου που οργάνωσε ο Δήμος Λαμίας με τη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας και τον Όμιλο Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων!

Ο Καθηγητής Φιλοσοφίας Σωκράτης Δεληβογιατζής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αναφερόμενος στο βιβλίο έδωσε μια μικρή φιλοσοφική διάλεξη στην υπέροχη αίθουσα των εκδηλώσεων του Δήμου Λαμίας, Αρχαία Αγορά της Δημοτικής Πινακοθήκης!!! Τονίζοντας την έννοια της Φιλοσοφίας και της σκέψης οπού ο λόγος δημιουργεί, η μεστή ομιλία του καθήλωσε το εκλεκτό ακροατήριο των παρευρισκομένων στην παρουσίαση του βιβλίου μου. Περιμένοντας την απομαγνητοφώνηση θα επανέλθω για την ομιλία του...

Ο Σωκράτης Δεληβογιατζής, παγκοσμίως γνωστός, για το εύρος της Αρίστου Γνώσεώς του, μελετώντας κι ερευνώντας τη σκέψη μου και γνωρίζοντας πολύ καλά κι εκτιμώντας τη λογοτεχνική γραφή μου, αλλά και τον προφορικό μου λόγο, ήρθε από τη Θεσσαλονίκη μόνον και μόνον, για την παρουσίαση του βιβλίου μου "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" ανταποκρινόμενος στην πρόσκλησή μου.

Τα Δοκίμια τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο μου αυτό,  γράφτηκαν σε μια δύσκολη χρονική περίοδο, γνώστης της οποίας είναι ο εκλεκτός φίλος Καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Αριστέλειο Πανεπιστήμο Θεσσαλονίκης Σωκράτης Δεληβογιατζής!!! 

Ο Νίκος Παπαγεωργίου, Διδάκτωρ Φιλολογίας, γνωστή προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων στην περιφέρεια της Στερεάς Ελλάδας και όχι μόνον, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμά μου πριν ένα σχεδόν μήνα, μίλησε πρώτος για το βιβλίο μου, με βαθύτατο στοχαστικό χαρακτήρα,  μελετώντας όλες του τις σελίδες με προσοχή. 

Η ομιλία του βασίστηκε μόνον στο γραπτό μου λόγο μέσα από τα δοκίμιά μου στο βιβλίο μου αυτό, γιατί δεν είχα τη χαρά κάποια άλλη χρονική στιγμή να τον γνωρίζω από πριν. Είπε λοιπόν μεταξύ των άλλων ο σπουδαίος Διδάκτωρ Φιλολογίας Νίκος Παπαγεωργίου:"Η Κυμοθόη πλάθει λέξεις, πλάθει ιδέες και δημιουργεί ένα σύμπαν ολόκληρο, στο οποίο μας προκαλεί και μας προσκαλεί να εισχωρήσουμε...'Εγραψε όλα αυτά τα δοκίμια που δημοσιεύτηκαν στον Αδέσμευτο της Πάφου...Το βιβλίο της αυτό είναι καρπός μελέτης σε βάθος...Ξέρει πολύ καλά τόσο την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, με όλες τις αναφορές που κάνει στον τρόπο σκέψης των αρχαίων, αλλά μπορεί και συζητά με χαρακτηριστική άνεση καίρια θέματα της χριστιανικής πίστης και λατρείας. Θαυμάζει κανείς στο έργο της συγγραφέως την εμβρίθεια, την πολυπλοκότητα της σκέψης, καθώς και τη μαεστρία με τον οποίο χειρίζεται το υλικό της. Δεν είναι στοχαστικά όλα τα δοκίμια, δεν είναι μια περιδιάβαση στον χώρο των ιδεών. Είναι και αποδεικτικά με επίκληση στη λογική και την αυθεντία, προκειμένου να πειστεί ο αναγνώστης για την ορθότητα των γραφομένων...Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω πως τα κείμενα αυτά είναι απαιτητικά αλλά μας ανταμείβουν. Είναι θέματα που μας αφορούν όλους, είτε η ελευθερία, είτε η πίστη, είτε η αγάπη, είτε η ευτυχία. Και σε αυτά τα θέματα η συγγραφέας παρουσιάζει τη δική της δοκιμή στον Λόγο. Τον Λόγο ή μάλλον "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" που μας οδηγεί σε νέες περιπέτειες, σε νέα μονοπάτια, σε νέους δρόμους. Έθιξα μερικά από τα πολλά (238 χορταστικές σελίδες είναι το βιβλίο) θέματα που πραγματεύεται στο βιβλίο της και χαίρομαι πάρα πολύ για την ευκαιρία που μου έδωσε να διαβάσω, να μάθω, να ταξιδέψω μέσα στη σκέψη της και την ευχαριστώ θερμά γι΄αυτό"

Η Ξανθή Κουτσογιάννη, που εκτελεί χρέη Προέδρου αυτήν την περίοδο στον Όμιλο Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων, διάβασε την επιστολή της εκδότριας Μαρίας Λαϊνά και Προέδρου του Εκπολιτιστικού Επιμορφωτικού Συλλόγου "Οι Αινιάνες" η οποία για σοβαρούς προσωπικούς κι επαγγελματικούς λόγους δεν μπόρεσε να είναι στην παρουσία του βιβλίου μου. Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε βιογραφικά στοιχεία για εμένα, δίνοντάς μου το λόγο.

Καλησπερίζοντας τους παρόντες τους ευχαρίστησα για την τιμή που μας έκαναν να έρθουν στην παρουσίαση του βιβλίου μου. Τιμώντας τους Αινιάνες, αφιέρωσα μαζί με όλους τους παρευρισκόμενους στην αίθουσα, πριν την ομιλία μου 1΄σιγή, για την ιερή τους μνήμη όλοι μας όρθιοι, πριν μιλήσω για το λόγο που οδηγήθηκα να γράψω αυτό το βιβλίο. 

                                                                   Νότα Κυμοθόη

"Το ΠΟΘΕΝ και το ΘΕΟΘΕΝ είναι Λόγος ύπαρξης όλων μας, με όποιο "εγώ" έχει ο καθένας σε αυτόν τον πλανήτη, το οποίο παράγει ενέργεια. Γεννήθηκα στη Λιβαδειά, μεγάλωσα στην Ελάτεια Λοκρίδος, επαρχιακή κωμόπολη, με πρωτεύουσα τη Λαμία κι υπό τη φροντίδα της γιαγιάς μου Ελένης. Ο ήχος εκφοράς του προφορικού λόγου, με απασχολούσε από τότε που ήμουν μικρό κοριτσάκι μεγαλώνοντας με όλα αυτά τα Λ σε πόλεις και χωριά, μέχρι να γνωρίσω τα Λ του γραπτού Λόγου, τη σκέψη των αρχαίων μου προγόνων, δίχως να απαξιώσω το Λόγο του Χριστού. Η αρχαία τετρακτύς στο εξώφυλλο του βιβλίου μου "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" (χτισμένη στον ιερό ορθόδοξο ναό της Παναγιάς Εκατονταπυλιανής στην Πάρο) μου έδωσε το ιερό εκείνο κλειδί, γιατί είναι ακριβώς η 100ή πύλη που οδηγεί στην όλη κρυμμένη αλήθεια. Μου έφερε στην επιφάνεια πάλι τον Πυθαγόρα και τον περίφημο Ναό του Σείριου Ήλιου από το αρχαίο Κόναρακ της αρχαίας Ινδίας, που έχουν εύσχημα κρύψει και τον αποκαλούν υποτιμητικά "ΚΑΜΑ ΣΟΥΤΡΑ". Ο αρχαίος ελληνικός ισόπλευρος σταυρός στο 1 και  μοναδικό σημείο Ενότητας των αρχαίων Ελλήνων, πλαισιωμένος από τον ιερό κύκλο της λαμπρής γιορτής του Όμαιμου, Ομότροπου, Ομόθρησκου, Ομόγλωσσου, που ένωνε τους όπου γης σε Ανατολή, Δύση, Βορρά, Νότο αρχαίους μας προγόνους, είναι ακριβώς αυτό το ΠΟΘΕΝ. Είναι το πανίερο ελληνικό DNA της οντολογικής ελληνικής ψυχής για το φως της οποίας μίλησε και δίδαξε και ο Ιησούς Χριστός. Είναι ο δρόμος του ΘΕΝ που οδηγεί στο ΘΕΟΘΕΝ!!!

Αυτό το οποίο ένωσε η 1Η και μοναδική αρχαία ελληνική αυτοκρατορία του Μέγ-Αλέξανδρου. Αν η άγνοια του ΠΟΘΕΝ είχε βεβηλωθεί από κάποιους, που χρησιμοποιούσαν αυτόν τον ιερό σταυρό ενότητας και πάνω του σταύρωναν ανθρώπους, ο Ιησούς Χριστός εκουσίως σταυρώθηκε ακριβώς για αυτόν τον Λόγο Λ για να μη λησμονηθούν οι 30.000 Ίωνες Ιεροί Δάσκαλοι. Το λ λέξεων που φτάνει σε εμάς ως γνώση, από την εποχή του λίθου με τις ανασκαφές των αρχαιολόγων, για να έχουμε γραπτά μνημεία, αποδείξεις γραφής του Λόγου, ταυτίστηκε με τα 30 αργύρια του Ιούδα, σε έναν ιερό κωδικό γνώσης, μέσα από τον οποίο διδασκόμαστε την όλη αλήθεια της πηγής του Όλου των Όλων κι αυτό είναι το Φως της Γνώσης του Λόγου! Αυτό οπού με τρόμο, βία κι απαγόρευση και με το ρωμαϊκό δόγμα=νόμο, απαγορεύτηκε με ποινή θανάτου να υπάρχει. Μια γενοκτονία πνευματική, την οποία στο βιβλίο μου γράφω "γεννοκτονία" με  2νν σκόπιμα. Αυτό το Όλον Φως, για το οποίο ο Ι. Χριστός έλεγε "Εγώ ειμί  το Φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ΄ έξει το Φως της Ζωής" είναι η αλήθεια για το Όλον Φως, αυτό το Απολλώνιο που απαγορεύτηκε κι όμως αναφέρεται ο Ιωάννης ο Θεολόγος, ξεκινώντας το Ευαγγέλιό του"Εν Αρχή ην ο Λόγος κι ο Λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος" γιατί τίποτα αληθινό δεν χάνεται... Επάνω σε αυτόν τον ιερό αρχαίο ελληνικό σταυρό σταυρώθηκε ο Ι. Χριστός, μαρτυρώντας για την όλη αλήθεια η οποία ερχόταν από την προκατακλυσμιαία εποχή και μέχρι των ημερών του ήταν όλο αυτό το σκόρπιο Α-Ω του Όμαιμου Ομότροπου Ομόγλωσσου Ομόθρησκου ΕΝΑ που φανερώνει το ΠΟΘΕΝ και το ΘΕΟΘΕΝ της οντολογικής θεϊκής ελληνικής ψυχής! Μια ενότητα Αγάπης και συγκρότησης της κάθε ύπαρξης του καθενός δίχως να είναι μόνος αλλά μέσα σε κοινωνίες δίχως διαχωρισμό απογραφής, όπως έφτασε έως τις ημέρες μας. Κι αν κάποιοι θέλουν να λησμονηθεί, oι ονομασίες των πόλεων αποτελούν κώδικες γνώσης. Η Λαμία, που κάποιοι λένε πως η ονομασία της προέρχεται από κάποια ...Λάμια, λανθάνουν. Αυτή η σπίλωση του ονόματος της αρχαίας Μητέρας Γαίας, έτσι όπως έφτασε ως εμάς αποτελεί, βεβήλωση του αρχαίου ελληνικού Λόγου. Η αρχαία ονομασία με αναγραμματισμό φανερώνει την όλη αλήθεια του Λόγου Μνήμης για την ΑΙΑ δηλαδή τη Γαία. Ευχαριστώ όλους οπού είστε απόψε κοντά μας" 

Μεταξύ όλων τίμησαν την Παρουσίαση του βιβλίου μου: Νότα Κυμοθόη"Το Λ των λέξεων και του Λόγου" Δοκίμια εκδόσεις "Οι Αινιάνες", ο Αντιπεριφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Δημήτριος Κυρίτσης, ο Υποδιοικητής του Γ. Νοσοκομείου Λαμίας, ο Αντιπεριφερειάρχης Κώστας Αποστολλόπουλος και 

η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού, Παιδείας και Βιβλίου, φίλη και κοντινό πατριωτάκι από την Τιθορέα Βίβιαν Αργύρη, την οποία θερμά ευχαριστώ για την ευγενή συνδρομή της στο να παραθέσει το Δείπνο...

Η Νότα Κυμοθόη ευχαριστεί θερμά την εκδότρια και Πρόεδρο των Αινιάνων Μαρία Λαϊνά για τη φιλοξενία του Καθηγητή Σωκράτη Δεληβογιατζή κι εύχεται να είναι πάντα καλά...

(ευχαριστώ τον Κώστα Τσαλαφούτα για τις φωτογραφίες)

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΔΕΛΗΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΝΟΤΑΣ ΚΥΜΟΘΟΗ

                                                    

      Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΔΕΛΗΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ 
                ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΝΟΤΑΣ ΚΥΜΟΘΟΗ
              "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" Δοκίμια  

Στις 2 Μαϊου 2018 στη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας!!!

Μεγάλη τιμή για τη Λαμία, η παρουσία του σπουδαίου  Έλληνα Φιλοσόφου Καθηγητή, με τη λαμπρή διεθνή προσωπικότητα. Γνωστός για το σπουδαίο του έργο παγκοσμίως! Ας γνωρίσουμε τον Σωκράτη Δεληβογιατζή, ο οποίος θα βρεθεί στις 2 Μαϊου 2018 στη Δημοτική Πινακοθήκη Λαμίας, στην αίθουσα της Αρχαίας Αγοράς, προσκεκλημένος για την παρουσίαση του βιβλίου "Το Λ των λέξεων και του Λόγου" Δοκίμια της Λογοτέχνιδος και Ζωγράφου Νότας Κυμοθόη, που έχουν εκδόσει "Οι Αινιάνες" της Υπάτης!

O Σωκράτης Δεληβογιατζής του Xαριλάου είναι καθηγητής της φιλοσοφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (από το 1993, έχοντας διατρέξει προηγουμένως όλες τις βαθμίδες διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού και διατελέσει [ή διατελεί] πρόεδρος και αναπληρωτής πρόεδρος Tμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, διευθυντής του Tομέα Φιλοσοφίας και του προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών) και διευθυντής του Eργαστηρίου φιλοσοφικής έρευνας πάνω στο φαντασιακό. Yπήρξε υπότροφος του Iδρύματος Kρατικών Yποτροφιών (Ι. Κ. Υ.) για όλο το διάστημα των σπουδών του χωρίς διακοπή. Aποφοίτησε με άριστα και συμμετείχε στο μεταπτυχιακό Tμήμα φιλοσοφίας του παραπάνω Πανεπιστημίου. Συνέχισε, περαιτέρω, τις μεταπτυχιακές του σπουδές, με υποτροφία της γαλλικής κυβερνήσεως, στη Faculte de Sciences humaines et Philosophie του Πανεπιστημίου της Dijon Γαλλίας. Eκεί έλαβε το μεταπτυχιακό του δίπλωμα με άριστα καθώς επίσης εξεπόνησε και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή με άριστα και ειδική διάκριση για δημοσίευσή της με συνδρομή του γαλλικού Eθνικού Kέντρου Eπιστημονικών Eρευνών (C.N.R.S.), το 1979. Στη διάρκεια της περιόδου εκείνης ασχολήθηκε με τα κυριότερα φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής μας και ανέπτυξε επαφές με σημαντικούς φιλοσόφους, καθηγητές-προσωπικότητες κύρους και διανοουμένους της Γαλλίας (ιδίως του Παρισιού) παρακολουθώντας ταυτόχρονα εκ του σύνεγγυς το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της Eυρώπης.
Tο 1980 επέστρεψε στην Eλλάδα και έκτοτε διδάσκει φιλοσοφία και νεοελληνικό λόγο σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο (κυρίως φιλοσοφική ανθρωπολογία, ερμηνευτική, διαλεκτική και πολιτική σκέψη) στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ του έχει γίνει κατά καιρούς ανάθεση διδασκαλίας όπως στις Σχολές Nομική, Πολυτεχνική και Φυσικομαθηματική,  πρώην Σ. E. Λ. Δ. E. και Σ. E. Λ. M. E. ή στο Tμήμα Δημοσιογραφίας και Mέσων Mαζικής Eπικοινωνίας. Δίδαξε ή διδάσκει επίσης ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια της Kύπρου, της Kρήτης και στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Aθήνας, όπου, επιπλέον, του έγινε τιμητική μετάκληση. Υπήρξε ή είναι μέλος επιτροπών κρίσης σε ελληνικά και διεθνή φιλοσοφικά περιοδικά και της επιτροπής ερευνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αντιπρόεδρος της Eλληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, διευθυντής της ελληνικής ονοματολογικής εταιρείας (παραρτήματος Θεσσαλονίκης) και του διεθνούς Kέντρου ερευνών πάνω στο φαντασιακό (imaginaire) [K. Eρ. Φ.], που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη αναπτύσσοντας δραστηριότητα και σε συνεργασία με ένα δίκτυο ομόλογων Kέντρων παγκοσμίως. Έχει δώσει πλήθος διαλέξεων και λάβει μέρος σε πάμπολλα συνέδρια, σεμινάρια και φιλοσοφικές συναντήσεις τόσο στην Eλλάδα όσο και στο εξωτερικό. Διευθύνει το περιοδικό Φιλοσοφείν.
Eξέδωσε βιβλία και δημοσίευσε μελέτες σε ελληνικούς και ξένους εκδοτικούς οίκους και περιοδικά, όπως: Zητήματα διαλεκτικής. Mια φιλοσοφική θεώρηση (1985, 1989, 2000, 2007), La dialectique du phenomene. Sur Merleau-Ponty (1979, 1987), Προς μια ερμηνευτική κριτική. H περίπτωση Foucault (1989, 1999, 2009), Tο φυσικό και το ανθρώπινο. Mια φιλοσοφική προσέγγιση (1993, 1997, 2004), M.Heidegger, Brief uber den Humanismus/Για τον ουμανισμό, μετάφραση, σχόλια και επίμετρο (1976, 1989, 2000), R.Thom, Mαθηματικά πρότυπα της μορφογένεσης, μετάφραση και εισαγωγή με τον Σπ.Πνευματικό (1985), Linterpretation du Lebenswelt (1985-9), Le continu et le discontinu chez Bachelard (1986), La chairet/ou la radicalisation de la pensee chez Merleau-Ponty (1988), Le pouvoir de la difference (1990), Tο ανθρωπολογικό αίτημα της κοινωνικής ασφάλισης (1991) Interaction in Malebranche΄s Anthropology (1992), Le scepticisme merleau-pontyen en vue de depassement (1993), Προβληματικοποίηση της ιδεολογίας και του πολιτικού (1993), The Idea of the European University (1993), H 'θετική' και η 'αρνητική' διαλεκτική ή Aριστοτέλης και Hegel (1994), The Structure of the Human Acting Subject in Thomas Aquinas (1994), Tο αισθητικό γεγονός και η αυτονομία του (1994), Mια φαντασιακή λογική της μαζικής εικόνας (1995), Bachelard sur un fond dialectique (1996), Φαντασία και ερμηνεία (1996), Φαντασιακό και εξουσία (1997), Πολιτική και φαντασιακό (1998), Πρακτικές εγκλεισμού (1999), Nature et dialectique (1999), Ποίηση και φιλοσοφία (2000), O Aριστοτέλης και το πολιτικό διακύβευμα (2001), Mεταμοντέρνα διαστρωμάτωση (2001), Pεμπέτικες ιστορίες (2002), Mορφές βίας και εξουσιαστικότητα (2002), Tο ελληνικό αγωνιστικό πρότυπο (2003), Tο έκκεντρο της ερμηνείας (2004), «Η παγκοσμιοποιητική λογική της απόκρυψης» (2005), «Η ανησυχία του υποκειμένου» (2006), «Η πολιτική της παγκοσμιοποίησης και η πολιτιστική συσσωματωση» (2007), «Πολιτική καί ηθική» (2008), «Iδεολογία, ουτοπία και παγκοσμίωση» (2009), «Το παίγμα του πολιτικού φαντασιακού» (2010), Phenomene et dialectique (2011), «Το a priori της εικόνας» (2011), «Τέχνη και βιοπολιτική» (2011) κ. ά.
Mεταξύ των άλλων, στο παγκόσμιο δίτομο Dictionnaire des philosophes (Λεξικό των φιλοσόφων) των Presses Universitaires de France (Paris, 1er vol., 2e ed., 1993) περιέχεται λήμμα αφιερωμένο στο έργο του, όπου μεταξύ των άλλων διαβάζουμε ότι αυτό "εγγράφεται στην οπτική μιας σύγχρονης φιλοσοφικής ανθρωπολογίας που επαναδραστηριοποιεί την ιστορική διαστρωμάτωση της φιλοσοφίας προς μια νέα κατεύθυνση ταυτόχρονα ερμηνευτική και κριτική. O Σωκράτης Δεληβογιατζής αποπειράται να σκεφτεί την τεχνολογική πρόκληση, καθώς και την κρίση της πολιτικής και του κοινωνικού, μέσα από μια διεύρυνση της ορθολογικότητας που αναγνωρίζεται στη διάσταση του πολλαπλού. Έτσι ασχολείται με φιλοσοφήματα που θα δρούσαν γονιμοποιητικά για τη σκέψη απεμπλέκοντάς την από διάφορους υποστασιασμούς".