Νότα Κυμοθόη:
Με αφορμή την Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη
" Ήλιε, μεγάλε ανατολίτη μου, χρυσό σκουφί του νου μου,
αρέσει μου στραβά να σε φορώ, πεθύμησα να παίξω,
όσο να ζεις, όσο να ζω κι εγώ, για να χαρεί η καρδιά μας.
Καλή ΄ναι τούτη η γης, αρέσει μας, σαν το σγουρό σταφύλι,
στον μπλάβο αγέρα, Θέ μου, κρέμεται, στο δρόλαπα κουνιέται
και την τσιμπολογούν τα πνέματα και τα πουλιά του ανέμου
ας την τσιμπολογήσουμε κι εμείς, να δροσερέψει ο νους μας.
Έχει ο καιρός μαθές γυρίσματα, το ριζικό ΄χει ρόδες
κι ο νους του ανθρώπου κάθεται αψηλά και τις στρουφογυρίζει
άιντε,...
Ήλιε, γοργοπαιχνιδομάτη μου,φρογό λαγωνικό μου,
την άγρη που αγαπώ ξεπόπωσε και πάρ΄την του κυνήγου
κι ό,τι τηράς στη γης μαντάτευε κι ό,τι γρικάς μολόγα,
κι εγώ θα τα περνώ στου σπλάγχνου μου το μυστικό αργαστήρι
κι αγάλια, με το παίξε γέλασε και το βαθύ κανάκι,
πέτρα, νερό, φωτιά και χώματα θα γίνουν όλα πνέμα
..."
Νίκος Καζαντζάκης: Ακούραστος εργάτης της γραφής, λογοτέχνης παγκοσμίου βεληνεκούς, αλλά ο σκοτεινός σκεπτικισμός του χριστιανικού ιερατείου της πατρίδας του Ελλάδας, τον "αφόρισε", δηλαδή τον καταράστηκε, επειδή ήταν "αριστερός" κι ο Νίκος Καζαντζάκης απάντησε:
«Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να ‘ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να ‘στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ»...
Έτσι απλά, μετά από το 15Αύγουστο και διάφορα γεγονότα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου