Νότα Κυμοθόη "Έχει ο Χριστός σχέση με το Πάσχα;" Δοκίμιο

artnotakymothoe "Ο Νυμφίος"© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη"Έχει ο Χριστός σχέση με το Πάσχα;" Δοκίμιο

Ετυμολογικά η λέξη "Πάσχα" προέρχεται από την εβραϊκη λέξη "πέσαχ"= πλήγμα και στο αραμαϊκό αλφάβητό τους είναι "πασά". Ενώ στην ασσυριακή γλώσσα είναι"πασαχού". Στην αιγυπτιακή γλώσσα είναι "πασ" =ανάμνηση. Στην εβραϊκή το ρήμα "πασάχ"=χωλαίνω, αλλά και χορεύω τελετουργικά γύρω από τη θυσία (Γ΄Βασιλέων 18:21,26), αλλά έχει και μια μεταφορική ερμηνεία. "Πασάχ"= ξεφεύγω, απαλλάσσομαι, προσπερνώ.

Ο εορτασμός του Πάσχα από τους Εβραίους ήταν μια μεγάλη γιορτή κατά την οποία γιόρταζαν την ανάμνηση "εξόδου" τους, από την Αίγυπτο με την καθοδήγηση του Μωησή. Αλλά ποιος ήταν ο Μωησής και τι σχέση έχει με το Χριστό; Εδώ είναι μπερδεμένα τα θέματα.

Καμιά σχέση απολύτως δεν έχει ο Χριστός, η καταδίκη Του και η Σταύρωσή Του με το Μωησή.

Ο "πανούργος" Μωησής, είχε υιοθετηθεί από τον Φαραώ γιατί τον βρήκε η κόρη του στο ποτάμι και μεγάλωσε σαν βασιλόπουλο και πήρε όλη την "παιδεία" που έπαιρναν τα παιδιά του Φαραώ. Ο Φαραώ ταυτιζόταν με το Θεό Ήλιο.

Όμως ο Μωησής διέπραξε ένα έγκλημα. Σκότωσε έναν Αιγύπτιο και τον έψαχναν για να τον συλλάβουν. Πήγε στην έρημο για να γλυτώσει και πέρασε απ΄την αντίπερα όχθη και εκεί βοσκούσαν τα πρόβατά τους οι κόρες ενός ευσεβούς γέροντα που ήταν αρχιερέας στο Ναό του Θεού Ήλιου στην περιοχή του. Βοήθησε τις κόρες του να ποτήσουν τ΄αρνιά, βγάζοντας νερό απ΄ το πηγάδι. Το βράδυ τον φιλοξένησαν στο σπίτι τους κι εκεί σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής και περιοχής, τον πάντρεψαν με την κόρη οπού βοήθησε. Απόκτησε παιδιά μαζί της και ξεσήκωσε τους Εβραίους της περιοχής για να επιστρέψουν στη γη απ΄όπου είχαν φύγει. Όμως ο διωγμός δεν είχε σταματήσει εναντίον του. Και μαθεύτηκε το γεγονός που βρισκόταν. Είχε δοθεί διαταγή να σφαχτούν τα πρωτότοκα αγόρια του κι όλων των Εβραίων της περιοχής του. Ο Μωησής, με τη βοήθεια του πεθερού του, τη νύχτα έσφαξαν ένα αρνί και με το αίμα του έβαψαν την πόρτα τους, παραπλανώντας έτσι τους στρατιώτες Αιγυπτίους που προσπέρασαν τα δικά τους σπίτια κι έσφαξαν τα παιδιά των Αιγυπτίων. Ήταν οικογενειακή γιορτή και την γιόρταζαν νύχτα κατά την Πανσέληνο της Εαρινής Ισημερίας, φορώντας ενδύματα για ταξίδι (Εξοδος 12:8-11). Έσφαζαν σε ανάμνηση ένα μικρό αρνί ή κατσίκι πάντα αρσενικό κι έριχναν το αίμα του στην είσοδο των σπιτιών τους για προστασία (Έξοδος 12:46, Αρ. 9:12).

Αυτό σαν ανάμνηση πέρασε μέσα στις επίσημες γιορτές των Εβραίων και το ονόμαζαν "Πεσά"=Πάσχα.

Λίγες ημέρες πριν αυτήν τη γιορτή, ο Χριστός ανέστησε τον Λάζαρο, που είχε πεθάνει και ήταν ημέρα Σάββατο, επίσημη αργία των Εβραίων. Μόλις μαθεύτηκε το γεγονός, έδωσαν διαταγή να τον συλλάβουν, γιατί έμενε στην περιοχή τους κι απαγορευόταν να κάνει κάτι τέτοιο, θεωρώντας "πως εργάστηκε ημέρα Σαββάτου".Ο Ιησούς Χριστός εκτελέστηκε δημόσια στην Ιουδαία τον 1ο μ.Χ. αιώνα, επί εποχής Ποντίου Πιλάτου, με θάνατο στο Σταυρό, κατόπιν εντολής του Εβραϊκού Σανχεντρίν. Θάφτηκε στην Ιερουσαλήμ. Ήταν καταγεγραμμένος"Ιουδαίος" από την ημέρα γέννησής του. Αλλά εδώ τίθεται το μέγα ερώτημα.

"Ήταν Ιουδαίος ο Εμμανουήλ Ιησούς Χριστός;"

Οι μαθητές του Ιησού Χριστού, οι ευαγγελιστές, έγραψαν τα γεγονότα της Διδασκαλίας αλλά και όλα όσα έγιναν ως την καταδίκη Του, την τιμωρία Του με σταυρικό θάνατο (σύμφωνα με την τιμωρία της εποχής), έγραψαν για την Ανάστασή Του και έως την 50Η ημέρα της Καθόδου Φωτίσεως του Αγίου Πνεύματος, όπως τους είχε υποσχεθεί και διδάξει.

Το ερώτημα που τίθεται στη συνέχεια, είναι σχετικά με τον Ιούδα.

"Αν δεν υπήρχε ο Ιούδας, θα γινόταν η Σταύρωση; Θα είχαμε Ανάσταση;"

Ο Ιησούς Χριστός, γνώριζε και ήταν δική Του όλη αυτή η πορεία, η "εκούσια", όπως γράφουν τα ιερά ευαγγέλια, ως τον Σταυρικό Του θάνατο, γιατί γνώριζε πως θ΄ Αναστηθεί!!!Ο ίδιος έλεγε και τόνιζε συνεχώς:"Εγώ ειμί το Φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί, ου περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ΄ έξει το Φως της Ζωής". Για "Φως θεϊκό" μιλούσε πάντα, γιατί ως Λόγος Θεού=Υπόσχεση Θεού, είχε πλήρη γνώση ποιος ήταν, τι ήταν κι από που ήταν!!! Αυτό δηλαδή το αρχαίο ελληνικό ρητό, που ήταν γραμμένο στο Ναό του Απόλλωνος στους Δελφούς το "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ".

Θέλει μεγάλη και ιερή γνώση, για να κατανοήσει κάποιος απλός κι αμύητος άνθρωπος, τον Ιησού Χριστό και όλη Του την πορεία, από την ημέρα γέννησής Του έως και σήμερα. Η αληθινή Του ενέργεια δεν έχει χαθεί. Υπάρχει, γιατί τίποτα αληθινό δεν χάνεται!!! Η Ανάστασή Του έχει γίνει θέμα συζητήσεως έως τις ημέρες μας. Κι εδώ τίθεται πάλι το ερώτημα:

"Εάν δεν Αναστήθηκε, γιατί οι μαθητές του και οι μάρτυρες όλοι μέχρι θανάτου πίστευαν στην Ανάστασή Του;" Κι όσοι μετά την Ανάστασή Του τον είδαν, γιατί φανερώθηκε στους μαθητές Του, ήταν όλοι τους αυτόπτες μάρτυρες του γεγονότος. Κι όλοι αυτοί, βασανίστηκαν μέχρι θανάτου για την πίστη τους στην Ανάσταση του Χριστού. Αλλά, ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να ισχυριστεί ότι οι βασανισμοί του Χριστού στο δρόμο για τη Σταύρωσή Του, η Σταύρωσή Του έγινε όσο ήταν ζωντανός, το τρύπημα στην καρδιά του και όλες οι βλάβες που υπέστει το φυσικό Του σώμα, δεν ήταν αιτία θανάτου Του; Το σφράγισμα του Τάφου Του με τον τεράστιο λίθο και οι Ρωμαίοι στρατιώτες απέξω που το φρουρούσαν δεν αποτελούσαν μέγα εμπόδιο να βγει έξω και να φύγει ή να κλέψουν το σώμα Του; Δεν θα υπήρχε έστω 1 μάρτυρας να πει κάτι τέτοιο;

Στα πρώτα χρόνια οι "χριστιανοί" έως και τον 2ο μ. Χ. αιώνα (πριν μπλεχτεί το ιερατείο των Εβραίων με το Μ. Κωνσταντίνο) στις εκκλησίες της Μικράς Ασίας, γιόρταζαν τα "Ιωάννεια". Δηλαδή, γιορτές που είχαν σχέση με την Ανάμνηση του "Μυστικού Δείπνου", που τέλεσε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός με τους μαθητές Του, όπως είχε καταγράψει το γεγονός ο αγαπημένος Του μαθητής Ιωάννης ο Θεολόγος και τιμούσαν την ημέρα της Ανάστασής Του. Η γιορτή αυτή, εκείνον τον καιρό, ονομαζόταν "Ημέρα Ηλίου". Αυτή η γιορτή των πρώτων χριστιανών, γιορταζόταν την ίδια ακριβώς ημέρα με το "Πάσχα των Εβραίων", γιατί ως γεγονός έγινε αυτήν την ημέρα, που ήταν τον μήνα Νισάν (ονομασία του 14ου ιουδαϊκού μήνα) ανεξαρτήτως ημέρας.

Όλα τα Ευαγγέλια καταγράφουν με λεπτομέρειες τα γεγονότα της ζωής του Ιησού Χριστού, αλλά και την πανανθρώπινη "θυσία" Του στη Σταύρωσή Του. Αυτό το γεγονός και το γεγονός του Μυστικού Δείπνου με τους μαθητές του, λίγο πριν τη σύλληψή του στο όρος των Ελαιών, καθιερώθηκε να γιορτάζεται ως Θεία Ευχαριστία, όπου βιώνεται τελετουργικά αναίμακτη θυσία μετουσιώνοντας τον άρτο (πρόσφορο=σώμα Ιησού Χριστού) και τον οίνο (ημίγλυκος κόκκινος = αίμα Ιησού Χριστού).

Την ημέρα που γιόρταζαν το Πάσχα οι Εβραίοι εκείνης της εποχής, ο Ιησούς Χριστός και οι μαθητές Του έφαγαν μαζί (Μυστικός Δείπνος) άζυμο άρτο, ξηρούς καρπούς, ελιές, ψάρια και ήπιαν οίνο. Εκεί λοιπόν (καθώς καταγράφουν οι ευαγγελιστές, έκοψε τον άζυμο άρτο ο Ιησούς Χριστός σε κομμάτια όσοι ήταν, βούτηξε το κάθε κομμάτι μέσα στο ποτήρι του με το κόκκινο κρασί και είπε: "φάγετε τον άρτον τούτον εις ανάμνησιν του σώματός μου και πίνετε τον οίνον τούτον εις ανάμνησιν του αίματός μου."

Το σταυρικό Του μαρτύριο, είναι θλιβερό, καθώς και τα γεγονότα που ακολούθησαν. Αλλά οι Μυροφόρες γυναίκες (Μαρία η Μαγδαληνή, Μαρία η Σαλώμη, Ιωάννα γυναίκα του Χουζά, Μαρία αδερφή του Λαζάρου, Μάρθα αδερφή Μαρίας και Λαζάρου, Μαρία γυναίκα του Κλωπά, και η Σωσσάνα) συναπάντησαν Άγγελο με λευκό ένδυμα στο ανοιχτό Του μνήμα και τους είπε "Εκείνος ηγέρθει, δεν είναι εδώ"... Αυτό το γεγονός, της μαρτυρίας των γυναικών, σε μια εποχή οπού η θέση της γυναίκας και ο λόγος της δεν είχε καμιά αξία, είναι πολλαπλώς σημαντικό, διότι καταγράφεται από τους ευαγγελιστές. Γυναίκες οι πρώτοι μάρτυρες του άδειου Τάφου!!!

Το Φως οπού ξεπετάγεται την Ημέρα της Ανάστασης από τον Ιερό Τάφο του Χριστού στα Ιεσροσόλυμα (ημέρα Σαββάτου πάντα) σε ανάμνηση της ολόφωτης Ύπαρξης του Ιησού Χριστού, αλλά και της "Ημέρας Ηλίου" μεταφέρεται τελετουργικά με λευκές λαμπάδες και με το κάλεσμα του ιερέως "Δεύτε λάβετε Φως"!..

Είναι μεγάλη Τιμή για τον Ελληνισμό αυτό το γεγονός, διότι η ίδια η Μητέρα Του η Μαρία με εντολή της άφησε την κληρονομιά του Παναγίου Τάφου του υιού Της στον Άγιο Λάζαρο, που ήταν Επίσκοπος στη Λάρνακα της Κύπρου. Από τότε λοιπόν, οι Άγιοι Τόποι ανήκουν στους Έλληνες!!!

Ας τιμήσουμε λοιπόν το Άγιο Φως, όπως το τιμάμε κάθε ημέρα στη ζωή μας αλλά και κάθε χρόνο, αυτήν την Λαμπρή Ημέρα της Αναστάσεως, γιατί αποτελεί μεγίστη ευλογία για την Ελλάδα και τους χριστιανούς!!!

Τα αρνιά και τα κατσίκια που σφάζονται πριν την Ανάσταση και σουβλίζονται την Αναστάσιμη Ημέρα, δεν σχετίζονται με τον Ιησού Χριστό, αλλά με το εθιμοτυπικό Πάσχα των Εβραίων.

Τα κόκκινα αυγά, σχετίζονται με αρχαία εθιμοτυπικά γεγονότα των αρχαίων Ελλήνων, όπου κατά τις γιορτές της Εαρινής Ισημερίας αντάλλασσαν αυγά, ως σύμβολο της αναγέννησης και της ζωής! Οι χριστιανοί βάφουν κόκκινα αυγά τη Μεγάλη Πέμπτη ως ανάμνηση της θυσίας του Ιησού Χριστού στον Σταυρό και τα τρώνε τσουγκρίζοντάς τα για τη χαρά της ζωής την ημέρα της Λαμπρής, δηλαδή την Λαμπρά Ημέρα Ηλίου ή Πάσχα, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται.

Οι λευκές λαμπάδες αποτελούν αρχαίο ελληνικό εθιμοτυπικό από τη Μύηση των πιστών κι άξιων στα ιερά Ελευσίνια, οι οποίοι δέχονταν το Φωτισμό κι επέστρεφαν με αναμμένες λαμπάδες στις οικίες τους.

Ας τιμήσουμε τον Ιησού Χριστό κι ας τον ευχαριστήσουμε για όλα!

Καλή Λαμπρή Αναστάσιμη Ημέρα, εύχομαι σε όλους και όλες, με αγάπη.

Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Έχει ο Χριστός σχέση με το Πάσχα" Δοκίμιο© Νότα Κυμοθόη