Νότα Κυμοθόη: "Κύμβαλον αλαλάζον η ...εκπαίδευση" Δοκίμιον

                       

                       Φωτογραφία Νότα Κυμοθόη(το αρχείο ανήκει στη Νότα Κυμοθόη)
Νότα Κυμοθόη
"Κύμβαλον αλαλάζον η...εκπαίδευση"
Δοκίμιον
Στην Α' προς Κορινθίους Επιστολή ( 13.1) του Αποστόλου Παύλου, πασίγνωστη ως «Ύμνος της Αγάπης» που εκπαιδεύει γενιές και γενιές στα ελληνικά σχολεία μέσα από το μάθημα των θρησκευτικών, επιθυμώ ν΄αναφερθώ σήμερα. 
Ο Απόστολος Παύλος, όταν την έγραφε βρισκόταν στην Έφεσο, απαντώντας σε θέματα των Κορινθίων. Είχαν προκύψει ζητήματα τότε και είχαν ξεσπάσει έριδες κατά την απουσία του στην Εκκλησία της περιοχής των Κορινθίων που είχε ιδρύσει ο ίδιος.

Κάτι, που ακόμα συμβαίνει και στις ημέρες μας, ανάμεσα στις Εκκλησίες των Χριστιανών και οι διαξιφισμοί ανάμεσά τους δεν απουσιάζουν, εκθιάζοντας ο καθένας χαρίσματα κι απόψεις που επικαλούνται για ν΄ αποδείξουν ποιος είναι περισσότερο γνήσιος εκπρόσωπος του Χριστιανισμού στη γη. 

Λέει, λοιπόν, ο Απόστολος Παύλος στο συγκεκριμένο του χωρίο: "ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον". 

Αποδίδοντάς το σε νεοελληνική  γλώσσα που μιλιέται σήμερα, γράφει: "Εάν μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχεί ή κύμβαλο που ηχεί μονότονα".

Γράφει δηλαδή, εάν οι ικανότητες των ανθρώπων (εννοώντας συγκεκριμένες ικανότητες που ισχυρίζονταν πως είχαν τα μέλη της εκκλησίας, δηλαδή να θεραπεύουν, να προφητεύουν, να διδάσκουν, να μεταδίδουν το λόγο του Θεού και να έχουν κοινό που τους ακούει), εάν δεν συνοδεύονται από ειλικρινή αγάπη, τότε απλώς θορυβούν, φλυαρούν και λένε κούφια λόγια, σαν ήχος κυμβάλου.

Η φράση αυτή χρησιμοποιείται για έναν τύπο ανθρώπου που είναι όλο λόγια κι ενώ κάνει φασαρία, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Παραδείγματα στον χώρο πάρα πολλά και ηχηρά, διαχωρίζοντας τους ανθρώπους σε θρησκευτικές ομάδες πολλές, αλλά κι από λόγους διδασκαλίας σε χώρους κι έδρες εκπαίδευσης, ανθρώπων, που διαχειρίζονται την παιδεία επηρεασμένοι από ιστορικά γεγονότα σε συνδιασμό με την θρησκεία τους, συνήθισαν να διαχωρίζουν την ανθρωπότητα, διαιωνίζοντας εχθρούς. Αυτοί μπορούν να θεωρηθούν κύμβαλα αλαλάζοντα ή μήπως παίζουν ρόλους ως κύμβαλα αλαλάζοντα;

Αλλά τι είναι το κύμβαλον;

Το κύμβαλον είναι παράγωγον της λέξεως κύμβη. Μια λέξη γνήσια ελληνική, που δυστυχώς δεν υπάρχει στο αρχαίο ελληνικό λεξικό. Κύμβη είναι το κοίλον αγγείο, και με πρώτη σκέψη παραπέμπει στον "κύβο", αλλά δεν είναι κύβος... Είναι κυματιστός βηματισμός ήχων.
Ο Χριστιανισμός, δηλαδή οι χριστιανοί την εποχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και στην όλη τους προσπάθεια για διάδοση της διδασκαλίας του Χριστού κι εδραίωσή τους, κατέστρεψαν από άγνοια την αρχαία ιερή γνώση των Ιερών Δασκάλων και Ιερών Μυστών του αρχαίου ελληνικού Πνεύματος, διδασκαλία δηλαδή δοσμένη από το Άγιο Πνεύμα στους αρχαίους Έλληνες Προγόνους μας κι έκαναν τον κόσμο να λησμονίσει τα Κεραύνια Κύμβαλα του Δία και όλων των πλανητών με τους θεραπευτικούς ήχους τους!!!
 Η λέξη Κύμβη, φαίνεται αγνώστου προελεύσεως και ευχαριστούμε τον Απόστολο Παύλο, γιατί μας την άφησε παρακαταθήκη, ως να ήθελε ο Χριστός, για να φανερώνει ακριβώς αυτό, το οποίο κατέστρεψαν οι κοινωνίες των χριστιανών στηριζόμενοι μόνο σε λόγια κι όχι πράξεις για την πραγματική "Αγάπη Θεού", την οποία δίδαξε ο Χριστός. 
Κύμβη λοιπόν, λέγεται και το μικρό πλοιάριο, κάτι σαν αυτοσχέδια βάρκα, κατασκευασμένη από κορμούς δέντρων.

Ο όρος κύμβη χρησιμοποιείται ως ναυτικός όρος, αλλά και ως όρος ανατομίας στην ιατρική επιστήμη δηλαδή είναι το κοίλο πάνω μέρος του πτερυγίου του αυτιού μας.

Το αρχαίο ελληνικό κύμβαλον, ήταν ένα μουσικό όργανο, αποτελούμενο από δύο κοίλα μεταλλικά ημισφαίρια, που χτυπούσε το ένα στο άλλο. 
Στον Μεσαίωνα, η λέξη cimbalom  χρησιμοποιήθηκε για να δηλώνει τις καμπάνες των εκκλησιών, γιατί ο ήχος τους έμοιαζε με αυτόν του αρχαίου ελληνικού κυμβάλου, κι έτσι έρχεται να εξαφανιστεί σχεδόν τελείως η αρχαία ελληνική έννοια "κύμβαλον και κύμβη". 
Σε κάποια μοναστήρια υπάρχει μια τέτοια ανάμνηση στον τρόπο όπου ηχούν το κύμβαλον οι μοναχοί ρυθμικά, αλλά είναι ένα κομμάτι ξύλου...
Στην Ανατολή και στις τάξεις των Φωτισμένων του Βούδα, υπάρχει το Ιερόν Κύμβαλον κι ονομάζεται γκονγκ.
Στη θέση λοιπόν του αρχαίου ελληνικού κυμβάλου, δημιουργείται ένα ιδιότυπο μουσικό μελωδικό όργανο στη Δύση, από χορδές το κλειδοκύμβαλον και στη συνέχεια το πιάνο αλλά και οι καστανιέτες που θυμίζουν τα κύμβαλα και τα κρουστά πιατίνια. 
Στην προσπάθειά του ο ίδιος ο Παύλος να εξαφανίσει την αρχαία ελληνική σκέψη, την οποία δεν κατανοούσε γιατί δεν είχε μυηθεί σε αυτήν και δεν είχε την ελληνική Παιδεία, τοποθετεί στο λόγο του, το κύμβαλον πως κραυγάζει, δηλαδή ηχεί άσχημα. 
Τον ευχαριστούμε γι΄ αυτό, διότι μας οδηγεί στην έρευνα για το τι σημαίνει "κύμβαλον" στην εποχή του...

Αλήθεια, πόσοι εκπαιδευτικοί σήμερα γνωρίζουν για τις θεραπευτικές ιδιότητες των αρχαίων ελληνικών κυμβάλων;
Τα γνωστά "γκονγκ" στους ιερούς χώρους των Βουδιστικών Ναών;

Το κύμβαλον, αλαλάζει, όχι ευχάριστα; Και γιατί να είναι αρχαία ινδική η ρίζα του αλαλάζω, δηλαδή η alalā, αποδίδοντας πολεμική ιαχή; 
Έτσι κατανοούσαν την εποχή εκείνη το αρχαίο ελληνικό κύμβαλον; Δηλαδή σαν έναν ήχο που αλαλάζει, θορυβεί και γίνεται δυσάρεστος; 
Η αλήθεια είναι αλήθεια και είναι μόνον μία...

Έτσι λοιπόν, μέσα στον μέγα θόρυβο που παράγουν όσοι κι όσες δεν κατανοούν την αλήθεια της γνώσης, αλλά επιμένουν στους σκοτεινούς πέπλους με τους οποίους σκέπασαν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, δεν πειράζει. Τίποτα δεν πάει χαμένο, διότι όλη η ανθρωπότητα έχει χτιστεί με αρχαίους ελληνικούς ρυθμούς κι όλη η ανθρωπότητα προέρχεται από των ανθρώπων τον πολιτισμό. Και δεν νοείται ανθρώπινος πολιτισμός, δίχως εξέλιξη!.. Στον μεσαίωνα έκαιγαν όσους έλεγαν πως η γη κινείται...Σήμερα, ταμπουρώνονται πίσω από τους φόβους τους, οπού με "προφητείες" παράγουν μέσα από τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, την οποία κατηγορούν ως "προϊόν αντιχρίστου".  Προσπαθώντας να συντηρήσουν σκοτεινάγρα χρησιμοποιούν τον ίδιο το Χριστό για να διαχωρίζουν τον κόσμο. Φευ!..
Ας ενωθούν λοιπόν σε όλη τη γη, όλες οι ομάδες των όσων δοξάζουν και υμνούν το Χριστό ως Θεό κι ας κατανοήσουν την Ιερή Του Διδασκαλία, ενώνοντας την ανθρωπότητα κι όχι διαχωρίζοντάς της, μαχόμενοι μεταξύ τους, για να διατηρούν τους επίγειους θρόνους τους.
Κι επειδή το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός Όλων των πλασμάτων επί γης, αγαπάει όλους κι όλα και φωτίζει τους ανθρώπους οδηγώντας τους στην Μια Αλήθεια!!!
Και υπάρχει Αεί και Αεί απ΄Αρχής σε όλα και για όλα!!!

Νότα Κυμοθόη "Κύμβαλον αλαλάζον η εκπαίδευση" Δοκίμιον© Νότα Κυμοθόη

© Nότα Κυμοθόη 2009

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΜΕ ΘΕΑ ΠΡΩΪΝΗ ΤΟΝ ΠΑΡΝΑΣΣΟ" ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

© Nότα Κυμοθόη

© Nότα Κυμοθόη 2009
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΔΕΥΤΕ ΛΑΒΕΤΕ ΦΩΣ"

Έργο Ζωγραφικής της Νότας Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ:ΔΕΥΤΕ ΛΑΒΕΤΕ ΦΩΣ

Η φώτιση των ανθρώπων είναι θέμα αντίληψης των γεγονότων έξωθεν και έσωθεν, αλλά ο καθένας αντιλαμβάνεται σύμφωνα με το δικό του νου.

Η προσπάθεια να φωτιστούν οι άνθρωποι είναι μια παλιά υπόθεση, αγώνα και άσκησης καθαρά προσωπικής. 

Το ανέσπερο Φως, το οποίο προσφέρει ο Ιησούς Χριστός, στην Ανάσταση, δεν είναι απλά φως σε μια λαμπάδα, με την οποία τρέχουν οι άνθρωποι ν΄ανάψουν από την λαμπάδα του ορθόδοξου ιερέα, που βγαίνει από την ωραία πύλη...Αυτό το φως, αν φυσήξει αέρας, στο δρόμο για το σπίτι, ίσως και να σβήσει, αν δεν το προσέξει ο λαβών.

Το Φως οπού καλείται ο κάθε πιστός να λάβει είναι το Χριστικό Φως κι αυτό κοινωνεί λίγο -λίγο επί σειρά ετών ο ενδιαφερόμενος άνθρωπος, που επιθυμεί να μάθει την αλήθεια και να φωτιστεί.

"Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Χριστόν τον Αναστάντα εκ νεκρών" και οι περισσότεροι που ανάβουν τις λαμπάδες τους δίχως να κατανοούν τι σημαίνει Φως Θεού, φεύγουν μετά το Χριστός Ανέστη.

Είναι η μεγαλύτερη χαρά και γιορτή των όσων πιστεύουν Χριστό και όσων κατανοούν τη μεγάλη αυτή Δωρεά, για την οποία προετοιμαζόμαστε 50 ημέρες με νηστεία και άσκηση κι ακολούθως τις άλλες 50 ημέρες γιορτής ως την Έλευση του Αγίου Πνεύματος!..

Αν οι άνθρωποι κατανοήσουν όλο αυτό το νόημα της ανοιχτής Μύησης του Φωτός, μόνον τότε θα δουν πραγματικά αλλαγές στη ζωή τους.

Αλλά ο καθένας για τον εαυτό του αποφασίζει!..

Μιλάμε για το Φως το Πνευματικό και όχι αυτό οπού απολαμβάνει κάποιος με το άναμμα απλά της λαμπάδας του. Είναι ο Θεός Λόγος που φωτίζει  τον ασώματο νου με ασώματη δύναμη. Ας μη αδικεί ο αφελής άνθρωπος τον εαυτό του, αλλά ας προσπαθήσει περισσότερο να κατανοήσει το Λόγο του Χριστού και φυσικά ας κατανοήσει πως την μοναδική νύχτα της Ανάστασης, αν δείξει προσοχή θα κατανοήσει το φως της αληθινής Θείας Παρουσίας εντός του. Γιατί το Φως του Θεού είναι καθαρό και λαμπρό σαν φωτοστέφανο ολόγυρα από τις υπάρξεις όσων το έχουν αισθανθεί. Είναι ο άνθρωπος σαν λαμπάδα αναμμένη και λάμπει με το φως οπού έλαβε. Κι αυτό το Θεϊκό Φως γίνεται Φως ανθρώπων μέσα από την κατανόηση του Λόγου.

"Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην η αρχή προς τον Θεόν. Πάντα δι΄αυτού εγένετο και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν..." ακούμε στο κατά Ιωάννην α' 1-17 Ευαγγέλιο.

Και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια που κατανοεί κάποιος τι σημαίνει να είμαστε παιδιά Θεού.

Η άγνοια οδηγεί τον άνθρωπο να αρνείται Χριστό και ν΄αποστρέφεται Χριστό, ενώ έχει λάβει την Πρόσκληση από το Χριστό.

Η άγνοια οδηγεί σε σκέψεις οπού ο άνθρωπος ονομάζει το Χριστό Μύστη, επαναστάτη, μέγα Δάσκαλο και δεν κατανοεί  πως βλέπουν τα υλικά του μάτια μόνον την ανθρώπινη φύση κι όχι την Θεϊκή. Αυτός ο τρόπος σκέψης αποτελεί προσβολή και στην Ανάσταση προσκαλείται ο άνθρωπος να ξεμπλοκάρει το νου του, να καθαρίσει τις σκέψεις του σε θέματα πίστης κι εμπιστοσύνης στο Θεό και προς τον Μονογενή Υιό και Λόγο Του. Ο άνθρωπος όταν δεχτεί τον Χριστό, δεν δέχεται απλά έναν άνθρωπο, έναν φιλόσοφο, έναν δάσκαλο τέλειο, αλλά δέχεται τον Υιό του Θεού οπού για χάρη του έγινε Υιός ανθρώπου και ζωντανός μαρτύρησε στον σταυρό επάνω, σταυρώνοντας όλο το παρελθόν της αμαρτίας. Λυτρωτής του παρελθόντος φανερώνει με την Ανάστασή Του το λαμπερό παρόν κι αυτό μόνον υπάρχει!

Χριστός Ανέστη!Φανέρωσε και φανερώνει το Θεϊκό Φως!Αληθώς Ανέστη!Φανερώνει την πίστη και την κατάλυση του σωματικού θανάτου, της λύπης, της φθοράς του σώματος. Φανερώνει την αθανασία και την αιωνιότητα και η Μαρία Μαγδαληνή που έλαβε πρώτη αυτή το μήνυμα από τον Άγγελο της Ανάστασης, τρέχει να το πει σε όλους με δική του παραγγελιά...

Και ο Ιωάννης γράφει:

"Εν αυτώ ζωή ην και η ζωή ην το φως των ανθρώπων. Και το φως εν τη σκοτία φαίνει και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν...Ην το φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον..."

© Nότα Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΤΕΝΤΩΣΑ ΤΟ ΚΟΤΣΑΝΙ ΜΟΥ" ΠΟΙΗΣΗ (ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΕΡΩ)

έργο Ζωγραφικής της Νότας Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
ΠΟΙΗΣΗ 
(ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΕΡΩ)1999

"ΤΕΝΤΩΣΑ ΤΟ ΚΟΤΣΑΝΙ ΜΟΥ και σε βρήκα
με μια θλίψη άγνωρη να με πονάς στο στήθος
για όλες τις πρώτες μου αναλαμπές.
                       Για σένα μόχθησα κι ονειρεύτηκα
                       σε άλλες εποχές.
Για σένα στη γη πάλι οδοιπόρος
Τόσα χρόνια
Τι είναι ισχυρότερο μέσα σου;

Η θύμηση, είπες και μελαγχόλησες κι άλλο
Ενώ εγώ άπλωσα την αγάπη μου όλη
για νάχεις έν΄άστρο στη μεγάλη σου νύχτα

Τότε η άγνωρη θλίψη σου έλιωσε όλη
             στο άστρο μου που σ΄αγναντεύει."
{Μέρος από την Ποίησή μου στο βιβλίο μου "Ερώ" εκδόσεις Ιωλκός 1999/ τα Πνευματικά δικαιώματα του βιβλίου ανήκουν ολοκληρωτικά στην Νότα Κυμοθόη}

© Nότα Κυμοθόη 2009
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

© Νότα Κυμοθόη 

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΠΑΓΚΟΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΖΩΩΝ" ΠΟΙΗΣΗ

photography and poetry Nota Kimothoi© Nota Kimothoi

"Παγκόσμια ημέρα ζώων"
Ποίηση 
Νότα Κυμοθόη

Είδα τα μάτια των σκύλων λυπημένα
και το κορμί τους να είναι νωθρό
στα χαλάκια της εξώπορτας,
ανθρώπων κλεισμένων σε σπίτια
τσιμεντοκουτάκια σαν κλουβιά.
Είδα και σκύλους ντυμένους σαν ανθρώπους
με φουστανάκια παρδαλά
κι άλλους να φοράνε καπέλο και φουρό
κουνώντας την ουρά τους χαρωπά.
Φιλόζωους ελάχιστους όμως βρήκα
νάχουν αγάπη για κάθε πλάσμα ζωντανό
και πρώτα νάναι οι ίδιοι άνθρωποι
στο γείτονά τους φιλάνθρωποι, θα πω
κι όσο κι αν σκύβουν του σκύλου τους
τα οπίσθια να σφουγγίζουν σα μωρό,
αγάπη για τον άνθρωπο αν δεν έχουν
φιλόζωοι κι αν γίνουν με το στανιό
στο σβέρκο τους θέλουν αυτοί λουρί
να τους περάσει το δικό τους το σκυλί.
(Ποίηση της Νότας Κυμοθόη/φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη© Nότα Κυμοθόη)

                                          photography and poetry Nota Kimothoi© Nota Kimothoi

(Δημοσιευμένο στις 4/4/2016 4 ALL THE WORLD Nota Kymothoi/© Νότα Κυμοθόη και
Δημοσιευμένο στο I LOVE HELLAS and HELLENISMOS © Νότα Κυμοθόη και στην κοινότητα Λογοτεχνία - Ποίηση 

Νότα Κυμοθόη "Παγκόσμια ημέρα ζώων"Ποίηση© Νότα Κυμοθόη

ΤΗΣ ΝΟΤΑΣ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ" ΔΟΚΙΜΙΟ

                                                εικόνα: φωτογραφία της Νότας Κυμοθόη

"ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ"ΔΟΚΙΜΙΟ της Νότας Κυμοθόη

© Νότα Κυμοθόη

Το βουνό στη θέση του, να σηματοδοτεί ή να λογοδοτεί; Σηματωρός και κήρυκας ζωής ή θανάτου. Υπάρχει θάνατος; Κάθε φορά που βλέπω την όψη του, απ΄ το ίδιο σημείο, έρχονται ιστορικές μορφές, ανασκαλεύοντας τις πτυχές του είναι μου. Έρχεται ο Άρης Βελουχιώτης κι ακούω τα πέλματα του αλόγου του να ποδοπατούν τα έγκατα της σήψης μιας κοινωνίας βολεμένης στο τίποτα...Και καθώς αντικρίζω τα χωράφια που περιμένουν τον καιρό να φτιάξει, όπως λένε οι ντόπιοι, τσουπ, η παπαρούνα καταμεσής στο τίποτα. Υπάρχει τίποτα;

Η παπαρούνα στον όχτο μαζί με τ΄αγριόχορτα, φέρνουν στη μνήμη μου τις παπαρούνες του Γιώργη Βαρλάμου. Ενός αγωνιστή με την τέχνη του χρωστήρα. Ενός σπουδαίου Ζωγράφου και Χαράκτη, που ήταν πρώτα άνθρωπος κι ύστερα εργάτης της Τέχνης, που μαζί της έμαθε την υπομονή, αλλά και την αγάπη για τη ζωή. 

                                       εικόνα: Έργο Ζωγραφικής του Γιώργη Βαρλάμου

Κάποιοι βιάζονται να πουν τη γνώμη τους, βεβηλώνοντας του καθενός το έργο, δίχως να σκεφτούν. Αν σκέφτονταν οι άνθρωποι, ίσως να ήταν η κοινωνία μας καλύτερη. Λέω ίσως και να είχε ο Παρνασσός το μυστήριο, οπού κάποτε είχε, πριν καταστρέψουν την όλη ισορροπία οπού είχε κάποτε σε αυτό, που λέμε κλίμα. Όχι το κλήμα που βγάζει σταφύλια, αλλά το κλίμα που έχει σχέση με τον καιρό. Αυτόν που περιμένουν οι αγρότες για να καλλιεργήσουν στα κτήματά τους, τα όσα έχουν σκεφτεί για τη χρονιά που έρχεται, αλλά δεν μπορούν, γιατί η βροχή δεν αφήνει...

Δεν θα εμπλακώ σε κομματικές απόψεις γιατί δεν είναι αυτό το θέμα μου. Απλά κοιτάζοντας το ωραίο αυτό απέραντο γαλάζιο που εκτείνεται πάνω και πέρα απ΄τον Παρνασσό, σκέφτομαι την απεραντοσύνη του Σύμπαντος Κόσμου και το πόσο μικρή είναι η Γη μας, μαζί με τα μεγάλα κι ογκώδη "εγώ" του καθενός χωριστά. Κι αυτά άλλοτε δημιουργούν κι είναι οι δημιουργίες τους καλοσύνη για την ανθρωπότητα κι άλλοτε γίνονται οδοστρωτήρας και δεν αφήνουν όρθιο τίποτα ν΄αναπτυχθεί για το καλό της ανθρωπότητας κι άλλοτε πάλι σιγά-σιγά προχωράνε τα "πολλά εγώ" καταβροχθίζοντας  το ένα το άλλο.

 Αλλά όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν βίαια να αφανίσουν έναν άνθρωπο της Τέχνης που ζει τίμια, δεν μπορούν. Γιατί ο τίμιος άνθρωπος, είναι σαν το σπόρο, που υπάρχει κρυφά μέσα στο χώμα. Κι αυτόν το σπόρο, κανείς τεχνολόγος επιστήμων, δεν κατάφερε έως τώρα να δημιουργήσει. Πάντα θα υπάρχει σαν αυτήν την σεμνή παπαρούνα, για να θυμίζει, πως η σοφία της Δημιουργίας, είναι αξεπέραστη, γιατί είναι μέσα στο θεϊκό σχέδιο της ύπαρξης. 

Αυτά λοιπόν σκεφτόμουν καθώς βάδιζα σε αυτόν το δρόμο, όπου από μικρό παιδί βαδίζω και κάθε φορά, με διδάσκει, γιατί ο Παρνασσός είναι εκεί, σταθερός, όπως και το κάθε τι, που έχει αξίες...

(συνεχίζει...)

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΩΡΑΙΟΣ ΑΕΡΑΣ" ΠΟΙΗΣΗ

                                             

ΩΡΑΙΟΣ ΑΕΡΑΣ

© Νότα Κυμοθόη

ΠΟΙΗΣΗ
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

Με αυτόν τον ωραίο αέρα
οπού όλη την πίκρα μεταφέρει
αλλά κι όλο τον πόνο των ανθρώπων 
στου Θεού τα χέρια
στάθηκα εκεί
στην άκρη της θάλασσας
για ν΄ αποχαιρετήσω όλες τις θλιβερές στιγμές
...
(εμπνευσμένη Ποίηση από το έργο ζωγραφικής του  Daniel Gerhartz)