ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ..."
ΔΟΚΙΜΙΟ
Ο Πυθαγόρας (571-497) από τη Σάμο ο Μέγας Δάσκαλος της αρχαιότητος οπού...δεν έγραψε κανένα έργο!..
Θυμόταν κάποιες από τις ενσαρκώσεις του που σημειώνει ο Πορφύριος καθώς ο ίδιος, δηλαδή "αυτός έφα", ο Πυθαγόρας. Υπήρξε ως: Εύφορος, Αιθαλίδης, Ερμότιμος, Πύρρος και
Πυθαγόρας...μια ψυχή Αθάνατη που έκανε θαύματα και προέβλεπε το μέλλον...
Ο Πυθαγόρας μυήθηκε στα Ορφικά, στα μυστήρια της Αιγύπτου και στη Βαβυλώνα από τους εκεί Μάγους, αλλά η ολική του Μύηση έγινε στην Ινδία στο Ναό του Σείριου ήλιου, στο
Κόναρακ (βλέπε βιβλίο μου; Νότα Κυμοθόη"Η Λύτρωση" εκδόσεις Ίαμβος).
Μετά επέστρεψε στην Ελλάδα κι από εκεί πήγε στη Σικελία όπου ίδρυσε τη σχολή του, το περίφημο Ομακόϊον...
Εδώ κάποια από τα διδάγματά του:
*ΠΥΡ ΜΑΧΑΙΡΑ ΜΗ ΣΚΑΛΕΥΕΙΝ.
*ΖΥΓΟΝ ΜΗ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙΝ.
*ΓΑΜΨΩΝΥΧΑ ΜΗ ΤΡΕΦΕΙΝ.
*ΑΠΟΔΗΜΟΥΝΤΑ ΜΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΣΘΑΙ.
Αλλά δυο από τα αποφθέγματά του οπού με συνεπαίρνουν κι επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας είναι:
* ΟΥ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΙΣ ΠΑΣΙ ΡΗΤΑ
και
*ΣΙΓΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΧΡΥΣΟΝ ΕΣΤΙ ΘΑΠΤΕΙΝ
Οι Πυθαγόρειοι διακρίθηκαν ως φιλόσοφοι, γιατροί και είχαν αρετές, αρμονία και λιτό τρόπο ζωής...
Ο Πυθαγόρας λένε πως δεν έγραψε τίποτα. Σύστηνε στους μαθητές του να ασκούν τη μνήμη και να θυμούνται:
Καθημερινά έλεγε να λένε σαν τραγούδι τα κάτωθι:
Τα των Πυθαγορείων (Χρυσά Έπη)
᾿Αθανάτους μὲν πρῶτα θεούς, νόμῳ ὡς διάκεινται,
Τίμα καὶ σέβου ὅρκον, ἔπειθ᾿ ἥρωας ἀγαυούς,
Τούς τε καταχθονίoυς σέβε δαίμονας, ἔννομα ῥέζων.
Τούς τε γονεῖς τίμα, τούς τ᾿ ἄγχιστ’ ἐκγεγαῶτας.
Τῶν δ᾿ ἄλλων ἀρετῇ ποιεῦ φίλον ὅστις ἄριστος.
Πραέσι εἶκε λόγοις, ἔργοισί τ᾿ ἐπωφελίμοισι,
Μηδ᾿ ἔχθαιρε φίλον σὸν ἀμαρτάδος εἴνεκα μικρῆς,
῎Οφρα δύνῃ. Δύναμις γὰρ ἀνάγκης ἐγγύθι ναίει.
Ταῦτα μὲν οὕτως ἴσθι· κρατεῖν δ᾿ εἰθίζεο τῶνδε
Γαστρὸς μέν πρώτιστα, καὶ ὕπνου λαγνείης τε
Καὶ θυμοῦ. πρήξης δ᾿ αἰσχρόν ποτε μήτε μετ᾿ ἄλλου,
Μήτ᾿ ἰδίῃ· πάντων δὲ μάλιστ᾿ αἰσχύνεο σαυτόν.
Εἶτα δικαιοσύνην ἄσκει ἔργῳ τε λόγῳ τε.
Μηδ᾿ ἀλογίστως σαυτὸν ἔχειν περὶ μηδὲν ἔθιζε.
Ἀλλὰ γνῶθι μὲν ὡς θανέειν πέπρωται ἅπασι.
Χρήματα δ᾿ ἄλλοτε μὲν κτᾶσθαι φίλει, ἄλλοτ᾿ ὀλέσσαι.
Ὅσσα τε δαιμονίῃσι τύχαις βροτοὶ ἄλγἐ ἔχουσιν,
Ὧν ἂν μοῖραν ἔχῃς, ταύτην φέρε μηδ᾿ ἀγανάκτει.
Ἰᾶσθαι δὲ πρέπει, καθόσον δύνῃ.Ὧδε δὲ φράζευ·
Οὐ πάνυ τοῖς ἀγαθοῖς τούτων πολὺ μοῖρα δίδωσι.
Πολλοὶ δ᾿ ἀνθρώποισι λόγοι δειλοί τε καὶ ἐσθλοὶ
Προσπίπτουσ᾿, ὧν μήτ᾿ ἐκπλήσσεο, μήτ᾿ ἄρ᾿ ἐάσῃς
Εἴργεσθαι σαυτόν. Ψεῦδος δ᾿ ἥνπερ τι λέγηται
Πράως εἶχ᾿. ῞Ο δέ τοι ἐρέω, ἐπὶ παντὶ τελείσθω.
Μηδεὶς μήτε λόγῳ σε παρείπῃ μήτε τι ἔργῳ,
Πρῆξαι, μηδ᾿ εἰπεῖν, ὅ τι τοι μὴ βέλτερόν ἐστι.
Βουλεύου δὲ πρὸ ἔργου, ὅπως μὴ μῶρα πέληται
Δειλοῦ τοι πρήσσειν τε λέγειν τ᾿ ἀνόητα πρὸς ἀνδρός.
᾿Αλλὰ τάδ᾿ ἐκτελέειν, ἅ σε μὴ μετέπειτ ἀνιήσῃ.
Πρῆσσε δὲ μηδὲν τῶν μὴ ᾿πίστασαι, ἀλλὰ διδάσκευ
῞Οσσα χρεών, καὶ τερπνότατον βίον ὧδε διάξεις.
Οὐδ᾿ ὑγιείης τῆς περὶ σῶμ᾿ ἀμέλειαν ἔχειν χρή.
᾿Αλλὰ ποτοῦ τε μέτρον καὶ σίτου γυμναστίων τε
Ποιεῖσθαι· μέτρον δὲ λέγω τόδ᾿ ὃ μή σ᾿ ἀνιήσει.
Ειθιζου δε διαιταν εχειν καθαρειον αθρυπτον.
Καὶ πεφύλαξό γε ταῦτα ποιεῖν, ὁπόσα φθόνον ἴσχει.
Μὴ δαπανᾶν παρὰ καιρόν, ὁποῖα καλῶν ἀδαήμων·
Μηδ᾿ ἀνελεύθερος ἴσθι. Μέτρον δ᾿ ἐπὶ πᾶσιν ἄριστον.
Πρῆσσε δὲ ταῦθ᾿ ἅ σε μὴ βλάψει· λόγισαι δὲ πρὸ ἔργου.
Μηδ᾿ ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ᾿ ὄμμασι προδέξασθαι
Πρὶν τῶν ἡμερινῶν ἔργων λογίσασθαι ἕκαστον.
Πῇ παρέβην; τί δ᾿ ἔρεξα; τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;
Ἀρξάμενος δ᾿ ἀπὸ πρώτου ἐπέξιθι· καὶ μετέπειτα
δειλὰ μὲν ἐκπρήξας ἐπιπλήσσεο, χρηστὰ δέ, τέρπου.
Ταῦτα πόνει, ταῦτ᾿ ἐκμελέτα· τουτῶν χρὴ ἐρᾶν σε,
Ταῦτά σε τῆς θείης ἀρετῆς εἰς ἴχνια θήσει·
Ναὶ μὰ τὸν ἀματέρᾳ ψυχᾷ παραδόντα τετρακτύν,
Παγὰν ἀενάου φύσεως. Ἀλλ᾿ ἔργευ ἐπ᾿ ἔργον,
Θεοῖσι ἐπευξάμενος τελέσαι. Τούτων δὲ κρατήσας
Γνώσῇ ἀθανάτων τε θεῶν θνητῶν τ᾿ ἀνθρώπων
Σύστασιν, ᾗ τε ἕκαστα διέρχεται ᾗ τε κρατεῖται·
Γνώσῃ δ᾿ ᾗ θέμις ἐστι, φύσιν περὶ παντὸς ὁμοίην,
Ὡστέ σε μήτε ἄελπτ᾿ ἐλπίζειν, μήτε τι λήθειν.
Γνώσῃ δ᾿ ἀνθρώπους αὐθαιρετα πήματ᾿ ἔχοντας
Τλήμονας, οἵ τ᾿ ἀγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ᾿ ἐσορῶσιν
Οὔτε κλύουσιν· λύσιν δὲ κακῶν παῦροι συνίσασι.
Τοίη μοῖρα βροτών βλάπτει φρένας· ὡς δὲ κύλινδροι
Ἄλλοτ᾿ ἐπ᾿ ἄλλα φέρονται, ἀπείρονα πήματ᾿ ἔχοντες.
Λυγρὴ γὰρ συνοπαδὸς ἔρις βλάπτουσα λέληθεν,
Σύμφυτος, ἣν οὐ δεῖ προάγειν εἴκοντα δὲ φεύγειν.
Ζεῦ πάτερ ἧ πολλῶν κε κακῶν λύσειας ἅπαντας,
Εἰ πᾶσιν δείξαις, οἵῳ τῷ δαίμονι χρῶνται.
Ἀλλὰ σὺ θάρσει, ἐπεῖ θεῖον γένος ἐστὶ βροτοῖσιν,
Οἷς ἱερὰ προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα.
Ὧν εἴ σοί τι μέτεστι, κρατήσεις ὧν σε κελεύω,
Ἐξακέσας, ψυχὴν δὲ πόνων ἀπὸ τῶνδε σαώσεις.
Ἀλλ᾿ εἴργου βρωτῶν, ὧν εἴπομεν, ἔν τε καθαρμοῖς,
Ἔν τε λύσει ψυχῆς κρίνων, καὶ φράζευ ἕκαστα,
ἡνίοχον γνώμην στήσας καθύπερθεν ἀρίστην.
Ἢν δ᾿ ἀπολείψας σῶμα ἐς αἰθέρ᾿ ἐλεύθερον ἔλθης,
Ἔσσεαι ἀθάνατος θεὸς ἄμβροτος, οὐκέτι θνητός.
Μετάφραση
Πρώτα να τιμάς τους αθάνατους Θεούς, όπως νόμος ορίζει, και να σέβεσαι τον όρκο. Έπειτα τους ένδοξους ήρωες να σέβεσαι και τις χθόνιες θεότητες, πράττοντας τα νόμιμα. Να τιμάς τους γονείς σου και τους κοντινούς συγγενείς σου. Ανάμεσα στους άλλους, να κάνεις φίλο, όποιον είναι άριστος στην αρετή. Να υπακούς στα λόγια της πραότητας και στα έργα τα επωφελή. Να μην εχθρεύεσαι τον φίλο σου εξ αιτίας μικρού σφάλματος, όσο μπορείς, διότι η δύναμη κοντά στην ανάγκη κατοικεί.
Αυτά μεν έτσι να γνωρίζεις, να συνηθίζεις δε να κυριαρχείς στα παρακάτω: Πρώτα στην κοιλιά και στον ύπνο, στην λαγνεία και στον θυμό. Ποτέ να μην πράξης κάτι αισχρό, ούτε με άλλον ούτε μόνος σου, προπαντός δε, να ντρέπεσαι τον εαυτό σου. Έπειτα να ασκείς την δικαιοσύνη με έργα και με λόγια, ούτε να συνηθίζεις να είσαι ασυλλόγιστος για τίποτε, αλλά να γνωρίζεις, ότι είναι πεπρωμένο όλοι να πεθάνουν και τα χρήματα άλλοτε αποκτούνται κι άλλοτε χάνονται. Όσα δε βάσανα έχουν οι θνητοί, από θεϊκή τύχη, όποια κι αν είναι η μοίρα σου, να την υποφέρεις χωρίς να αγανακτείς, αλλά πρέπει να θεραπεύεις όσα μπορείς. Τούτο δε σκέψου: δεν δίνει η μοίρα στους αγαθούς μεγάλο μέρος απ’ αυτά.
Πολλά θ’ ακούσεις να λέγονται λόγια, ευγενικά και ανάξια, για τα οποία να μην εκπλήττεσαι, ούτε να τα απορρίπτεις απερίσκεπτα. Αν ψέματα για κάτι λέγεται, να είσαι πράος. Ό,τι θα σου πω, να το εκτελείς απαρέγκλιτα: κανείς να μην σε πείσει, ούτε με λόγια ούτε με έργα, να πράξης ή να πεις κάτι που δεν σου είναι ωφέλιμο. Να σκέπτεσαι πριν από κάθε σου έργο ώστε να μην φανείς ανόητος, ο άνθρωπος που κάνει και λέει ανόητα, άφρονας χαρακτηρίζεται. Εκείνα να εκτελείς για τα οποία δεν θα μετανιώσεις μετέπειτα. Να μην κάνεις τίποτε από ‘κείνα που δεν γνωρίζεις, αλλά να διδάσκεσαι όσα υπολείπεσαι και έτσι θα ζήσεις τον πιο ευχάριστο βίο.
∆εν πρέπει να αμελής την υγεία του σώματος, αλλά με μέτρο να πίνεις, να τρως και να γυμνάζεσαι, ως μέτρο ονομάζω εκείνο το οποίο δεν σε καταπονεί. Να συνηθίζεις να έχεις καθαρό κι άφθαρτο βίο και να φυλάγεσαι να κάνεις όσα προκαλούν τον φθόνο, ούτε να σπαταλάς άκαιρα τα καλά όπως οι αδαείς, μήτε να στερείσαι, γιατί το μέτρο είναι το άριστο σε όλα. Πράξε όμως εκείνα που δεν θα σε βλάψουν και να σκέπτεσαι πριν τα έργα. Μήτε να επιτρέπεις τον απαλό ύπνο στα μάτια σου, πριν εξετάσεις τρεις φορές τις πράξεις εκείνης της ημέρας: «τι παρέβην; τι έπραξα; τι απ’ ό,τι έπρεπε δεν ολοκλήρωσα;» αρχίζοντας δε από το πρώτο να επεκτείνεσαι στα μετέπειτα, για τα ανάξια μεν που έπραξες να επιπλήττεις τον εαυτό σου και για τα χρηστά ευχαριστήσου. Αυτά να προσπαθείς, αυτά να μελετάς, αυτά πρέπει ν’ αγαπάς, αυτά θα σε βάλουν στα ίχνη της θεϊκής Αρετής. Ναι, μα τον παραδώσαντα στην ψυχή μας την Τετρακτύν, την πηγή της αέναης φύσεως. Άρχιζε λοιπόν το έργον προσευχόμενος στους θεούς για να το ολοκληρώσεις.
Εφόσον τα τηρείς αυτά, θα γνωρίσεις την σύσταση των αθανάτων Θεών και των θνητών ανθρώπων, είτε αυτή τα διεισδύει ή παραμένει σ’ αυτά. Θα γνωρίσεις δε, αν αυτό είναι δίκαιο, ότι η φύση όλων είναι όμοια, ώστε μήτε τ’ ανέλπιστα να ελπίζεις, ούτε κάτι να σου ξεφεύγει. Θα γνωρίσεις ακόμη ταλαίπωρους ανθρώπους από συμφορές που ίδιοι προκάλεσαν, οι οποίοι ενώ τα αγαθά βρίσκονται κοντά τους ούτε τα βλέπουν ούτε τ’ ακούν. Λίγοι γνωρίζουν πώς να λύσουν τα κακά. Η μοίρα αυτή τους βλάπτει το μυαλό, σαν κύλινδροι περιφέρονται εδώ κι εκεί, υποφέροντας ατελείωτες συμφορές, γιατί τους διαφεύγει ότι η Έριδα που τους είναι σύμφυτη, είναι μια ολέθρια συνοδός που τους βλάπτει, και δεν πρέπει να την προάγουν, αλλά να την αποφεύγουν.
Ζευ πατέρα, αναμφίβολα μπορείς ν’ απαλλάξεις όλους από πολλά κακά, εάν δείξεις ποιον δαίμονα έχουν μέσα τους. Αλλά να είσαι θαρραλέος, επειδή οι θνητοί είναι από θείο γένος, στους οποίους η φύση δείχνει τα ιερά, αποκαλύπτοντας αυτά. Αν εσύ συμμετέχοντας σε αυτά, κρατήσεις ό,τι σε διατάσσω, απαλλάσσοντας την ψυχή σου από τους κόπους αυτούς, θα την σώσεις. Αλλά, να απέχεις από τις τροφές που είπαμε στους Καθαρμούς και στην Λύτρωση της ψυχής, κρίνοντας και σκεπτόμενος το κάθε τι, θέτοντας ως ηνίοχο πάνω απ’ όλα την άριστη γνώμη. Όταν λοιπόν εγκαταλείψεις το σώμα και έρθεις στον ελεύθερον αιθέρα, θα γίνεις αθάνατος, θεός άφθαρτος, όχι πλέον θνητός.
Με αγάπη και φως
για το φως της Αγάπης!
Νότα Κυμοθόη, 2012
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ..." ΔΟΚΙΜΙΟ© Νότα Κυμοθόη
© Nότα Κυμοθόη 2009
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
