ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ Ερώ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ Βιβλίο

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

Ερώ

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Βιβλίο

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΩΛΚΟΣ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ και ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ:
ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

Νότα Κυμοθόη Ερώ Ποίηση© Νότα Κυμοθόη

kimothoinota@gmail.com

Το βιβλίο μου αυτό έχει πάρει πολλές κριτικές από σπουδαίους Έλληνες των γραμμάτων, της τέχνης αλλά και απλούς αναγνώστες...Παρουσιάστηκε στη Στοά του Βιβλίου το 1999, όταν εκδόθηκε...Περιλαμβάνει 7 ενότητες:

1. ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΓΩ με 19 υποενότητες Ποίησης

2. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ με 6 υποενότητες Ποίησης

3. ΟΙ ΑΛΛΟΙ με 6 υποενότητες Ποίησης

4. ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ με 2 υποενότητες Ποίησης

5. ΟΙ ΦΟΒΟΙ με 7 υποενότητες Ποίησης

6. ΤΟ ΟΡΑΜΑ με 9 υποενότητες Ποίησης

7. ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ με 6 υποενότητες Ποίησης

(Δείγμα γραφής από το Ερώ Νότα Κυμοθόη Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση περιλαμβάνεται στο διαδίκτυο σε διάφορα ιστολόγια)

Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμεί έργο δικό μου με μολύβια σε χαρτί

Το βιβλίο έχω αποσύρει από την κυκλοφορία, παίρνοντας όλα τα δικαιώματα από τον εκδότη, γιατί υπήρξε παράνομη πράξη κυκλοφορίας από μέρος του, δίχως να έχω λάβει γνώση. 

Για όποια ενημέρωση σχετικά με το βιβλίο, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου.

Ευχαριστώ για την κατανόηση

(τελευταία ενημέρωση 7/12/14)

Εξώφυλλο:  Νότα Κυμοθόη

Σχέδιο με χρωματιστά μολύβια σε χαρτί

copyright:Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη ΕΡΩ Ποίηση© Νότα Κυμοθόη 

© Nότα Κυμοθόη 2009
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ: ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

Οδυσσέας Ελύτης και η εποχή μας:

Γράφει η Νότα Κυμοθόη 2012

Αναλογιζόμενη τους Ποιητές και μελετώντας το λόγο τους κλείνω ταπεινά το γόνυ στη σκέψη τους καθώς περπατώ ανάμεσα σε ανθρώπους οπού έχουν την ίδια αγωνία και τους ίδιους φόβους.

Θυμάμαι τότε που ήμουν έφηβη σε μια εποχή δύσκολη στην Ελλάδα, όπου δεν υπήρχε τόσο καθαρότητα γύρω, μήτε τόσο μεγάλη ελευθερία γνώσης και συζητώντας σήμερα με εφήβους, διαπιστώνω πως έχουν παρόμοια συναισθήματα με όσα είχα κάποτε κι εγώ, σε μια άλλη εποχή...

Με αγάπη για τα παιδιά της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και όλου του κόσμου, οπού θέλουν να δουν το σημερινό κόσμο με άλλα μάτια καταθέτω πιο κάτω μια προσωπική μου εμπειρία με αφορμή την Ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη.

Ο καθένας επιλέγει τρόπους και μέσα στήριξης, αλλά και προτύπων για να υπάρξει... Αλλά, πως μπορεί σήμερα το 2012 ο νέος να σταθεί σε "σκοτεινές" απόψεις άλλων εποχών και να έχει παρωπίδες ως βόδι σε ζυγό όπως μια άλλη εποχή που οι άνθρωποι όργωναν τα χωράφια τους και πέρα από αυτό δε γνώριζαν τίποτ' άλλο;

Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα διότι ακόμα και για όσους είναι φανατικοί "χριστιανοί" ας κρατάμε μια σκέψη πως..."ακόμα κι ο Θεός δεν καταπιέζει τον άνθρωπο αλλά του παρέχει πλήρη ελευθερία", κι αν κάποιοι "ρασοφόροι" επιμένουν φανατικά να εγκλωβίζουν με φοβίες τους νέους, αλλά και το ποίμνιό τους, για να κρατάνε το "δεσποτικό τους μπαστούνι" σε μια επίγεια εξουσία επάνω στη γη προσπαθώντας να έχουν την εξουσία του Θεού στα χέρια τους με όλα τα όσα κέρδη απομυζούν, "ας αναλογιστούν τα λάθη στο Βυζάντιο", κι ας αγκαλιάσουν πραγματικά τον κόσμο με αγάπη κι όχι διακρίσεις... Ας γίνουν οι ίδιοι πραγματικοί φανοστάτες

κι όχι "δυνάστες" και διευθυντές μέσα στο ναό του Θεού και διψομανείς με τα ΜΜΕ  να τρέχουν από κανάλι σε κανάλι κι από εκπομπή σε εκπομπή...και να έχουν γεμίσει το internet με τόσο φανατισμό...

Καταθέτω εδώ μια ανάρτησή μου σε άλλη ιστοσελίδα σχετικά με την Ποίηση και ας βγάλει ο καθένας τα δικά του  συμπεράσματα... Γιατί...οι Ποιητές καταθέτουν τις απόψεις τους και δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν... από απειλές όσων με φανατισμό σπέρνουν φόβο!..

Υ.Γ.

Χαιρετίσματα σε φίλες/ους της Ποίησης και του χρωστήρα όπου κι αν είναι αυτή την εποχή...να περνάνε καλά και να δημιουργούν.

Με αγάπη και φως, Νότα Κυμοθόη

Για το Άξιον Εστί του Οδ. Ελύτη

 Νότα Κυμοθόη το 2011

ΓΙΑ ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΟΔ. ΕΛΥΤΗ

Και τον τρόπο που επηρέασε το έργο μου

Με αφορμή το έτος Οδυσσέα Ελύτη

Περίληψη: (Από ομιλίες μου σε συναντήσεις φίλων της Ποίησης  1978-79, Αθήνα κι εξωτερικό

με αφορμή την 10η ΕΚΔΟΣΗ του βιβλίου αυτού, από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, με μια ΛΙΘΟΓΡΑΦΙΑ του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη και κόσμημα εξωφύλλου από το ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη, του οποίου ευτύχησα να ήμουν μαθήτρια).

{Το "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ" του Ο. Ελύτη,  ένα από τα αγαπημένα μου ποιητικά βιβλία, ηχεί για μένα μυστικά κι επίμονα ο ήχος των λέξεών του και με ενέπνευσε και ζωγράφισα 65 έργα, ελαιογραφίες σε μουσαμά, που παρουσιάστηκαν σε ατομική έκθεσή μου στην Αθήνα το 1992 στην Πνευματική Εστία τότε του Τάκη Τρανούλη, στην Αγία Παρασκευή και σε ομαδική έκθεση κάποια έργα μου στην Ευρώπη 1995 και στην Ελλάδα αργότερα}

Το βιβλίο ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ περιλαμβάνει 3 ΜΕΡΗ.

α) Η ΓΕΝΕΣΙΣ

β) ΤΑ ΠΑΘΗ

γ) ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ

Αυτό οπού άφησε σε μένα η Ποίηση του και η μελέτη της ποιητικής δεξιότητας και τεχνικής στη λογοτεχνική έκφραση του Οδυσσέα Ελύτη σε αυτό το βιβλίο του, ήταν η γνώση για τα εξής μέρη της ύπαρξής μας: Ζωή-θάνατος-χάρις κι αυτό μέσα από:

α) Η ΓΕΝΕΣΙΣ=ΖΩΗ

β)ΤΑ ΠΑΘΗ= ΘΑΝΑΤΟΣ

γ)ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ=ΧΑΡΙΣ

Ξεκινά ο Οδυσσέας Ελύτης με το εξής:

"Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου,

και γαρ ουκ ηδυνήθησάν μοι."

       ΨΑΛΜΟΣ ΡΚΗ'

Παρατηρούμε δηλαδή το εξής:

 Ένας ψαλμός του Δαυίδ, που φανερώνει μια κρυφή πτυχή

του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του Ο.Ελύτη.

Επειδή είχα την τύχη, να τον γνωρίζω από κοντά και πολλές

φορές είχαμε συζητήσει για διάφορα θέματα της ποιητικής 

τέχνης, γνωρίζω πως ήταν βαθιά θρησκευόμενο άτομο.

Υπήρξε ένας σταθμός, οπού στάλαξε στην ψυχή μου ομορφιά,

αλλά και με έκανε να συνειδητοποιήσω την καταγωγή μου.

Στοίχειωσε μέσα μου το φως της χώρας μου και τοποθέτησε

στην ψυχή μου το δικό του στίγμα, που πάντα με ακολουθούσε

όπου κι αν ταξίδεψα.

 Γράφει: "Ήταν ο ήλιος με τον άξονά του μέσα μου

πολυάχτιδος όλος που κυλούσε Και

αυτός αλήθεια που ήμουνα Ο πολλούς αιώνες πριν

Ο ακόμη χλωρός μες στη φωτιά Ο άκοπος απ' τον ουρανό..."

Ο ήλιος της Ελλάδας, το κάθετο φως του, οπού φώτιζε το κάθε τι

κι αστραπτοκοπούσε. Αυτό, οπού ζωγραφίζαμε τότε με τον Γ. Τσαρούχη

μέσα σε όλες τις διαστάσεις και σε όλο το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ είναι μια

δοξολογία. Ήταν μια αστραπή, ένας κεραυνός εν αιθρία για να συμβεί

η αφύπνιση στο δικό μου άξονα...

"Ίδια η μνήμη γινόμενη παρόν

τη φωνή πήρε των δέντρων, των κυμάτων..."

Με χάραξε ο Ο. Ελύτης  και ζωγράφιζα την Ποίησή του!..

Με έκανε να θυμηθώ...με οδήγησε να βρω το μονοπάτι μου

και να κατανοήσω το ..."αυτός αλήθεια που ήμουνα Ο πολλούς

αιώνες πριν..." κι έγινα δημιουργός προσωπικών έργων

μέσα από Έργα Ζωγραφικής μου που δημιούργησα, μέσα από

τόπους οπού πήγα, μέσα από άτομα που συνάντησα, μέσα

από την Ποίησή μου με βιβλία που έγραψα...

Γιατί ως ΨΥΧΗ οπού είμαι ΘΥΜΑΜΑΙ...

" στεριές μεγάλες που ένιωσα

να μυρίζουνε χώμα όπως η νόηση"

Η Στερεά Ελλάδα, η γη οπού μεγάλωσα. Η γη οπού με γέννησε,

ο τόπος οπού έπαιξα, έτρεξα, έπιασα στα χέρια μου. Η γη οπού

με έθρεψε...κι εκεί ήταν τα γονικά μου, οπού πάντα μύριζαν χώμα

κι αυτό ήταν το χώμα της γνώσης. Η χοϊκή μου μάνα, ο χοϊκός μου

πατέρας, η στεριά μου!..Κι έγινε σημάδι που με καθοδήγησε αυτή

η γη. Ναι, ήταν το δικό μου βουνό, ο αγαπημένος μου Παρνασσός!

                                       ( φωτογραφία Παρνασσός από τη Νότα Κυμοθόη)

"Αρετή με τις τέσσερις ορθές γωνίες..."

Αυτή οπού δεν επιβάλλεται!..Γιατί εμπεριέχει αξίες οπού

δεν μπορεί κανένας νομοθέτης να νομοθετήσει.

Η αγάπη για τον τόπο καταγωγής, η εικόνα που με σημάδεψε

"ένα σημείο μοναχά, ένα σημείο"

κι ήταν η όψη της αγάπης στα πρόσωπα τα γνώριμα

ο τρόπος, το χαμόγελο, η καλοσύνη, η εγκάρδια χαρά...

η αντοχή, η υπομονή, η καρτερία, η συγχώρεση...

Ναι, ήταν η ΑΓΑΠΗ και ο δρόμος που είναι μόνο ΕΝΑΣ

μία σκάλα και είναι μέσα σε αυτό οπού είναι πάνω στη γη

"ΑΥΤΟΣ

ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!.."

Κι επειδή συλλογιζόμουν όλ' αυτά τα τόσο ωραία του κόσμου γύρω

γύρεψα να τον γνωρίσω

ξεκινώντας από της αυλής μου τα δέντρα...

που σύχναζαν τα τζιτζίκια κι εκείνα τα λιόδεντρα

οπού περνούσε από μέσα τους όλο το φως...

Γιατί...

"...το δέντρο μονάχο του

χωρίς κοπάδι

για να το κάνεις φίλο σου

και να γνωρίζεις τ' ακριβό του όνομα

...και πλατύς επάνου ο ουρανός

για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη"

Έτσι πήρα το μονοπάτι μου μόνη 

από κάτω ταπεινά για να φτάσω εκεί επάνω

οπού με έλκει ένα φως ουράνιο

σαν αυτό οπού έλκονται τα κλαδιά και φύλλα των δέντρων...

"Οι κρυφές συλλαβές όπου πάσχιζα την ταυτότητά μου ν' αρθρώσω"

Κρατώντας εκείνα τα πρώτα φωνήεντα από γνώση

που μου έδωσαν τα γονικά μου και η καλή μου η γιαγιά

κι όλα όσα οι δάσκαλοί μου με γραφή κι ανάγνωση

μου έμαθαν...μια τόσο ασήμαντη και πάσχιζα στο χαρτί

με χρώματα και μολύβια, μέσα σ' ευωδιές άνοιξης

σε μια γη Λοκρών ( φωτ.3, άποψη από Ελάτεια), 

οπού τόσο αγάπησα κι αγαπώ!..

Και μέσα στα μικρά και μεγάλα σπίτια είδα καθαρά

εκείνες τις γερόντισσες στις φωτογραφίες

να περνάνε στον αέρα δίχως να μου μιλάνε

κι εκείνους τους άντρες με τα μεγάλα μουστάκια

κι όλο μορφές αντικριστά σε τοίχους από προγόνους

κι έψαχνα στ'  αλήθεια εμένα, αυτή οπού ήμουνα εκεί

ανάμεσά τους κι επάνω στη γη τόσο, μα τόσο χλωρή

κι έγινα η όψη του Ήλιου, που κάθε πρωί με χάραζε

καθώς τα κοκόρια της αυλής μου με ξύπναγαν...

"ΑΥΤΟΣ εγώ λοιπόν

και ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!"

Μέσα στο δικό μου άστρο οπού με οδήγησε εδώ

για να σαρκωθώ σε αυτόν τον τραχύ δρόμο

μέσα από την εξουσία και τον κλήρο της γενιάς μου

στα χώματα οπού ωριμάζουν καρποί ευωδιαστοί

και γνώρισα αμίλητη μέσα στη φωτιά και στον πόνο

την οργή, το θυμό, την πίκρα, τον πόνο, τη μοναξιά

"Βλέπεις, είπε, είναι οι Άλλοι

και δε γίνεται Αυτοί χωρίς Εσένα

και δε γίνεται μ' Αυτούς χωρίς, Εσύ

Βλέπεις, είπε, είναι οι Άλλοι

και ανάγκη πάσα να τους αντικρίσεις

η μορφή σου αν θέλεις ανεξάλειπτη να ΄ναι

και να μείνει αυτή..."

Τηρώντας τις ΑΡΕΤΕΣ όλες και την ΠΙΣΤΗ άσβεστη

σκέπασα χώμα όλες τις άσχημες μνήμες

κι εκεί χλόϊσε η μνήμη οπού έγινε δημιουργία

κι αυτή οπού με κράτησε στις πλάτες της

και εισέρχομαι εδώ με κάποια αξιοπρέπεια

γιατί...

"Αν αλήθεια κρατήσεις και τους αντικρίσεις, είπε,

η ζωή σου θ' αποκτήσει αιχμή και θα οδηγήσεις, είπε

                                     Ο καθείς και τα όπλα του, είπε

Και αυτός αλήθεια που ήμουνα Ο πολλούς αιώνες πριν

Ο ακόμα χλωρός μες στη φωτιά Ο άκοπος απ' τον ουρανό

                                     Πέρασε μέσα μου Έγινε

                                      αυτός που είμαι..."

Για μένα ...ΠΡΩΤΑ ο ΘΕΟΣ

(Αρετή-Πνεύμα-Φως)

κι ύστερα όλοι κι όλα ακολουθούν!

Νότα Κυμοθόη, Ιανουάριος 2011, Αθήνα

copyright:Nota Kimothoi

Αναρτήθηκε από Nota Kimothoi στις 11:27 π.μ. 

Νότα Κυμοθόη"Χώρος και Χρόνος ελληνικής γλώσσας" Δοκίμιο

Χώρος και Χρόνος

ελληνικής γλώσσας

Νότα Κυμοθόη

Δοκίμιο

" Φάος ρυέντης εσύ κι εγώ μια κυανή Περεηφικόλα "

 στιχ. από το "Ερώ" της Ν. Κυμοθόη

ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΦΙΛΕ-ΕΛΛΗΝΑ, ΧΑΙΡΕ. ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΑΘΑΡΙΟ ΛΕΥΚΟ ΦΩΣ, ΟΠΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΡΕΙΟ ΣΕΛΛΑΣ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΟΥ ΞΕΠΗΔΑΣ ΚΑΙ ΑΠΛΩΝΕΣΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΠΟΥ ΓΗΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ. ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ «ΠΟΝΗΜΑ ΜΟΥ»…. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. ΑΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΟ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΣΟΥ. ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΔΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΠΟΤΕ-ΜΑ ΠΟΤΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ. Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ, ΒΟΗΘΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΣΑΣ ΣΕ ΟΠΟΙΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ. ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ, ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ.

Στις αρχές της Κρητιδικής περιόδου, πριν από 140.000.000 χρόνια, αναδύθηκε μέσα από τη θάλασσα η Πελαγονική Οροσειρά, που πήρε το όνομά της από την Πελαγονία της Δ. Μακεδονίας. ’ρχιζε από την Ήπειρο και συνέχιζε στην Δ. Μακεδονία, τον Όλυμπο, την Μαγνησία, την Εύβοια, τις Β. Σποράδες, την Αττική, τις Κυκλάδες, την Σάμο, την Ικαρία, μέρος των Δωδεκανήσων και την Μικρά Ασία. Έτσι στην ασύλληπτη αυτή χρονική περίοδο σχηματίστηκε ο πρώτος Ελληνικός χώρος σαν μια τεράστια οξεία γωνία.
Στα έγκατα αυτoύ του πρώτου Ελληνικού χώρου υπήρχαν δυο βαθιές υποθαλάσσιες τάφροι, η "αύλαξ της Πίνδου" και η "Ιόνιος αύλαξ" που χωρίζονταν από ένα ψηλό τείχος το "ύβωμα του Γαβρόβου". Η αποσάθρωση των ορεινών όγκων μετά από ραγδαίες βροχές, τα όστρακα των θαλασσίων ζώων καθώς και όλα τα κελύφη των μικροοργανισμών κατακάθιζαν σαν ιζήματα στους πυθμένες αυτών των τάφρων ώσπου ξαφνικά σημειώνουν μια νέα κοσμογονική αναστάτωση. Γύρω στα 35.000.000 χρόνια μια ανοδική ώθηση των πυθμένων, σχηματίζει την επιβλητική οροσειρά της Πίνδου. Την ίδια εποχή η πανίσχυρη αυτή πυθμενική άνοδος ευθύνεται για τη δημιουργία των Άλπεων, των Πυρηναίων και των Ιμαλάϊων κι από τα γαλάζια βάθη της θάλασσας αναδύεται η Αιγαιίς. Είναι μια ενιαία και αδιαίρετη ξηρά που ορίζει τον Ελληνικό χώρο από το Ιόνιο πέλαγος έως την Μικρά Ασία και τις νότιες ακτές της Κρήτης. Μια περίοδος κατάφυτη όπου μετακινούνται μεγαθήρια σπονδυλωτά (Πικέρμι Αττικής Δεινοθήρια ύψους 4 μέτρων, ανασκαφές 1912)
Για μερικά εκατομμύρια χρόνια διαρκεί μια περίοδος μεταμορφώσεων και κατακερματισμού της Αιγαιίδος, κατά την οποία καταποντισμοί μεγάλων τμημάτων ξηράς και εισόρμηση της θάλασσας μέσα στη γη δημιουργεί εσωτερικές μεγάλες λίμνες. Η μεγαλύτερη λίμνη σχηματίζεται στο σημερινό Κρητικό Πέλαγος και μικρότερες βόρεια κι ανατολικά των Σποράδων και ανατολικά της Εύβοιας. Πριν από 18.000.000 χρόνια ψηλές οροσειρές έκλειναν αυτές τις λίμνες, όπως της κεντρικής Θεσσαλίας και της Λοκρίδας. Η Αιγαιίς αποτελεί το λίκνο των Ελλήνων, των πρώτων ανθρώπων της γης, οι οποίοι ζούσαν σε σπήλαια γύρω από τις λίμνες (σπήλαια περιοχής Γλά, σπήλαιο Σεϊντή Θηβών ευρήματα 12.000 χρόνια π.χ., σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής όπου βρέθηκε κρανίο γυναίκας περιόδου 75.000 χρόνια π.Χ., και σπήλαιο Φράγχθι Αργολίδας όπου βρέθηκε ανθρώπινος σκελετός 7.630 χρόνων π.Χ. και στη λεκάνη της Θεσσαλίας όπου βρέθηκαν εργαλεία 100.000 χρόνια π.Χ.) και σε πολλούς άλλους λιμναίους οικισμούς σε βορειότερα σημεία της Ελλάδος. Η ανθρώπινη κνήμη 11.000.000 ετών π.Χ. που βρέθηκε από τον ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό στα Τρίγλια Μακεδονίας αποδεικνύει την ύπαρξη ανθρώπου σε ένα τόσο μακρινό χρονικό παρελθόν.
Η θάλασσα όμως προχωρούσε μέσα στη γη της Αιγαιίδας λόγω των πολλών ρηγμάτων από σεισμούς με σπουδαιότερο αυτόν του ηφαιστείου της Ελλάδας που ξεκινάει 26.000.000 χρόνια π.Χ. στην παλιότερη νησίδα με κέντρο έκρηξης τη Σαντορίνη και πριν 12.000.000 χρόνια π.Χ. χωρίζονται τα νησιά του Ιονίου από το τμήμα της Ήλιδας, της Αχαΐας και της Λακωνίας κι ανατολικά δημιουργείται ο Αιγαίος ποταμός. Ένας όγκος υδάτων από τη διάβρωση της Ποντιοκασπίας και της Προποντίδας που συγκέντρωνε τα νερά του Αξιού, Στρυμόνα και Έβρου και σιγά -σιγά δημιουργούνται τα νησιά του Αιγαίου. Όμως για 2.000.000 χρόνια συνεχίζουν να γίνονται σημαντικές γεωλογικές ανακατατάξεις κι έχει αρχίσει αργά- αργά η περίοδος των ψυχρών και θερμών εποχών με αλλεπάλληλες καταβυθίσεις, κατακλυσμούς και εισχώρηση της θάλασσας μέσα στη στεριά.
Περί το 26.000 χρόνια π.Χ. έχουμε τον κατακλυσμό του Ωγύγου (Ωγυγία είναι η Βοιωτία ) ακολουθεί ο κατακλυσμός του Δαρδάνου και του Δευκαλίωνος το 12.000 π.Χ., οι μνήμες των οποίων διασώζονται στο έπος του Γιλγάμου και στη Γένεση ως κατακλυσμός του Νώε.
Οι άνθρωποι για να γλιτώσουν μπήκαν σε κοίλωμα ξύλων που επέπλεαν πάνω από τα νερά, δηλαδή μπήκαν μέσα σε ληνό. Ο ληνός αυτός μπορεί να ήταν το πατητήρι που πατούσαν τα σταφύλια, μπορεί να ήταν η σκάφη που έπιναν τα ζώα νερό, μπορεί να ήταν και απλώς μια γούρνα ξύλου, αλλά κι ένα πλεούμενο σκάφος εκείνης της εποχής, ένας ληνός. Αυτοί οι άνθρωποι που γλίτωσαν από τον κατακλυσμό, γλίτωσαν γιατί είχαν προστασία μέσα στο ληνό και βγήκαν σώοι όταν αποσύρθηκαν τα νερά.
Έτσι εξηγείται και το όνομα Έλ-ληνες, αυτοί που ελαύνουν από το ληνό, που έρχονται από εκεί. Όσο για τον όρο "Προσέληνοι" και "Προσεληναίοι" δηλώνει καθαρά την μετακίνηση από τον ληνό, δηλαδή αυτοί που βγήκαν έξω από το ληνό, από τη σκάφη, από το πλεούμενο που τους γλίτωσε. Αναφορές υπάρχουν για τον όρο "Προσέληνες" σε Αριστοτέλη, Νόννο, Στ. Βυζάντιο, Απ. Ρόδιος, διότι μαρτυρούσαν ακόμα στις ημέρες τους την αλήθεια, για την πραγματική ονομασία των Ελλήνων.
Αλλά η Ελληνική γλώσσα τι ηλικίας είναι; Από τον πλούτο των γλωσσικών λημμάτων που έχει αποδεικνύεται πανάρχαια. Αν δούμε το πρόγραμμα "Μουσαίος" του Θησαυρού της Ελληνικής Γλώσσης, εκδόσεως του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας των Η.Π.Α., στις αρχές του 1990 περιείχε 70.000.000 γλωσσικά λήμματα και με την ολοκλήρωσή του θα περιέχει τουλάχιστον 150.000.000 γλωσσικά λήμματα. Απλά αναρωτιέμαι… Ο χρόνος των 4.000 ετών που κάποιοι λένε πως έχει ηλικία η γλώσσα μας ήταν αρκετός για έναν τέτοιο πλούτο γλωσσικών λημμάτων; Όχι! Διότι η Ελληνική γλώσσα έχει την απόλυτη σαφήνεια και την ακρίβεια της γεωμετρίας που απαιτούν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των υπολοίπων γλωσσών, οι οποίες είναι απλώς διάλεκτοί της, γι' αυτό και δεν μπορούν τα Ελληνικά να μεταφραστούν με ακρίβεια σε καμιά άλλη γλώσσα. Διότι αν θέλουμε να επικοινωνήσουμε ηλεκτρονικά με έναν υπολογιστή και του γράψουμε το Αγγλικό ρήμα "write", αυτός δεν θα καταλάβει τι ακριβώς εννοούμε με τη μια αυτή λέξη. Διότι "write" στα Αγγλικά σημαίνει γράφω, γράφεις, γράφουμε, γράφετε, γράφουν και γράφειν. Ενώ αν γράψουμε στα Ελληνικά το ρήμα "γράφω" αντιλαμβανόμαστε αμέσως όλοι πως εννοούμε ΓΡΑΦΩ και μόνον αυτό, τίποτα άλλο. Είμαστε ακριβείς. Αυτή είναι η Ελληνική γλώσσα: ακριβής, ευκρινής και σαφής. Διότι ο Ελληνικός πολιτισμός είναι καθαρά πολιτισμός του Λόγου. Αν πάρουμε να συγκρίνουμε τα Λατινικά με τα Ελληνικά, θα δούμε πως η Αρχαία Ελληνική γλώσσα έχει τριπλάσιους ρηματικούς τύπους σε ένα ομαλό ρήμα της, απ' όσους διαθέτει κι έχει η Λατινική. Αυτό σημαίνει πως έχει η Ελληνική γλώσσα τριπλάσια ακρίβεια αποδόσεως ενός νοήματος, απ' αυτήν που διαθέτει η Λατινική γλώσσα. Αν δε αναφερθούμε στην "Διαλεκτική" θα δούμε πως είναι η τέχνη του "διαλέγεσθε βάσει λογικής" και η λογική είναι μία και μοναδική σε όλο τον κόσμο. Στηρίζεται στις αρχές της Νόησης, στην αρχή της Ταυτότητος, στην αρχή έλλειψης Αντιφάσεων, στην αρχή του Τρίτου Αποκλίσεως και στην αρχή του Αποχρώντος Λόγου. Ο διαλεκτικός δεν είναι προκατειλημμένος. Σέβεται τις απόψεις του άλλου, ελέγχει τις έννοιες που χρησιμοποιούνται στον διάλογο με τον συνομιλητή του και συζητεί, δεν κουβεντιάζει. Μέρος της συζήτησης είναι η ελεγκτική και η μαιευτική μέθοδος σύμφωνα με τον Σωκράτη και τον μαθητή του Πλάτωνα που κατάφερε να την κάνει αυτή τη μέθοδο επιστήμη. Η σύγκριση λοιπόν με τις σύγχρονες γλώσσες στο θέμα "ακρίβεια απόδοσης νοήματος" δίνει απογοητευτικά αποτελέσματα. Αυτό σημαίνει πως η Ελληνική γλώσσα δεν μεταφράζεται ακριβώς και σαφώς κι ευκρινώς σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου μας, διότι το αληθινό της νόημα δεν μπορεί να αποδοθεί. Κι όταν λέω Ελληνική γλώσσα εννοώ όλο το εύρος της απ' αρχής έως σήμερα και ως σύνολο της Αρχαίας Ελληνικής η οποία έως τις ημέρες μας κατακρεουργήθηκε εγκληματικά σε τούτο τον ιερό τόπο, από όσους είχαν κι έχουν στα χέρια τους το θέμα "παιδεία".
Στις Λατινικές σελίδες κυριαρχεί η λέξη "res" ενώ στις Ελληνικές σελίδες η λέξη "Λόγος". Η Λατινική είναι γλώσσα των πραγμάτων κι όχι του Λόγου όπως η Ελληνική.
Ευρήματα Ελληνικής γραφής, όπως λένε οι "ειδικοί" για να πείσουν υποστηρίζοντας "άλλα" υπάρχουν θαμμένα μέσα στα έγκατα της γης και κάποια ελάχιστα βρέθηκαν. Έχουμε ευρεθέντα θραύσματα, όπως αυτό το ηλικίας 6.000 ετών π.Χ. που βρέθηκε στα Γιούρα Αλόννησου από τον Αδαμάντιο Σάμψων με τα Ελληνικά γράμματα Α,Δ,Υ., ακόμα την πινακίδα του Δισπηλιού με γραφή από το 5.250 π.Χ…Αλλά το πιο σπάνιο εύρημα είναι το μέγα κληροδότημα της Ελληνικής Γλώσσας, το οποίο κανείς δεν μπορεί μήτε να αμφισβητήσει, αλλά μήτε να υποστηρίξει πως προέρχεται από κάποιο άλλο γλωσσικό ιδίωμα ή μόρφωμα. Η Ελληνική γλώσσα υπάρχει με τα περισσότερα γλωσσικά λήμματα. Ιδού! Ας την μελετήσουν οι ειδικοί από το ΄Αλφα της ως το Ωμέγα της, ας την συγκρίνουν με όποια άλλη γλώσσα κι ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους, για το ποια δημιουργήθηκε πρώτη κι από που…
Μου δόθηκε κληρονομιά η Ελληνική γλώσσα ως μητρική μου γλώσσα, καθώς και όλος ο Ελληνικός πολιτισμός! Πιστεύω πως η Ελληνική Γραφή συνυπήρξε με την Εικονογραφική και Συλλαβογραφική Γραφή, όπως στις ημέρες μας συνυπάρχει η Αλφαβητική Γραφή με την Εικονογραφική Γραφή κάποιων Υπηρεσιών ( της Τροχαίας ας πούμε).
Είμαι υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα και οι διάλογοι του Πλάτωνος ήταν για μένα η καλύτερη προπόνηση για το πλησίασμα αυτής της αλήθειας, διότι ο Πλάτων είναι ο μεγαλύτερος Δάσκαλος της Ανθρωπότητας. Λόγος σημαίνει: έναρθρος λόγος, προφορικός, γραπτός, λέξη, απόφθεγμα, απόκριση μαντείου, γνωμικό, ρητό, παροιμία, φήμη, σκέψη, λογική, λογισμός, παγκόσμιος νομοτέλεια, μελέτη, μαθηματική σχέση, αιτία και τον Υιό του Θεού.
Εμείς θέλουμε να στρέψουμε τον κόσμο να καταλάβει πως η γνώση είναι δύναμη κι αυτή η δύναμη αποκτιέται με την ανάγνωση των γραπτών κειμένων, των Ελληνικών βιβλίων. Το διάβασμα βιβλίων είναι μια συνήθεια και ο Αριστοτέλης ήταν σε όλη του τη ζωή ένας ακούραστος αναγνώστης γι' αυτό δικαίως ονομάστηκε "Νους". Η συνεχής μόρφωση αποτελεί παιδεία και η Ελληνική παιδεία είναι η διαμόρφωση του ανθρώπου. Αυτή η διαμόρφωση επιτυγχάνεται από το πολίτευμα, την κοινωνία, την οικογένεια, την λογοτεχνία, την θρησκεία και την φιλοσοφία κι όλα αυτά μορφοποιούν, δηλαδή μορφώνουν τον άνθρωπο σε Άνθρωπο όταν έχει κατά νου το ρητό "γηράσκω αεί διδασκόμενος".

Υπογραφή: Νότα Κυμοθόη.
(ένα πολύ παλιό άρθρο μου για την ελληνική γλώσσα, που έχει αναδημοσιευτεί πολλές φορές σε άλλων blog, site και περιοδικά)
copyright:Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Χώρος και Χρόνος ελληνικής γλώσσας" Δοκίμιο© Νότα Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ"

Νότα Κυμοθόη" ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ"2009© Nότα Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ"

Η οδός Πανεπιστημίου στην πόλη της Αθήνας, μια πόλη οπού έχει το όνομα της Θεάς Αθηνάς, Θεά της Σοφίας, στεγάζει την Ακαδημία Αθηνών. Ένα χώρο, όπου οι σοφοί της Παιδείας της χώρας Ελλάδα, αποφασίζουν για το μέλλον της Παιδείας σε αυτή τη χώρα...

Ένα ωραίο κτήριο, κλασικό που πλαισιώνεται εξωτερικά με γλυπτά και στην είσοδό του με αγάλματα αρχαίων Θεών και αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων...

Ο χώρος αποτελεί ένα προσιτό σημείο της πόλης, αγαπημένο των φοιτητών και των επισκεπτών, αλλά και των συγγραφέων και Ποιητών...

Ο σταθμός metro διευκολύνει την μετακίνηση των ανθρώπων και ξεμπλόκαρε το άλλοτε ασφυκτικό κέντρο...

Είχα καιρό πολύ να βρεθώ στην όμορφη πόλη που τόσο αγαπώ και χάρηκα που μπορεί κάποιος να κυκλοφορεί με ασφάλεια.

(η φωτογραφία αποτελεί ένα μέρος από το σύνολο των φωτογραφιών που έβγαλα εκείνη την ημέρα)

Νότα Κυμοθόη "ΑΚΑΔΗΙΑ ΑΘΗΝΩΝ" © Νότα Κυμοθόη

© Nότα Κυμοθόη 2009

Η Κυριαρχία του Νου Επί Της Ύλης (2/2)

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΦΥΤΡΩΝΕΙ ΑΓΡΙΑ ΜΕΝΤΑ" ΠΟΙΗΣΗ

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

"ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΦΥΤΡΩΝΕΙ 

ΑΓΡΙΑ ΜΕΝΤΑ"

ΠΟΙΗΣΗ

       Αφιερωμένο...

Εκεί, οπού τις νύχτες πέφτει τώρα η δροσιά

αλλά και παγωνιά σκεπάζει τις ραχούλες...

Εκεί, οπού τα πρωινά γλυκολαλούνε πέρδικες

κι ο άνεμος μοσχοβολά μυρτιά και δυόσμο...

Εκεί...σεργιανάει απόψε η καρδιά

σε μονοπάτια οπού περπάτησα

σε σπίτια συγγενών και φίλων

αλλά κι εχθρών(;) που δεν κατάλαβα ποτέ

γιατί ήταν και είν' εχθροί μου...

Εκεί...οπού φύτρωνε άγρια μέντα

σε πηγές που σύχναζαν μικροί θεοί

σε πλαγιές οπού τραγούδαγαν ημίθεοι...

Εκεί, στην Άγια Ρούμελη θυμάμαι

πρόσωπα, πρόσωπα κι αρώματα και ήχους...

Γιατί...πολύ αγάπησα τη γη οπού περπάτησα

στη σιωπή του πόνου μου πάντα μόνη!..

copyright:Nota Kimothoi

* Σημείωση:Δημοσιευμένη Ποίηση σε δίπτυχο
Προστατεύεται από το Νόμο για τα Πνευματικά

Δικαιώματα copyright: Νότα Κυμοθόη© Nότα Κυμοθόη 
.

Νότα Κυμοθόη "Εκεί που φυτρώνει άγρια μέντα" Ποίηση© Νότα Κυμοθόη

<a rel="license" href="http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/"><img alt="Άδεια Creative Commons" style="border-width:0" src="https://i.creativecommons.org/l/by-nc-nd/4.0/88x31.png" /></a><br />Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια <a rel="license" href="http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/">Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές </a

Νότα Κυμοθόη "Ερατώ" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη "Ερατώ" Ποίηση
Αφιερωμένο στην Μούσα Ερατώ και στην Ποίηση

Παίξε, ω Μούσα Ερατώ την άρπα την ανθρώπινη
αυτήν οπού αγγίζει τις καρδιές των άκαρδων ανθρώπων
πού είπαν λόγια ερωτικά και λόγια της αγάπης
και παίζουν με τον έρωτα λες και είν' ο πρώτος.
Παίξε τους ήχους τους καλούς, τους ήχους της αγάπης
να τους ακούσουν οι θνητοί να κλάψουν από πόνο
γιατί ο χρόνος φεύγει και περνά και δε γυρίζει πίσω.
Παίξε, ω Μούσα Ερατώ ν' ακούσει όλη η πλάση
τη μουσική τη θεϊκή για τους ερωτευμένους
που γύρεψαν έρωτα καλό, νέκταρ των αθανάτων
να αφυπνίσουμε το νου απ' 'ολα τα σκοτάδια
για να ευτυχούνε τα κορμιά μαζί και οι ψυχές τους.
Νότα Κυμοθόη 1982, ποίηση

Νότα Κυμοθόη "Ερατώ" Ποίηση© Νότα Κυμοθόη

copyright:Νότα Κυμοθόη

© Nότα Κυμοθόη 2009