Νότα Κυμοθόη "Λυχνοστάτης στην ερημιά" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη "Λυχνοστάτης στην ερημιά" Ποίηση*

Ένα τραγούδι ρέει στην ψυχή μου
δεν ξέρω από που ξεκινά
αλλ΄ εντοπίζω τις νότες του χιλιοστό-χιλιοστό
στο πορτοκαλένιο χρώμα του ήλιου
νάρχεται σταγόνα-σταγόνα από βροχή
ντύνοντας με χιονονύμφες τον αγέρα
στα περιβόλια που κατοικώ.
Κάνε με, Θεέ μου, να τ΄ αρχίσω
δώσε μου τα λόγια στ΄ απλά μου χείλη
να τρέχουνε καθάρια θαλασσιά
όπως στον ουράνιο κήπο σου.
Ποτάμια ξεχειλίζουνε μέσα μου
κι αχτίδες πλημμυρίζουνε περίσσια.
Αηδόνια γυρεύουνε πράσινες φυλλωσιές
κι εγώ είμαι φτωχό κλαδί.

Είναι όμορφος ο Κόσμος!

Στις καλαμιές του ποταμού
ελούστηκα μ΄ ασήμια απ΄το φεγγάρι
διώχνοντας τη σκοτεινιά απ΄το The Pas
ακούμπησα το τρυφερό μου είναι σιωπηλά
στη νερένια του παλάμη σαν αστέρι
γερμένη ανάλαφρα στη ράχη του
από φόβο, μην ξυπνήσουνε τα χαλίκια
που τα παιδάκια ρίξανε στην καρδιά του.
Μουρμουρίζανε ανταύγειες κι αναδύονταν σκιές
ταξιδεύανε μακριά τ΄αδέρφια μου οι γιοι και οι κόρες μου
κι εσύ δεν ήσουν πλάι μου να σούλεγα για τη νύχτα
που έριχνε το στήθος της βαρύ στη σιωπή μου
πλέκοντας το πάθος της με τη λαχτάρα για γαλήνη.

Όλο το βράδυ ψιλόβρεχε ο ουρανός
και φυσούσε δροσιά καθώς εψήλωνες μέσα μου.

Κάνε με, Θεέ μου, ουράνιο τόξο στους καταρράχτες
αστράπτουσα από φως μετά την καταιγίδα
που θερίζει τους αμπελώνες και τα στάρια
στερώντας το ψωμί απ΄ τα μικρά παιδιά
ελπίδες κι όνειρα να κλείσω στα μάτια τους.
Δώσε μου αυγούλες για να τραγουδώ
την ώρα που σχίζουν οι κορυδαλλοί
τον αγέρα της πατρίδας μου με φτερούγες
μαζί τους να διαλαλήσω την ηλιογέννηση
στους δουλευτάδες με χαρά.

Τόσες ημέρες! Απέραντη μου φάνηκε η γη
μαζί και η μοναξιά.
Όμως τη σήκωσα μ΄ένα χαμόγελο.
Αυτό μου έμεινε λυχνοστάτης στην ερημιά.

Σε ποιόν να το δώσω Κύριε;

Νότα Κυμοθόη, The Pas, Manitoba, Canada 1988
(*Ποίηση από το βιβλίο μου Νότα Κυμοθόη Φως και Σκοτάδι , εκδόσεις Διογένης- Αθήνα 1990)

Νότα Κυμοθόη: "Τι συμβαίνει στη Συρία και γιατί;"

Νότα Κυμοθόη:" Τι συμβαίνει στη Συρία και γιατί;"

ΣΥΡΙΑ, ένας πόλεμος εννέα σχεδόν ετών. Για ποια συμφέροντα και ποιών συμφέροντα συμβαίνει αυτός ο πόλεμος; Μια γενοκτονία ενός λαού και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός;  Κι ενώ κάποιοι τον δημιούργησαν, έχουν συμφωνήσει και τι θα γίνει με τους ανθρώπους, δηλαδή τους πρόσφυγες αυτής όλης της καταστροφής; Η Τουρκία χτύπησε δύο συριακά πολεμικά αεροπλάνα πάνω από την πόλη Idlib (1/3/20) και χτύπησε κι ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο σε μια αντίδραση και κλιμάκωση των στρατιωτικών της επιχειρήσεων, ύστερα απ΄ το θάνατο Τούρκων στρατιωτών την περασμένη εβδομάδα. Ποιος είναι ο ρόλος της σε όλη αυτήν την κατάσταση; Εναντίον των Συρίων μάχεται χρόνια και διοχετεύει τους πρόσφυγες προς τα ελληνικά νησιά, με κέρδος κατά κεφαλήν 500-600 και 1000 ευρώ. Η ασφυξία προσφύγων στην Ελλάδα, έχει φτάσει να ξεπερνά τα όριά της. Δεν μπορεί η Ελλάδα να χωρέσει άλλους πρόσφυγες. Υπήρχε σχέδιο για όλη αυτήν την κατάσταση; Κι από ποιους εκπονήθηκε; Ποιοί συμφώνησαν να μοιραστούν αυτοί οι άνθρωποι σε χώρες της Ε.Ε.; Κι αν υπήρχε ποιο ήταν αυτό όλο το σχέδιο; 

Γιατί δεν εφαρμόστηκε, αλλά εγκλωβίστηκαν περί τα 3.600.000 άνθρωποι;

Ποιος είναι ο ρόλος της Ρωσίας σε όλη αυτήν την κατάσταση, καθώς υποστηρίζει την Τουρκία ή μήπως όχι; Και τι συμβαίνει με τις διεθνείς Μ.Κ.Ο. που υποδέχονται στα ελληνικά νησιά τους παράνομους πρόσφυγες; Τι σχέση έχει με αυτό το φαινόμενο το Ισραήλ και οι χιλιάδες κάτοικοί του στη Γαλλία; Πως σχετίζεται η αντιπαλότητα Αράβων και Τούρκων ή μήπως όχι; Και τι σχέση είχαν όλα όσα έγιναν με τις τρομοκρατικές ενέργειες των μουσουλμάνων όλ΄ αυτά τα χρόνια στην καρδιά της Ευρώπης, αλλά και σε άλλες χώρες; Και τι σχέση έχει τώρα όλη αυτή η εξέλιξη;

Γιατί η Τουρκία αποφάσισε να σπρώξει στα ευρωπαϊκά σύνορα τα οποία κρατά η Ελλάδα, χιλιάδες πρόσφυγες, τώρα που έχει εκλογές το Ισραήλ; Η Τουρκία και η Ρωσία συνεργάστηκαν τόσα χρόνια κι αναρωτιέται ο κόσμος, γιατί η Ρωσία του Β. Πούτιν δεν απορροφά πρόσφυγες στο δικό της έδαφος; Δηλαδή παίζουν τους ανθρώπους σαν να είναι ποντίκια για πειράματα στα χέρια τους; Στα δημοσιογραφικά νέα, αναφέρεται πως περίπου 1.000.000 άνθρωποι έχουν ξεριζωθεί από το Idlib από τον περασμένο Δεκέμβριο του 2019.

Ποια λοιπόν νέα συμφωνία υπήρξε το 2016 η οποία σχετίζεται με αυτήν όλη την καταστροφή; Υπήρξε ή μήπως εφαρμόζεται εκείνη η πριν σχεδιασμένη να καταστρέψουν την Συρία; Η Ε.Ε. δέχεται όλη αυτήν την κατάσταση ή μήπως άλλες χώρες, οι οποίες ευθύνονται; Και ποιες είναι αυτές; Κι ενώ η χώρα μας Ελλάδα, σηκώνει αβάσταχτο φορτίο προσφύγων όλ΄ αυτά τα χρόνια μετά από την μεγάλη οικονομική κρίση του 2008, η γείτονα χώρα Τουρκία, συνεχώς παραβιάζει με τρόπο μη αποδεχτό τα σύνορά μας, τα οποία είναι και σύνορα της Ε.Ε. Οι πρόσφυγες πιέζουν τα ελληνικά νησιά και τα βόρεια χερσαία σύνορα της Ευρώπης, στη χώρα Ελλάδα μετά από ασφυκτική πίεση της Τουρκίας. Μια κατάσταση, οπού προσπαθούν να μας εμπλέξουν σε πόλεμο με την Τουρκία. Ποιος λοιπόν είναι ο ρόλος της Ε.Ε. σε όλη αυτήν την πραγματικότητα;

Νότα Κυμοθόη "Εις μνήμην Κικής Δημουλά" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη 
"Εις μνήμην Κικής Δημουλά"
 Ποίηση

Ψυχοσάββατο ήρθε και σε πήρε δειλινό Φεβρουαρίου, από το χέρι 
κι ας είχαν τελειώσει των εσπερινών οι τελετές, έτρεχες βιαστική.
Χέρια, υποσχέσεις έδιναν χαιρετισμούς, για μια φιλίας σχέση
μήτε έγινε ποτέ, μήτε δεν υπήρχε στην οδό μνήμης
όπου βάδιζα με σώματα που με απήγαγαν ασέληνη νύχτα
κι ας λάτρευαν τους ποιητές ποίηση δε διάβασαν ποτέ
μόνον με περισπωμένη ελικοδρομίου είχαν εαυτόν
και όλα τα εις ον έδιναν εκτροχιασμού εις κακόν παρόν
καθώς μέσα στην ομίχλη του χειμώνα χαίρονταν οι ψυχές ευχές
χορτάτες κόλλυβα από μνημόσυνα στις εκκλησιές τρεμουλιαστά
κάποιες φλογίτσες χοροπηδούσαν σε καντηλάκια μοναχά.
Ο θάνατος που δεν φοβόσουν φορούσε μάσκα Διονύσου και φαλλό 
στου Καρνάβαλου το γλέντι με κέφι για χορό πήγαινε τρελό
καλεσμένος σε Άδη παλάτια με σερμπατίνες χαράς στο λαιμό
σε οδηγούσε στον δικό σου αγαπημένο να βρεις παλιό καιρό
κι άφησες πίσω σου σώμα ποίησης ντυμένο για παλτό
κι ας έφευγε ο Ηνίοχος για της χαράς τη γιορτή η Μνήμη
κρατούσε μιαν άλλη Λήθη με πατημασιές εποχής
σκότος ο διάδρομος και σώμα δεν κινείται παγερό τέλος!
Μαζεύει νεκρή σιγή της ακοής ο ήχος και είδησης ρυθμός
"Χαίρε ποτέ" είπε ο άνεμος και ήταν αυτό προφητικό
μη πάρεις ποτέ της Αποκριάς τη γιορτή Κική χαρωπή
ή μήπως χαρωπή τρέχεις στου Άθω σου την αγκαλιά;
Κι ας τρέχουν στην παγωνιά ποιήματα σαν κομφετί
δεν τα βλέπεις πειθαρχημένη νεκρικά είσαι τυφλή
καθώς θα γίνεις κι εσύ κάποιων κυπαρισσιών τροφή
Μόνον πουλιά θα έρχονται στα κλαδιά να κελαηδούν
σώμα δεν θα έχεις πια μόνον πνεύμα αφήνεις πίσω
την ώρα όπου ο Απόλλων θα παίζει της λύρας μουσική
στη διπλανή πόρτα η Θεά Αθηνά Σοφίας Δόξα υλοποιεί
κι η Ακαδημία θα βρει δοξάρι σαν ιαματικής πηγή ιαχή.
Ησυχία, απόλυτη ησυχία καθώς σωπαίνει η κηδεία
άλλη ψυχή ποιητική οπού μένει αθέατη κι ερημική
θα φέρει νέας Ποίησης άλλη πνοή. Όλα είναι ροή.
Νότα Κυμοθόη 22/02/2020, Αθήνα

Νότα Κυμοθόη "Εις μνήμην Κικής Δημουλά" Ποίηση© Nότα Κυμοθόη

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2020© Nότα Κυμοθόη