Νότα Κυμοθόη"ΚΙΤΡΙΝΗ ΑΝΕΜΩΝΗ" ΠΟΙΗΣΗ
Ο σπόρος, μνήμη αιώνια και βλασταίνει
σε περιβόλια, κήπους κι αγρούς
και τόπους Γης οπού... ερωτεύεται πάλι
με τ' Ουρανού τις φτερούγες τυλιγμένη εκεί
όταν η Σελήνη ολόγιομη ασέλγησε με τη Νύχτα
τότε οπού των ανθρώπων τα αισθήματα
ξεπηδούσαν κι αγκάλιαζαν σώματα...
Ο σπόρος, μιας ανεμώνης από φως και χαρά
σε χρώμα κίτρινο εκεί οπού...
Στολές, με αξιώματα ήρθαν και φρούρησαν
πληγές, κρύβοντας σε χρόνια και τόπους
για καιρούς μιας ιστορίας που κρατούν
άνθρωποι σε παραδόσεις με ιερά και όσια...
Κίτρινη ανεμώνη ως μήνυμα αναστάσιμο
σε Γη και τόπους και...Άκου...Άκου βήματα...
Ναι, άκου βήματα ψυχών- κουκκίδες
χρώματος στα πέταλά της οπού χλοϊζει μόνη
μέσα στη δόξα της Άνοιξης με χρώμα ουράνιο.
Γιατί το φως απλώνεται με φτερά στα άνθη
και πως θα προφέρεις το ρήμα όταν το βλέπεις;
Χαρούμενα μάτια, δες τε το χρώμα του Θεού
κι απωθέστε τη φτωχή κίτρινη ανεμώνη
στα λευκά και γαλακτούχα πόδια του
με ωσαννά γι' αυτό το υπέρλαμπρο άστρο Του,
προφέροντας απλά ένα μεγάλο "ευχαριστώ"...
copyright:Νότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη "Κίντρινη Ανεμώνη" Ποίηση/Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
