Νότα Κυμοθόη:"ΑΣ ΕΚΦΡΑΣΟΥΜΕ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ"

Νότα Κυμοθόη
"ΑΣ ΕΚΦΡΑΣΟΥΜΕ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ"

Χρειάζεται εσωτερική γαλήνη αλλά και μεγάλη αισιοδοξία για να κατανοήσουμε την όλη αυτή κατάσταση που περνάει η Ελλάδα, η πατρίδα μας ... Ίσως αναρωτιέται ο καθένας χωριστά από που να βρει αυτή τη δύναμη της ηρεμίας και της γαλήνης που απαιτείται για να έχει ο εαυτός ψυχική δύναμη...

Η δύναμη αυτή είναι μέσα μας, αρκεί να την αδράξουμε...Ο τρόπος για να τη δούμε είναι πολύ απλός...Αρκεί να εστιάσουμε σε όλα όσα έχουμε έως τώρα...Όλα είναι θετική ενέργεια κι είναι γύρω μας και κοντά μας το καθετί που έχει ξέχωρη ομορφιά. Ας το δούμε χωριστά κι ας το εκτιμήσουμε πραγματικά με ευγνωμοσύνη για ότι καλό εκπέμπει για εμάς!

Ας ξεκινήσουμε γράφοντας σ΄ένα χαρτί όλα τα πρόσωπα κι όλα τα όμορφα πράγματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε ωραία. Αυτά όλα τα καθημερινά της ζωής μας! Απολαύστε εκείνα οπού σας ευχαριστούν και νιώστε χαρά με ότι σας προσφέρει "χαρά", με την οικογένεια, με μια παρέα, διαβάζοντας ένα βιβλίο, βλέποντας έργα τέχνης, βλέποντας κάποια ταινία, πίνοντας καφέ ή μιλώντας στο τηλέφωνο, φροντίζοντας τον κήπο, κάνοντας βόλτα στα μαγαζιά, περπαπώντας στην εξοχή, ακούγοντας μουσική, φροντίζοντας αγαπημένους ή αγαπημένα ζωάκια, ζωγραφίζοντας, φροντίζοντας το σπίτι σας, συναντήσεις με φίλους και φίλες ή δημιουργώντας νέες γνωριμίες και αισθανθείτε όμορφα γι΄ αυτή την ευλογία!..
Πείτε με χαμόγελο ΚΑΛΗΜΕΡΑ στους ανθρώπους οι οποίοι σας εξυπηρετούν και ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Δεν κοστίζουν ΤΙΠΟΤΑ!..

Συγκεντρώστε όσα περισσότερα στον κατάλογό σας, οπού σας κάνουν να έχετε χαρά.

Σκεφτείτε όλα όσα έχετε αυτή την εποχή και νιώστε ΕΥΓΝΩΜΟΣΎΝΗ για όλα!

Αισθανθείτε χαρά με όλα όσα έχετε κι απολαμβάνετε, ακόμα και το ότι διαβάζετε αυτή τη στιγμή ετούτες τις σκέψεις μου...

Πείτε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κάθε πρωί στο Θεό και στο φύλακα Άγγελό σας, από τη στιγμή οπού ξυπνάτε και πατάτε τα πόδια σας στο δάπεδο!

Νιώστε χαρά τη στιγμή οπού βλέπετε το πρόσωπό σας στον καθρέφτη!

Πείτε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους γονείς σας οι οποίοι σας έδωσαν αυτή τη μεγάλη χαρά  της ΥΠΑΡΞΗΣ σας!Ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν είναι κοντά σας, ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν το κατανοούν...κι αν έχουν φύγει για τον άλλο κόσμο, πείτε και πάλι ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στις ψυχούλες τους, οι οποίες κάτι σας πρόσφεραν...αυτό έστω το ελάχιστο που μπορούσαν! Οι ψυχές ακούνε.

Πείτε  ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε ανθρώπους οι οποίοι βρέθηκαν στο δρόμο σας και σας πρόσφεραν έστω ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...

Πείτε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΧΕΤΕ!..

Πείτε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και σε όσους σας έχουν βλάψει, γιατί μάθατε μέσα από τον τρόπο τους!Πήρατε γνώση!..

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ αυτήν τη στιγμή και εδώ, στο τώρα και θα δείτε...τα καλύτερα έρχονται!..
Ευχαριστώ που διαβάσατε αυτές τις σκέψεις μου...

Καλημέρα

Νότα Κυμοθόη

© Νότα Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ" ΠΟΙΗΣΗ

                                                      φωτογραφία Νότα Κυμοθόη


 ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ"
ΠΟΙΗΣΗ 

(από το βιβλίο μου ΔΙΨΑ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ, εκδόσεις Διογένης 1992)

Πριν γνωρίσω την αλήθεια
με μύθους είχα πλάσει τον κόσμο
κι όταν μ΄ αγγίξανε του πλήθους οι αναστεναγμοί
την καρδιά μου ακούμπησα στον Άνθρωπο.

Παράξενα γλιστρούσαν οι μορφές...
Τραγούδια, μοιρολόγια, τρόπαια και θυσιαστήρια
ναοί κι αγάλματα, γραφές και εικόνες
θεοί και ημίθεοι, παραμύθια και μνήμες...
Κι εγώ ντύθηκα αναχωρητής
κρατώντας ένα κλαδί ελιάς στο χέρι
γυρεύοντας τα διωγμένα περιστέρια
για τον περιστερώνα της ειρήνης.

Αθήνα 1973

© Νότα Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΑΞΙΕΣ" ΠΟΙΗΣΗ (Για μια ψυχούλα που έφυγε...)

φωτογραφία Νότα Κυμοθόη (ανήκει)

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΑΞΙΕΣ"
ΠΟΙΗΣΗ
(Για μια ψυχούλα που έφυγε...)

Αξίες Ποίηση Νότα Κυμοθόη Αφιερωμένο στους Πανέλληνες! Δε βρίσκονται όλες στις γραφές... Βρίσκονται στα δεσμά αίματος Στις ιστορίες του καθενός Στα κρυφά και ταπεινά βλέμματα Στα κουρασμένα χέρια που αγωνίζονται τίμια Στα σώματα που αγρυπνούν στο καθήκον Στο πάθος της προσφοράς Στην αγκαλιά της αγάπης... Στην άδολη φιλία... Μέσα στα μάτια είναι των ανθρώπων Που είδαν στον άλλον τον εαυτό τους Κρύβονται πολλές αξίες... Όπως αυτές, οπού ο καλλιτέχνης λαξεύει μια πέτρα Ζωγραφίζει σ' ένα μουσαμά Σκαλίζει σ' ένα ξύλο... Γράφει σε μια επιφάνεια Σαν εκείνες, οπού ο συνθέτης δημιουργεί Και δένει με μουσική τους ήχους Και ζωντανεύει τις λέξεις και τους φθόγγους Και γίνονται θαύμα... Οι λέξεις οπού ήταν δεσμοί Οι λέξεις οπού ήταν οικογένεια Οι λέξεις οπού ήταν σύνδεσμοι Οι λέξεις οπού δε σβήνονται από θάνατο ... Υπάρχουν στους ήχους της γλώσσας Αυτής, οπού στάζει νέκταρ Έστω σε μια απλή "καλημέρα" Όταν μέσα στην ερημιά του πλήθους Συναντήσεις έναν συγγενή σου... Συναντήσεις ένα παλιό γνώριμο πρόσωπο... Ιερή στιγμή ανθρωπιάς Να μπορείς να δεις τον άλλον κατάματα Και ν' αντέξεις το βλέμμα του! Όταν στην αυλή οπού μεγάλωσες συναντάς αδερφό κι αισθάνεται αίμα σου Όταν ο συγγενής στο συγγενή είναι άνθρωπος Όταν ο γείτονας δεν γυρεύει τη θλίψη σου... Εκεί, οπού ο συγχωριανός σου δε σε βλάπτει Εκεί, οπού ο πατριώτης είναι φίλος Εκεί, οπού οι άνθρωποι είναι Άνθρωποι... Υπάρχουν αξίες οπού δε λέγονται Μήτε διαγράφονται απ' το "εγώ" και την όποια ανοησία κάποιων... Το φιλότιμο, ας πούμε και η ευγνωμοσύνη Για το χέρι εκείνο, οπού σ΄ανάθρεψε Για το χέρι εκείνο, οπού σε βοήθησε Για το χέρι εκείνο, οπού σε κράτησε Για τον άνθρωπο οπού ήξερε να χαμογελάει ως την ύστερη στιγμή της ζήσης του για να μη αισθανθείς τον πόνο του... (Νότα Κυμοθόη, 2/11/06, Κύπρος) copyright:Nota Kimothoi Νότα Κυμοθόη "Αξίες" Ποίηση© Νότα Κυμοθόη  © Nότα Κυμοθόη 2009 Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΘΗΣΕΙΟ" ΚΑΙ "ΤΗΣ ΕΛΑΤΕΙΑΣ"

                                                          φωτογραφία: Νότα Κυμοθόη

© Nότα Κυμοθόη 2009
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΘΗΣΕΙΟ"
ΑΘΗΝΑ, ΕΛΛΑΔΑ!

"Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!"

Ο ήλιος στην πόλη της Παλλάδος, απάνω στον αρχαίο τόπο σε κάνει να εννοείς ως κι αυτόν τον ατελείωτο ψίθυρο που μπορεί να έχουν οι αγριελιές με τα πεύκα και τα κυπαρίσσια και να ακούς ως και τις μυρτιές να λένε για τους περαστικούς στ΄ αθάνατα...Και πλάι σου, να περνάνε αρχοντικές γάτες της Πλάκας και να κατηφορίζουν στα στενά δρομάκια μαζί με τις κόρες από την άκρη της γης, που στέκουν για λίγο να θαυμάσουν το λευκό των κιόνων καθώς το αρχαίο μάρμαρο αστραπτοκοπά λουσμένο πλουσιοπάροχα στο φως...Αθήνα, με το μάτι λίγο λοξό ως πέρα στην Πάρνηθα με τις σκληρές όψεις του τσιμέντου ν΄αρμόζει σαν ακρίδα διψασμένη με κτίρια που αλλοιώνουν του ουρανού το οξυγόνο. Κι ανάμεσά τους χαμηλά οι άνθρωποι..."Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας" όπως γράφει κι ο Ελύτης, οπού διαβάζει Ποίηση το καταχείμωνο πίνοντας τσίπουρο και κρασί σε καφενέδες αραχτός...Ψίθυροι, γέλια και μικρές φωνές από μικροπωλητές, σαν συλλαβές κρυφές, οπού πασχίζεις το 2015 να ξεχωρίσει τι εθνικότητα είναι...Και στη μέση του κόσμου ο κόσμος σου, αυτός ο μικρός, ο μέγας οπού απλώθηκε στον κόσμο όλο!..

Κι ένα μικρό ποίημα, που έγραψα το 2012... κι απλά θάθελα να το διαβάσετε όσοι κι όσες αγαπάτε τον ποιητικό λόγο...Γιατί η ποίηση είναι σαν τα πουλιά που φτερουγίζουν κι έρχονται στα κλαδιά της καρδιάς και λένε...ΚΑΛΗΜΕΡΑ!..Ναι λένε...ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!..

"ΤΗΣ ΕΛΑΤΕΙΑΣ"
Ποίηση 2012
Νότα Κυμοθόη

(αφιέρωμα στον πατέρα μου)

Μονάχα το φως με κρατούσε

σώμα ουράνιο γεμάτο θάρρος

ελαιώνες, αμπέλια κι ο Παρνασσός

πρόσωπα βαμμένα στον ορίζοντα

ευωδίασαν χώμα γης κι ανθούς

με ζωγραφιές σε στήθια τους ανέμους

βουνίσιο έμβλημα στα δάχτυλα

που έσφιξαν οδύνες σε ψυχές

δαγκωματιές φιλιών σε χείλια

νυχιές ερωτικές στο δέρμα

πνοές βουερές και πόθων επάνω

σε σχήματα ταπεινών μειδιαμάτων

σ' εκείνα τα χέρια με τιμή στο χρόνο

οι μικροί θεοί σε σγουρόμαλλη κόμη...

της Ελάτειας καρδιές... αγαπημένες...

Δεν έπαιζα τους ανθρώπους με τις λέξεις 

όταν βρήκα τον Αρχάγγελο της ρομφαίας

φρουρό στην καρδιά μου που ανέμιζε μόνη

γυμνή από αργύρια κι αγαπημένους συγγενείς 

έρημη από αγάπη συγγενών εξ αίματος

και συγγενής αγαπημένη φίλων συγχωριανών

όταν στον πόνο του θανάτου

το σώμα ως πλεούμενο σκάφος

καταμεσής Αυγούστου μεσοπέλαγα

ορατό σε πράξεις και λόγια έφευγε...

Εκεί, οπού λευκές φορεσιές σα λυγαριές

ξέγνεθαν τις φωνές στ' αφτιά

που έφταναν από κυμάτων ως...θόηηηηη

κι ένιωθα όλη τη μοναξιά όλων των καιρών

ως ομορφιά μοναδική του Παραδείσου

με όλο της το τίμημα...

Μόνο το φως με κρατούσε εκεί

Μόνο το φως θα με φέρει πάλι εκεί

στην ομορφιά των φίλων συγγενών

της Ελάτειας...

Νότα Κυμοθόη
copyright:Nota Kimothoi

© Νότα Κυμοθόη

© Nότα Κυμοθόη 2009
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .