Νότα Κυμοθόη:"Περί ουσίας του καλού"*
...Μέσα στις θρησκείες όλου του κόσμου, ψάχνουν οι άνθρωποι την έννοια του Θεού οπού είναι επιεικής κι ελεήμων. Δίχως αυτές τις αρετές δεν μπορεί να οριστεί Θεός που είναι αόρατος και ακατανόητος από όσους δεν έχουν βιώσει το καλό ως τα έγκατά του. Το καλό δεν έχει αρχή μήτε τέλος και ορίζεται με την πίστη γιατί είναι όμοιο με το Θεό. Η πράξη του Θεού είναι η Δημιουργία κι ορίζεται ως καλό και είναι αιώνια δίχως αρχή δίχως τέλος. Η ενέργεια που οδηγεί στην κατανόηση της Δημιουργίας είναι ο σεβασμός. Αν κάποιος δεν θεωρεί καλή την Δημιουργία, αυτομάτως έχει ορίσει στον εαυτό του την "ασέβεια" ως μια ενέργεια καθαρά δική του. Όσοι καταστρέφουν το όποιο περιβάλλον που ανήκει στη Δημιουργία Θεού και θεωρούν αποκλειστικά δικό τους, ορίζοντας τόπο επάνω στη γη, αλλά και στον αέρα και ορίζουν τον εαυτό τους πιστό κάποιας θρησκείας, υποκρίνονται ενώπιον Θεού, οπού ορίζει τα πάντα και για πάντα. Το καλό υπάρχει από αρχής κόσμου και το έχουν ορίσει οι σοφοί της ανθρωπότητας σε κάθε τόπο της γης και σε κάθε χώρα. Αυτό λοιπόν οπού ορίστηκε από τους σοφούς καλό γεννάει μόνον καλοσύνη από την οποία προέρχεται η ευταξία και η ειρήνη. Όπου υπάρχουν αυτά ως αγαθά οι κοινωνίες των ανθρώπων ευημερούν. Η ευταξία γεννάει την ευνομία ενώ η ειρήνη δημιουργεί αφθονία. Μέσα στην αφθονία αναπτύσσεται και το κάθε κακό. Αλλά ο άνθρωπος από τον Δημιουργό Θεό έχει προικιστεί με "Νου" και η λογική μπορεί να τον οδηγήσει στο να πράττει μόνον το καλό και να εργάζεται μόνον μέσα στο καλό για το καλό το δικό του και των άλλων. Εκείνος οπού ενεργεί με το καλό και το ασκεί συνεχώς είναι ενωμένος με το Θεό (όπως κι αν τον ονομάζουν οι άνθρωποι επάνω στη γη). Αφού λοιπόν ο Θεός είναι "καλό", ποιο καλό είναι ανώτερο από το "καλό"; Υπερθετικός βαθμός του καλού είναι το υπέρ-καλό ή το κάλλιστο δηλαδή το μέγιστο καλό και από συναισθηματική φόρτιση οι άνθρωποι λένε "Ένας Θεός Μέγας Θεός" ή όπως σε άλλες εποχές έλεγαν"τρισμέγιστος". Κι αφού μόνον το καλό ως έννοια οπού ορίζεται ο Θεός σώζει, ο Θεός λοιπόν είναι Σωτήρας όλων!.. Αλλά αφού όλα είναι δική του Δημιουργία, έχουν όλα μερίδιο στο να σωθούν. Ποιος ορίζει τους κανόνες για να σωθεί ένας άνθρωπος που ανήκει μόνον στη Δημιουργία του Θεού; Ποιος άνθρωπος είναι Θεός ώστε να τοποθετεί νόμους σωτηρίας του άλλου; Ποιος έχει δικαίωμα να ορίζει τον άλλον που ανήκει στο Θεό; Η παγκόσμια ευταξία μέσα από αγώνες και διδάγματα ιστορίας, έχει ορίσει κανόνες τάξης, που δημιουργούν ειρηνική συμβίωση για όλους. Αυτοί οι "νόμοι" είναι ανθρώπινοι αλλά παγκόσμιοι κι είναι καλοί γιατί οδηγούν μόνον στο καλό, το οποίο είναι θεϊκό. Αυτός οπού αγωνίζεται για το καλό μέσα σε ανθρώπινες κοινωνίες αφθονίας συγκρούεται πολλές φορές με το κακό, το οποίο ευημερεί. Είναι σαν τα αγριόχορτα που φυτρώνουν σε ένα χωράφι που κάποιος καλλιεργεί και φυτεύει σε ποσότητες τον ίδιο σπόρο. Αν δεν τα ξεριζώσει θα πνίξουν τα φυτά του που θέλει κι επιθυμεί ν΄αναπτυχθούν. Το δύσκολο έργο των ανθρώπων οι οποίοι υπηρετούν το καλό και την εύνομη τάξη κι αγωνίζονται γι΄αυτήν, είναι έργο που υπηρετεί το Θεό, είτε τον πιστεύουν ως έννοια που ορίζεται με κάποιο όνομα είτε δεν τον πιστεύουν με το ίδιο όνομα. Γι΄αυτό ας πάψουν οι όποιοι "αφελείς" που δεν έχουν κατανοήσει τι θα πει Θεός, να πολεμούν ο ένας τον άλλον για το ποιος Θεός είναι καλύτερος από τον άλλον και το ποια θρησκεία είναι καλύτερη από την άλλη θρησκεία. Το καλό είναι καλό και υπάρχει και οι άνθρωποι ας το υπηρετούν και ας το πιστεύουν κι ας εφαρμόζουν μόνον το καλό στη ζωή τους. Στο καλό ανθεί η ευτυχία γιατί η καλή τύχη είναι Θεός κι ο Θεός είναι καλός!
...(συνεχίζεται)
{Δημοσιευμένη εργασία μου σε έντυπα αριθμημένα, για τα σεμινάρια οπού δόθηκαν στο εργαστήρι μου στον Υμηττό πριν το 2012"
{Δημοσιευμένη εργασία μου σε έντυπα αριθμημένα, για τα σεμινάρια οπού δόθηκαν στο εργαστήρι μου στον Υμηττό πριν το 2012"
