Photography and writer Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

Photography and writer Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

ΕΒΙΔΙΤΕ: ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

Αθανάσιος Πότσης της ΕΒΙΔΙΤΕ
φωτογραφία από τη Νότα Κυμοθόη
ΕΒΙΔΙΤΕ: ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

Στην καρδιά της Αθήνας, στην πλατεία Συντάγματος, άνοιξε τις πόρτες της σήμερα μια σπουδαία έκθεση με θέμα: ΑΝΑΚΑΛΥΨΤΕ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ! H EUROPEAN SPACE EXPO!




Δημήτριος Παπαδάκης και Ελευθέριος Μαμάης
φωτογραφία από τη Νότα Κυμοθόη
Πραγματικά μας έκανε μεγάλη εντύπωση όλο αυτό το σπουδαίο πρόγραμμα που θα παρουσιαστεί αυτό το διάστημα της έκθεσης. Αφορά τη χώρα μας Ελλάδα και τους σπουδαίους επιστήμονες που έχουμε στο θέμα αυτό, που αφορά την esa, κάτι παρόμοιο με την nasa. Η esa εδρεύει στην Ευρώπη και τον πρώτο λόγο στον τομέα αυτό , τον έχει η χώρα μας, που διαθέτει πολύ σπουδαίους επιστήμονες!
Είχα την τύχη να συναντήσω νέους ανθρώπους που εργάζονται στις Βρυξέλλες γι΄αυτό και μοιράζομαι μαζί σας, το γεγονός αυτό που αξίζει να δείτε. 


                                                   φωτογραφία από τη Νότα Κυμοθόη
Η εξέλιξη της Ελληνικής Βιομηχανίας Διαστήματος, μέχρι σήμερα ένα μικρό ταξίδι με σημαντικές προοπτικές για μελλοντική ανάπτυξη...
Οι εφαρμογές είναι πραγματικά επιτεύγματα καθημερινά στη ζωή μας! 
Συγχαρητήρια στους Έλληνες Επιστήμονες που μας κάνουν να αισθανόμαστε υπερήφανα για τα επιτεύγματά τους!..


                                                φωτογραφία από τη Νότα Κυμοθόη                                                   
Οι εφαρμογές είναι πάρα πολλές και η έκθεση θα είναι ανοιχτή έως τις 5 Απριλίου

© Νότα Κυμοθόη 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΛΛΙΦΡΟΝΑΣ:ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ ΤΟΝ 1ο ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ.Έρευνα από τη Νότα Κυμοθόη

                                                       ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΛΛΙΦΡΟΝΑΣ
                                                                    (1800-1887)
Ελαιογραφία του Δ. Βογιαζή (Αθήνα, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο)
                                                      
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΛΛΙΦΡΟΝΑΣ
ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ ΤΟΝ 1ο ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ
Έρευνα από τη Νότα Κυμοθόη


Ο Δημήτριος Καλλιφρονάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1800 , έναν χρόνο πριν ξεσπάσει η μεγάλη ελληνική επανάσταση. Η Αθήνα βρισκόταν κάτω από τον οθωμανικό ζυγό. Ήταν γιος του Δημογέροντα Νίκου Καλλιφρονά. Μιας μεγάλης οικογένειας, που καλλιεργούσε αμπέλια στην περιοχή της Αττικής εκείνη την εποχή. Οι αμπελώνες τους ήταν εκεί οπού σήμερα απλώνεται η Κυψέλη και αρχίζει το Γαλάτσι και το Γκύζη. Το κρασί τους άνοιξε δρόμους καλών σχέσεων με όλες τις επίσημες αρχές εκείνης της εποχής. 
Βρίσκουμε το νεαρό Δημήτριο να υπηρετεί στον τακτικό στρατό του Συνταγματάρχη Κάρολου Φαβιέρου.


Ο Κάρολος Φαβιέρος 1782-1855 (Charles Nicolas Fabvierήταν Γάλλος φιλέλληνας και είχε τιμηθεί με τον Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής και είχε πάρει τον τίτλο του Βαρόνου. Ενώ είχε πολεμήσει για το Ναπολέοντα τον είχαν αποτάξει στην Αγγλία με την παλινόρθωση των Βουρβόνων. Το 1823 ήρθε στην Ελλάδα με το ψευδώνυμο De Borel κι επέστρεψε στην Αγγλία όπου συγκέντρωσε εθελοντές πολεμιστές κι ήρθε το 1825 πάλι αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του 4ου Τακτικού Στρατού στο Ναύπλιο. Εκεί λοιπόν μαζί του υπηρετούσε κι ο Δημήτριος Καλλιφρονάς. 

                                                    Η μάχη στο Χαϊδάρι, Γ. Καραϊσκάκης
                                                  
Στο πλευρό του λοιπόν στη μάχη στο Χαϊδάρι το 1826 και στην Ακρόπολη στις 30 Νοεμβρίου 1826 ενισχύουν με πολεμοφόδια τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, Γκούρα, Μαυροβουνιώτη και Κριεζώτη που είχαν μόνο λίγο ψωμί. Ο Κάρολος Φαβιέρος είχε αποκτήσει μεγάλη δύναμη και διαφώνησε με τον Καποδίστρια κι έφυγε από την Ελλάδα, αλλά διατήρησε τις φιλίες του με τον Δημήτριο Καλλιφρονά. Αλλά ο Δημήτριος Καλλιφρονάς είχε το νου του στην απελευθέρωση της πατρίδας από τον οθωμανικό ζυγό κι απ΄όλη την μεγάλη επίδραση που ασκούσαν οι ξένες δυνάμεις στον τόπο μέσα από ανθρώπους της επιρροής τους. 

Η επανάσταση είχε ξεκινήσει το 1821 στην Πελοπόννησο και το 1822 στην Αθήνα έγιναν οι πρώτες Δημοτικές εκλογές Δημογερόντων, σύμφωνα με το οθωμανικό διοικητικό σύστημα που επικρατούσε ακόμα. Ο θεσμός των Δημογερόντων καταργήθηκε από την Αθήνα το 1835.
Οι πρώτοι Δημογέροντες* που εκλέχτηκαν από τον λαό και υπό ελληνική διοίκηση ήταν οι παρακάτω:

1822
Συμεών, ηγούμενος Σπυριδωνίτη
Στάμος Σεραφείμ
Μιχαήλ Βουζίκης
Σπυρίδων Πατούσας


1825
Νικόλαος Ζαχαρίτζας
Ν. Καρόρης
Στ. Βλάχος
Στάμος Σεραφείμ

1829
Σπυρίδων Πατούσας
Σπυρίδων Μπενιζέλος
Στέφανος Φιλιππίδης

1831
Ανάργυρος Πετράκης
Άγγελος Γέροντας
Νικόλαος Ζαχαρίτζας
Μιχαήλ Βουζίκης

1833
Μ. Τουρναβίτης
Στ. Βλάχος
Σπυρίδων Πατούσας

1835
Γιαννακός Βλάχος
Μιχαήλ Βουζίκης
Γ. Μεταξάς



*ΔΗΜΟΓΕΡΟΝΤΕΣ=Έλληνες φοροεισρπάκτορες, συνεργάτες και σύμμαχοι των Τούρκων σε κάθε χωριό, κωμόπολη και πόλη της εποχής της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Συνήθως ήταν κληρικοί, ιερείς και μοναχοί ορθόδοξοι για να έχουν τα προνόμιά τους και συγκέντρωναν όλα τα αγαθά και πλούτη των ορθοδόξων χριστιανών της ενορίας τους. Από αυτά ένα μέρος έδιναν στο Σουλτάνο και ένα μέρος κρατούσαν για τον εαυτό τους. Ο σκλαβωμένος ελληνικός λαός τους έλεγε "κοτζαμπάσηδες". Ήταν οι "προεστοί"= επίσημοι Έλληνες σε χωριά, πόλεις και κωμοπόλεις που συναναστρέφονταν με τον Πασά, τον Μπέη, τον Σουλτάνο και τα οθωμανικά τάγματα που είχαν για προστασία τους. 'Ηταν ο φόβος και ο τρόμος των σκλαβωμένων Ελλήνων κι ήταν άνθρωποι της ορθοδοξίας απ΄όλες τις περιοχές της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πλούτιζαν κι αποκτούσαν μεγάλη περιουσία από το "χαράτσι" που πλήρωναν οι χριστιανοί Έλληνες υπόδουλοι στον οθωμανικό ζυγό και  μετά το θάνατο των χριστιανών η περιουσία τους αναγκαστικά ερχόταν στα δικά τους χέρια.
Δεν συμπάθησαν ποτέ την εξέγερση και τις εξεγέρσεις του σκλαβωμένου ελληνικού λαού και γιαυτό και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Ε΄ είχε δώσει εντολή να μη ξεσηκωθούν και να μη λάβουν μέρος στην επανάσταση που ετοίμαζαν οι ορκισμένοι επαναστάτες στην Φιλική Εταιρεία. Έτσι βλέπουμε να ξεσπάει πρώτα η επανάσταση στην Κάρυστο από τον Ηλία Μαυρομιχάλη (γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη) που ήρθε σε σύγκρουση μαζί τους και σφάχτηκε από τον Ομέρ Μπέη της Καρύστου. Στη συνέχεια ο θυμωμένος πατέρας του, καυγάδισε με τους Δημογέροντες "κοτζαμπάσηδες" και προεστούς της Καλαμάτας και μετά από μεγάλη πολιορκία την κατέλαβε!..
Οι Δημογέροντες, όταν κινδύνευαν συνεργάζονταν πάντα με τους δυνατούς. Ελάχιστοι από αυτούς ήταν Έλληνες Πατριώτες εκείνη την σκλαβωμένη εποχή στον οθωμανικό ζυγό. Τους Έλληνες τους αποκαλούσα ραγιάδες, δηλαδή σκλάβους και ήταν υποχρεωμένοι να ζουν σε κονάκια (απομακρυσμένα σπιτάκια) και να δουλεύουν στα κτήματα και κοπάδια αιγοπροβάτων, που είχαν οι Δημογέροντες για λογαριασμό των Τούρκων. Οι ραγιάδες πλήρωναν τον κεφαλικό φόρο "χαράτσι" στους Δημογέροντες και φόρο αίματος (έδιναν τις ομορφότερες κόρες τους στα χαρέμια και τους γιους τους στο στράτευμα του οθωμανικού στρατού)=παιδομάζωμα. Αυτός ο φόρος αίματος καταργήθηκε το 1632.
 Έτσι βρέθηκαν οι περιουσίες των σκλαβωμένων Ελλήνων στα χέρια των Δημογερόντων ιερέων που ήταν σε Μοναστήρια, εκκλησίες και αποτέλεσαν περιουσία τους κι αργότερα, αντί να γίνουν ΣΧΟΛΕΙΑ, ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ, ΓΕΡΟΚΟΜΕΙΑ, ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΙΑ και ιδρύματα που θα έπρεπε να υπηρετούν τους ελεύθερους Έλληνες, έγιναν "δυστυχώς" ΠΡΟΝΟΜΙΑ και ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΜΙΣΘΟΣ  ΔΗΜΟΣΙΟΥ για όλους τους ορθοδόξους κληρικούς στην ελεύθερη (?) χώρα Ελλάδα.
 Εδώ έχουμε ένα θέμα. Διότι το Πατριαρχείο βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη κι αποτελεί την Γενική Διεύθυνση των ορθοδόξων εκκλησιών της ελληνικής επικράτειας, που ανήκουν σε έδαφος ΕΛΛΉΝΩΝ, αλλά οικονομικά και διοικητικά ανήκουν και υπάγονται σε έδαφος που ανήκει οικονομικά και διοικητικά στην Τουρκία σήμερα. Το άλλο Πατριαρχείο βρίσκεται στο Ισραήλ και οικονομικά αλλά και διοικητικά ανήκει σε εκείνη τη χώρα, αλλά διαχειρίζεται περιουσίες που είναι σε έδαφος ΕΛΛΗΝΩΝ στην χώρα Ελλάδα.
Δηλαδή πληρώνουμε ακόμα "χαράτσια" στους Τούρκους και στο Ισραήλ, για να διατηρούμε τις ελληνικές ορθόδοξες εκκλησίες με Δημόσιους Υπαλλήλους Έλληνες Ιερείς και όχι μόνον(πληρώνει το ελληνικό Δημόσιο και τους Μουφτήδες της Θράκης", που μισούν θανάσιμα το ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ κι όλους τους επιστήμονες που διδάσκουν ελληνική φιλοσοφία.
Στην Αθήνα το 1835 καταργείται ο θεσμός των Δημογερόντων και επανέρχεται ο θεσμός Δήμαρχος. Έτσι έχουμε Δημάρχους με θητεία ενός έτους και εκλέγονται με τη σειρά: 
Ανάργυρος Πετράκης* : Από 5 Μαΐου 1836-25 Ιανουαρίου 1837
Άγγελος Γέροντας: Aπό 26 Ιανουαρίου 1837 -10 Ιουνίου 1837 και
Δημήτριος Καλλιφρονάς: 11 Ιουνίου 1837-7 Ιουλίου 1837
(2η θητεία) Άγγελος Γέροντας: 6 Ιουλίου 1840- 5 Σεπτεμβρίου 1840 και
(2η θητεία) Δημήτριος Καλλιφρονάς: 6 Σεπτεμβρίου 1840-15 Μαρτίου 1841

Ο Δημήτριος Καλλιφρονάς όμως το 1835 είχε εκλεγεί Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Είναι ένας από τους πρωτεργάτες της θεμελίωσης του συστήματος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κι από τη φύση του επαναστάτης ερχόταν συνεχώς σε σύγκρουση για το καλό του τόπου του. ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΓΕΡΟΝΤΕΣ!..

*ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣ: Καταγόταν από τη Δημητσάνα και ήταν γιος της μεγάλης οικογένειας των Δημογερόντων της περιοχής των οποίων οι περισσότεροι γιοι είχαν στη δικαιοδοσία τους μοναστήρια κι εκκλησιές, λόγω των χαρατσιών που εισέπραταν για λογαριασμό του Σουλτάνου. Ο συγκεκριμένος την εποχή του 1821 σπούδαζε γιατρός στο εξωτερικό και από τους ιερείς και κληρικούς της εποχής του εκλέχτηκε Δήμαρχος Αθήνας το 1835-1836, 1836-1837 και 1841-1843 . Είχε εκλεγεί το 1862 πληρεξούσιος της Αθήνας στη Β΄Εθνοσυνέλευση αναλαμβάνοντας Υπουργός Δικαιοσύνης το 1865 και Ναυτικών το 1879.  Ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του, χαρακτηρίζει τον Ανάργυρο Πετράκη μεγάλο προδότη, για την προσπάθεια που έκανε μαζί με τους ιερείς και μοναχούς ώστε να εμποδίσουν να χτυπήσουν οι καμπάνες στις εκκλησιές και στα μοναστήρια, ώστε να μην ειδοποιηθεί ο λαός για την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843.


Απόκτησε 4 παιδιά: Τον Περικλή Πετράκη που έγινε Υπουργός, την Πηνελόπη Πετράκη που παντρεύτηκε τον Δημήτριο Μιαούλη, την Αικατερίνη Πετράκη που παντρεύτηκε τον Ιωάννη Κριεζή και την Ασπασία Πετράκη που παντρεύτηκε με τον Ιάκωβο Αργυρόπουλο (εγγόνι του ήταν ο ναύαρχος Περικλής Αργυρόπουλος και δισεγγονή του  η Ασπασία Μάνου που παντρεύτηκε τον βασιλιά της Ελλάδας Αλέξανδρο).
Αναγκάστηκε μετά από τις πιέσεις του Δημητρίου Καλλιφρονά να διαθέσει μέρος από τα χαράτσια που είχε εισπράξει η οικογένειά του, για να γίνουν κοινοφελή έργα στην Αθήνα. Όπως: Δρόμοι, το νοσοκομείο Αθηνών που είναι το σημερινό κτήριο που στεγάζεται το Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθήνας  και το Πανεπιστήμιο της Φιλοσοφικής (οδός Ακαδημίας 55), η βιβλιοθήκη Αθηνών και θεμελίωσε το μητροπολιτικό ναό της Αθήνας, το σχολείο στην Πλάκα αλλά στα γεγονότα του Σεπτεμβρίου 1843 παραιτήθηκε για να επιστρέψει πάλι αργότερα. Στεγάζεται σήμερα η γνωστή Μονή Πετράκη πίσω από το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού, σε κτήματα που ήταν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και τα διαχειρίζεται ακόμα η ορθόδοξη εκκλησία. 

Τους Δημογέροντες που έγιναν Δήμαρχοι στη συνέχεια αλλά και ανέλαβαν εξέχουσες θέσεις στην Ελλάδα με το ένα πόδι στην Τουρκία+παλάτι+Ισραήλ και το άλλο στην Ελλάδα να είναι αντίθετοι με κάθε ελληνικό στοιχείο που αφορούσε την ελληνική φιλοσοφία, τους κατηγορούσε και ο Καποδίστριας, αποκαλώντας τους Τούρκους που έχουν ελληνικά ονόματα.
Ο Κουντουριώτης τους αποκαλούσε "τουρκοπροεστούς" και τα λαϊκά στρώματα "τουρκοκοτζαμπάσηδες" και "κοράκια". Υπάρχει και το γνωστό τραγούδι :


«Ένα κοράκι ξέβγαινε, μέσα από τον Άδη
Σύρει και εις τα νύχια του ανθρώπινο κεφάλι
Κι’ ώρας ώρας το ρώταγε, κι’ ώρας ώρας του λέει:
Κεφάλι κακοκέφαλο, κακού καιρού γραμμένο
Τι έκαμες στα νιάτα σου κι’ είσαι κριματισμένο;
Μην ήσουν πρώτος στο χωριό και μοίραζες τα χρέη;
Έριχνες πλούσιους εκατό και στους φτωχούς διακόσια
Και μια χήρα με παιδιά τους ρίχνεις πεντακόσια.»
Αλλά κι αργότερα πέρασε ως τις ημέρες των σύγχρονων πολέμων, όταν ήταν η ίδια παρέα που έδιωχνε τον Άρη Βελουχιώτη και τους αριστερούς επαναστάτες αλλά και τα όσα είχαν σχέση με την εργατιά και τα γεγονότα του ελληνικού εμφυλίου μετά το β΄παγκόσμιο πόλεμο
"Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά πέσαν επάνω στην αγροτιά/ Άγρια σκούζουν για αίμα διψούν, το Δημητρό στην κρεμάλα να δουν..."
 Έτσι λοιπόν η πρώτη σύγκρουση του Δημητρίου Καλλιφρονά, ήταν με την κεντρική εξουσία των Δημογερόντων και της συνεργασίας τους με το Σουλτάνο (η Κωνσταντινούπολη ήταν σκλαβωμένη κι εκεί ήταν ο ελληνικό πατριαρχείο των ορθοδόξων εκκλησιών της Ελλάδας που συνεργαζόταν μαζί του) και ήρθε σε σύγκρουση και με το παλάτι (που συνεργαζόταν με τους εκπροσώπους Δημογέροντες προεστούς που κρατούσαν τα έσοδα των εκκλησιών στα εκκλησιαστικά συμβούλια). Αυτό τον έφερε σε σύγκρουση και με την ορθόδοξη εκκλησία που είχε εισχωρήσει μέσα στο παλάτι και συνεργαζόταν με τους Βαυαρούς και τον Όθωνα.

 Οι επαναστάτες Έλληνες και πρωτεργάτες της Φιλικής Εταιρίας ήθελαν μια Ανεξάρτητη Ελλάδα και Οικονομικά Ενωμένη και Δυνατή κι όχι να την απομυζούν οι Δημογέροντες έμπαιναν σε θέσεις Δημάρχων και γίνονταν τα νέα αφεντικά, δίνοντας τα χαράτσια στον Όθωνα που αντικατέστησε τον Σουλτάνο...

 Έτσι, ο Δημήτριος Καλλιφρονάς, συγκρούστηκε με: Γιαννακό Βλάχο, Μιχαήλ Βουζίκη και Γ. Μεταξά το 1835 την παραμονή της 25ης Μαρτίου. Είχε οργανώσει μυστικό εορτασμό σε συνεννόηση με τους Οπλαρχηγούς και Πρωτεργάτες του 1821 και τους φιλέλληνες που υπηρετούσαν στον τακτικό ελληνικό στρατό που ήταν στην Αθήνα. Το παλάτι και οι υποστηρικτές του της κεντρικής εξουσίας, που ήταν με το μέρος του Βαυαρός Όθωνα, ήρθε σε ρήξη μαζί του, γιατί το βράδυ της 24ης Μαρτίου 1835 ακούστηκαν 21 κανονιοβολισμοί συμβολικά για το 1821. Την άλλη ημέρα 25 Μαρτίου οι όσοι ήταν μαζί του σύμφωνοι πήγαν στον ιερό ναό της Αγίας Ειρήνης στην οδό Αιόλου και ψάλθηκε επίσημο μνημόσυνο για τη μνήμη των ηρωικώς πεσόντων. Ο βασιλιάς Όθωνας ήρθε κι αυτός συνοδευόμενος με τους φίλους κι αντιπάλους του Δημήτρη Καλλιφρονά. ΄Διαφώνησε μαζί τους γιατί κουβάλησαν τον Όθωνα ντυμένο με την ελληνική εθνική στολή των Ελλήνων, την οποία έλεγε πως είναι τιμή να την φοράνε μόνον όσοι είναι Έλληνες κι από τότε δεν σταμάτησε να μάχεται ώστε να φύγει από το παλάτι ο Όθωνας και τα κατάφερε το 1862. Ήταν φανατικός της εθνικής ενδυμασίας την οποία φορούσε έως το θάνατό του.
Το βράδυ της ημέρας της 25ης Μαρτίου 1835 άντρες ντυμένοι με την εθνική ελληνική ενδυμασία, γυναίκες ντυμένες με τις παραδοσιακές ελληνικές ενδυμασίες και παιδιά το ίδιο ντυμένα κι αυτά παραδοσιακά, κρατώντας φαναράκια αναμμένα ανέβαιναν το λόφο του Λυκαβηττού. Σχημάτισαν το ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ και ακούστηκαν πάλι 21 κανονιοβολισμοί, προς απορία κι ανησυχία της κεντρικής εξουσίας που ήταν ο Όθωνας και οι άλλοι Δήμαρχοι. Απαίτησε στο Δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας να καθιερωθεί ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου και να τιμάνε τους νεκρούς με αυτόν τον τρόπο.

Διετέλεσε Πρώτος Αττικάρχης και επανειλημμένα Πρόεδρος κι Αντιπρόεδρος της Βουλής.
Διετέλεσε Υπουργός Παιδείας και Ναυτικών σε διάφορες Κυβερνήσεις.
Τον θεωρούσαν επαναστάτη, γιατί δεν ήθελε να υπάρχει ξενικός ζυγός στην διακυβέρνηση της Ελλάδας μετά από το 1821.
Ήταν ένας από τους πρωτεργάτες των Σεπτεμβριανών του 1843 και όλων των επαναστατικών κινημάτων και των γεγονότων του 1862 που κατέληξαν να κάνουν έξωση στον Όθωνα. 

Τον κατηγόρησαν οι αντίπαλοί του, πως είχε πελατεία οργανωμένες ομάδες παραβατών, δηλαδή επαναστατών εκείνης της εποχής κατά του ξενικού ζυγού. Προς τιμήν του έχει δοθεί στην Αθήνα ονομασία σε δρόμους "οδός Καλλιφρονά" κυρίως στην Κυψέλη, Πατήσια και κοντά στο Πεδίο του Άρεως.(εκεί όπυ ήταν και τα αμπελοχώραφα της οικογένειάς του).


Αλλά όλα είχαν πάρει το δρόμο τους και με την πολιορκία της Ακρόπολης η Αθήνα άλλαξε καθώς ήταν σημαντική για την εξέλιξη της ιστορίας των Ελλήνων...
(ευχαριστώ όλους όσους έχουν εργαστεί για την ιστορία της αγαπημένης μου πατρίδας. Με την Ελλάδα στην καρδιά, όλες κι όλοι όσοι αγαπάμε τον τόπο μας, ας τον ελευθερώσουμε απ΄ότι τον σκιάζει...)

© Νότα Κυμοθόη



Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ"ΗΛΙΑΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΥΣΤΟΣ 1821"


ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
ΗΛΙΑΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΥΣΤΟΣ 1821

Γράφει η Νότα Κυμοθόη



Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης ή Λιάκος ήταν ο πρωτότοκος γιος του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη,  σπουδαίου αγωνιστή στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων κατά των Τούρκων και είχε γεννηθεί στη Μάνη το 1765. 
Είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία το 1818 στις Κιτριές από τον Ηλία Χρυσοσπάθη μαζί με τον πατέρα του που ζούσε στην Μάνη κι εκείνος στη Στερεά Ελλάδα τα έβαλε με τον Ομέρ Μπέη της Καρύστου και σκοτώθηκε τον Ιανουάριο του 1821.

Στις 17 Μαρτίου 1821, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, αγανακτισμένος και θυμωμένος για το θάνατο του μοναχογιού του, κήρυξε την επανάσταση στη Αρεόπολη και στις 23 Μαρτίου, επικεφαλής σώματος δυο χιλιάδων Μανιατών, μπήκε και κατέλαβε την Καλαμάτα, ενώ ο βοεβόδας Σουλεϊμάν Αρναούτογλου και η τουρκική φρουρά παραδόθηκαν άνευ όρων.

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός (ονομαζόταν Γεώργιος Γκόζιας και γεννήθηκε στη Δημητσάνα στις 25 Μαρτίου 1771 κι όταν αργότερα χειροτονήθηκε ως διάκονος πήρε το όνομα Γερμανός. Το  1818 ο Γερμανός μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις 17 Μαρτίου του 1821 λέγεται πως ευλόγησε τη σημαία της Επανάστασης στη Μονή της Αγίας Λαύρας ) και στις 25 Μαρτίου στην Πάτρα ύψωσε στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου τη σημαία με τον Αι Γιώργη και κήρυξε κι αυτός την αρχή της επανάστασης στην Πάτρα,  η οποία είχε ήδη αρχήσει στην Πελοπόννησο με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στις 23 Μαρτίου! Σε διεθνές (ευρωπαϊκό) επίπεδο η είδηση για εξέγερση στα πριγκιπάτα από τον Υψηλάντη δεν έγινε ευνοϊκά δεκτή από τις ισχυρές δυνάμεις της εποχής και μετά από μια σειρά διπλωματικών διεργασιών (Αγγλία, Αυστρία) και πιέσεων ο Τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος αποκήρυξε τελικά την εξέγερση και ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε' της Κωνσταντινούπολης αφόρισε τον Υψηλάντη και κάλεσε τον πληθυσμό να μείνει υπάκουος στο καθεστώς. 
Η 25η Μαρτίου γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1838 κι από τότε καθιερώθηκε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλο το πανελλήνιο. Η καθιέρωση της οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα του Δημάρχου της Αθήνας Δημήτρη Καλλιφρονά (1805 – 1879). Ο εορτασμός άρχισε την παραμονή το βράδυ με 21 κανονιοβολισμούς. Την άλλη μέρα, Παρασκευή πρωί, ανήμερα του Ευαγγελισμού, η Αθήνα ξύπνησε με 21 νέους κανονιοβολισμούς. Αριθμός συμβολικός, που συνδυάζεται με το ’21 της επανάστασης κι άρχισαν να χτυπούν πανηγυρικά οι καμπάνες των εκκλησιών. Η δοξολογία ψάλθηκε στην Αγία Ειρήνη, στην Αιόλου όπου είχε πάει και ο Βαυαρός βασιλιάς Όθων ντυμένος με ελληνική φουστανέλα ενώ στήθηκαν χοροί στην Αθήνα και το βράδυ άναψαν λαδοφάναρα σε όλη την Αθήνα, που τότε ήταν μόνον 17.000 Αθηναίοι. Το θέαμα ήταν μεγάλο καθώς το βράδυ είδαν να σχηματίζεται στο δρόμο προς το Λυκαβητό ένας σταυρός με αναμμένα φαναράκια "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ". Κι εκείνη την εποχή "χρήματα δεν υπήρχαν"...τι μεγάλη σύμπτωση αλήθεια, και δαπανήθηκαν για την γιορτή τα χρήματα που προορίζονταν για το...Πανεπιστήμιο!..
copyright:Nota Kimothoi

© Νότα Κυμοθόη



Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ" ΔΟΚΙΜΙΟ




                                                          ΦΕΡΕΪΝΤΟΥΝ ΦΑΡΙΑΝΤ


          ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
       ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
       ΔΟΚΙΜΙΟ
Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, ήταν δική μου ιδέα και την είπα στον αείμνηστο Πέρση Ποιητή Φερεϊντούν Φαριάντ, όταν τον είχα καλέσει για φαγητό στο σπίτι μου, μετά τη βράβευσή μου στην Ιταλία, το 1992, με την Ποίησή μου με τίτλο "Η ΓΕΦΥΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ". Ερχόταν συχνά και όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του το 1995,"ΟΥΡΑΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ" μου έφερε και το "ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ" που είχε εκδοθεί στην Περσία το 1984 και το είχε μεταφράσει ο Γιάννης Ρίτσος. Του παρουσίασα τα βιβλία του στο καφέ ΕΝ ΠΛΩ στην Κηφισίας, τότε στους Αμπελόκηπους, με τη βοήθεια της Μαρίας Λαϊνά από τη Λαμία (καμία σχέση με την ποιήτρια, που έχει το ίδιο όνομα). Ήταν να υλοποιήσουμε σαν σχέδιο ένωσης όλων των Ποιητών Παγκοσμίως σε μια ημέρα γιορτής. Αυτή ήταν μια ιδέα του Γιάννη Ρίτσου, την οποία μου είχε πει, μαζί με άλλα καθαρά προσωπικά του, στα γνωστά Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή, όταν ακόμα ήμουν με τα πρωτόλεια Ποιήματά μου στα χέρια, πριν πολλά χρόνια. Ο Φερεϊντούν που αγαπούσε πολύ κι εκείνος το Γιάννη Ρίτσο, ενθουσιάστηκε. Πήρε την ιδέα και την έλεγε από στόμα σε στόμα και το φθινόπωρο του 1997, έφτασε στ΄ αφτιά του Μιχάλη Μήτρα και το πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων, να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες και να οριστεί συγκεκριμένη ημέρα γι' αυτήν. Ήδη γιορτάζαμε οι Ποιητές στην Πάτρα τα γνωστά Συμπόσια Ποίησης.
Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του Κώστα Στεργιόπουλου, Ποιητή και Προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.
Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, εργαζόταν για την UNESCO στη Γαλλία και εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.
Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"».
Εκείνη τη χρονιά, κυκλοφόρησε και το βιβλίο μου "ΕΡΩ" ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ από τις εκδόσεις Ιωλκός, που παρουσιάστηκε στη Στοά του Βιβλίου! Αλλά η ¨κλίκα" των "δήθεν" τότε, έδωσε εντολή να μη παρουσιαστεί καμιά επίσημη κριτική από τους καθηγητές!..Εάν θέλετε, μπορώ να γράψω και τα ονόματα, έτσι απλά, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους!.. Την ίδια εποχή, επειδή είχε ενοχλήσει κάποιους η στάση μου να μη "γλύφω" κομματικά κανέναν, δεν δέχονταν τις αιτήσεις μου σε κανένα Λογοτεχνικό Σωματείο, ενώ ήδη είχαν εκδοθεί 6 βιβλία μου από ΕΚΔΟΤΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ κι όχι ΑΥΤΟΕΚΔΟΣΗ. Αυτά δε είχαν πάρει καλές κριτικές από Δημοσιογράφους που κρατούσαν στήλη ΒΙΒΛΙΟΥ. Σε κάθε Λογοτεχνικό Σωματείο υπήρχε το "πολιτικό κόμμα" που ρύθμιζε ποιος θα γίνει μέλος και ποιος όχι. Και φυσικά το λόγο είχαν και οι προσωπικές συμπάθειες... 


ΕΠΕΙΔΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΕΛΛΑΔΑ δυστυχώς οι περισσότεροι Λογοτέχνες είναι τόσο μικρόψυχοι και ζηλόφθονοι που απαξιώνουν το έργο κάποιου με χίλιους τρόπους. ο Ο καλός φίλος Ποιητής με όλες τις αδυναμίες και ιδιαιτερότητές του, δεν κατάφερε να ζήσει άνετα, αλλά υπέφερε οικονομικά και στο τέλος της ζωής του, δυστυχώς, επειδή ήταν Ζωροάστρης, οι περισσότεροι του χώρου του Πολιτισμού και της Λογοτεχνίας, τον εγκατέλειψαν...
 Έμαθα το θάνατό του, μετά από πολύ καιρό, ενώ βρισκόμουν στο εξωτερικό...
Κι αυτό, επειδή στη χώρα οπού γεννήθηκε η Ποίηση, η Ελλάδα δεν έχει φροντίσει έως τώρα να έχουν και οι Ποιητές και Ποιήτριες μια θέση που τους πρέπει!... Κι ενώ σε συνέδρια, λέγαμε να ενωθούν όλα τα Λογοτεχνικά Σωματεία και να γίνουν ΈΝΑ, δυστυχώς οι κομματικές τοποθετήσεις αλλά και τα συμφέροντα αυτών που κινούσαν τα νήματα, δίχασαν...
Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Υπάρχει και η άλλη, που οι περισσότεροι σιωπούν, κάνουν και την "πάπια", για να έχουν την προβολή του έργου τους. 
Εδώ κάποιο δείγμα γραφής του φίλου Ιρανού Ποιητή Φερεϊντούν Φαριάντ

"Ουρανός χωρίς διαβατήριο"
Ποίηση Φερεϊντούν Φαριάντ
Πατρίδα μου είναι
ένας ουρανός χωρίς διαβατήριο,
χωρίς πύλη.
Μπαίνω απ’ τον αέρα

Over Teheran
Ξένος του γαλάζιου.
Ξένος των νερών.
Στη γη πεσμένα
πέντε μήλα.
Πού να πάω;

Πικρή ξενιτιά.


Ούτε γράμμα, ούτε χτύπημα της πόρτας.
Τίποτα.
Ένα σπουργίτι
κάθισε στο παράθυρό μου
μ' ένα στίχο της Σαπφώς
στο ράμφος του.

* * *
Τα χρόνια περνούν.
Ο ήλιος, με τον ίδιο ρυθμό,
ανοιγοκλείνει τα παράθυρα.
Παιδιά γεννιούνται.
Οι μέρες κυκλοφορούν με τρίκυκλα.
Γερνάμε.

Μιλάω στα δέντρα περσικά
Εγώ είμαι ξένος.

Μιλάω στα δέντρα περσικά.
Τα δέντρα μού αποκρίνονται.
Μέσα σ' αυτή τη συγγένεια
δεν είμαι ξένος

…όλοι ονειρεύονται να σταματήσει ο πόλεμος, να γεμίσει ο ουρανός χαρταετούς και πολύχρωμα μπαλόνια.

Επαναστάσεις, πόλεμοι, πραξικοπήματα,
και πάλι, και πάλι, και πάλι.
Κι ένας τυφλός ζητιάνος
μ' ένα κλουβί πουλιού στο χέρι
περνάει χτυπώντας το ραβδί του
στο σκοτεινό δρόμο.



Επειδή είναι πολύ σκληρή η πραγματικότητα και δεν είναι αυτή οπού κάνουν να φαίνεται, ντρέπομαι για όλους αυτούς τους "δήθεν" καθηγητές της διανόησης στην Ελλάδα, που θέλουν να είναι η Ποίηση, προνόμιο αποκλειστικό δικό τους και θέτουν όρους για το "ποιου Ποιητή ή Ποιήτριας" θα προβληθεί το έργο. Και είναι θλιβερό γιατί σε αυτή την μικρή χώρα μεταξύ μας γνωριζόμαστε!..Αλλά το χειρότερο απ΄όλα είναι οπού βάζουν ταμπελίτσες λόγω κομματικής τοποθέτησης, θρησκευτικών πεποιθήσεων, τόπου καταγωγής, χώρα προέλευσης και δημιουργούν έναν ΕΛΙΤ ΡΑΤΣΙΣΜΟ και σε πετάνε στ΄αζήτητα!..
ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η UNESCO των Ελλήνων για να φροντίσει έναν ταλαίπωρο άνθρωπο, διανοούμενο Ιρανό, και που ήταν η UNESCO με τις φιέστες και τα σώου και τα πανηγύρια της στα ΜΜΕ και όλοι οι ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ των ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ και οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ στη χώρα Ελλάδα, ώστε να ζήσει αξιοπρεπώς και να ταφεί ένας ΦΙΛΛΕΛΗΝΑΣ ΙΡΑΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ σαν τον Φερεϊντούν Φαριάντ;
Ευτυχώς που μερίμνησε το ίδρυμα Ελένης και Κώστα Ουράνη...
Είναι στιγμές οπού η αλήθεια είναι πικρή και κάποιοι δεν μπορούν να την ακούσουν, μήτε να την αντέξουν. Όμως έναντι θανάτου, ενός αξιοπρεπούς ανθρώπου, ο οποίος καλλιέργησε την ελληνική γλώσσα με πολύ ζήλο κι αγάπησε τη χώρα μου, είναι πικρότερος ο θάνατός του κάτω από αυτές τις συνθήκες, παρά η αλήθεια των πράξεων, όσων "δήθεν" σπουδαίων σε σαλόνια και λογοτεχνικά σωματεία, δεν έχουν χρόνο ν΄ασχοληθούν με τον άνθρωπο πρώτα, κι ύστερα με όσα, γι΄ αυτόν σκαρφίζονται...
Για τον Φερεϊντούν Φαριάντ, αυτός ο "επικείδιος" και ας με συγχωρέσουν  οι όσοι δεν αντέχουν την αλήθεια...Αλλά, δεν έχω μάθει στη ζωή μου, να προδίδω "φίλους"...

copyright:Nota Kimothoi

© Νότα Κυμοθόη 

" 144 ΧΑΙΡΕ" ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

                                                     Έργο ζωγραφικής της Νότας Κυμοθόη


"144 ΧΑΙΡΕ" ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

Τόσα ΧΑΙΡΕ για τη μητέρα του Λόγου
ενσάρκωση αγνοίας Θεού να φέρει τη λύτρωση!..
Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι κατανοούν σήμερα τούτα τα λόγια;

Ζούμε σε μια ταραγμένη εποχή, οπού ο καθένας έχει μια δυσκολία
αλλά και οι οικογένειες έχουν τα δικά τους δύσκολα προβλήματα,
που δεν έλειπαν μήτε παλιότερα, σε άλλες εποχές...
Αλλά, αυτή τη χρονική περίοδο, όπου όλα έχουν φανερωθεί, έχει φανερωθεί και όλη η εγωϊκή διάθεση, αλλά κι εκμετάλλευση του καθενός και πολλά και διάφορα, όσον αφορά τις θρησκείες...
Πριν πολλά χρόνια, ο Σρι Σάτια Σαι Μπάμπα, έλεγε: "Υπάρχει μια φυλή, η φυλή των ανθρώπων. Υπάρχει μόνο μια γλώσσα, η γλώσσα της καρδιάς. Υπάρχει μόνον ένας Θεός, ο Θεός της Αγάπης κι είναι Πανταχού Παρών για όλους!"
Κοιμήθηκε το Πάσχα του 2010...την ημέρα οπού η καρδιά της Αγάπης είχε αναστηθεί!..

Αλλά τι σχέση έχει με αυτό που ψάλλουμε λέγοντας ΧΑΙΡΕ!!!

Η ταραγμένη εποχή μας, έχει να κάνει με αυτό οπού λένε
πως ο σημερινός άνθρωπος έχει "ταραγμένας τας φρένας".
Δηλαδή ο νους του, η καρδιά του, το πνεύμα του είναι ταραγμένο
κι αυτός οπού "ταράσσει των ανθρώπων τας φρένας"
είναι παράγων "διαβολής" εξωτερικής ή εσωτερικής
και δημιουργεί μνησικακία για να τον καταστρέψει!
"Ο ταράσσων τας φρένας" τον ίδιο τον εαυτό ταράζει
για να καταστρέψει τον άνθρωπο, που έχει πρόσωπο Θεού
για να καταστρέψει τον συνάνθρωπο που έχει την εικόνα Θεού!
Η καρδιά λοιπόν είναι ΑΓΑΠΗ και δεν είναι μόνον αυτή των ερωτευμένων
αλλά είναι η πρώτη αγάπη που δημιουργεί ζωή!..

Παρακολουθώντας τους αποψινούς χαιρετισμούς σ΄ έναν υπέροχο Ναό
συνειδητοποίησα πολλοστή φορά, αυτό οπού είναι τόσο μεγάλη Θεία Ενέργεια
τόσο δυνατή, στο ιερό κι αγνό πρόσωπο της Παναγίας
και είναι ο θρόνος της θέση ιερή, γιατί είναι η Αγία Μάνα όλων μας,
η οποία έχει μια μεγάλη αγκαλιά για όλα του κόσμου τα παιδιά!..
ΠΑΝ ΓΑΙΑ στο πρόσωπο της μητέρας Θεού Λόγου, θεανθρώπου, η Παναγία όλων μας!
Η ΑΓΙΑ ΜΑΝΑ!..

Αυτό λοιπόν το ΧΑΙΡΕ ακούγεται 144 φορές στους χαιρετισμούς της Παναγίας!..
Είναι το ΧΑΙΡΕ οπού έχει την "πίστη και αγάπη" κι απευθύνεται στο Θεό!
Είναι το ΧΑΙΡΕ οπού έχει την "αγάπη και υπομονή" κι απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο.
Είναι το ΧΑΙΡΕ οπού έχει την "ταπείνωση, σωφροσύνη κι εγκράτεια" κι απευθύνεται στον εαυτό μας...
Αυτόν, οπού έχουμε υποβάλλει για 40 ημέρες σε μια κάθαρση ψυχής, πνεύματος, σώματος!
Τεσσαρακοστή νηστεία, μέσα στην οποία δεν πεινάμε, δεν λιμοκτονούμε, αλλά μαθαίνουμε να λαμβάνουμε τροφή υλική και πνευματική.
Ο άνθρωπος δεν έχει γεννηθεί για να τρώει σαν άλογο ον. Ο άνθρωπος είναι προικισμένος με νου κι έχει την Θεία Ουσία στα τοιχώματα της λογικής του, ώστε να τρέφεται λαμβάνοντας ποιοτική τροφή. Κι αυτή η τροφή μας δεν είναι μόνον υλική, αλλά είναι και πνευματική.

Ποιος έχασε από την πίστη του στο Θεό; Κι όταν λέω πίστη, εννοώ βαθιά συνειδητοποίηση της έννοιας του Θεός.
Ποιος έχασε από την αγάπη του Θεού προς τον ίδιον; Αυτές οι δυο ενέργειες πίστη κι αγάπη" δημιουργούν τα θαύματα!.. Αν αυτή η αγάπη εδραιωθεί στην καρδιά κάθε ανθρώπου, τότε έχει εδραιωθεί η πραγματική γαλήνη και χαρά μέσα στο είναι του. Μιλάμε για την αγάπη, οπού δεν απαιτεί, αλλά αγαπάει κι έχει δύναμη, γιατί είναι υπεράνω ύλης και συμφερόντων!..
Κι εδώ είναι το μάθημα που ο κάθε άνθρωπος διδάσκεται. "Αγαπώ", σημαίνει "αποδέχομαι", τον άλλον όπως είναι δίχως να απαιτώ να τον ράψω φορεσιά στα δικά μου μέτρα. Η αγάπη δεν έχει καμιά μορφή βίας!
Θα πρέπει λοιπόν να διδαχτούν οι φανατικοί των θρησκειών, από αυτό!..


Ο άνθρωπος μαθαίνει την υπομονή και την αγάπη μέσα από αυτήν την αγάπη με καρτερία. Η μάνα κρατάει μέσα στο σώμα της 9 ολόκληρους μήνες το παιδί της που φέρνει στο φως του ήλιου με απέραντη υπομονή κι αγάπη, κι αυτήν την αγάπη, μεταδίδει...Ο κάθε άνθρωπος ενώ μεγαλώνει, μέσα από την υπομονή μαθαίνει αφ΄ ενός να αγαπά, αφ΄ ετέρου ν΄αγαπιέται!..

Αλλά εκεί οπού είναι όλη η μεγάλη δύναμη του ανθρώπου είναι η σωφροσύνη του, η οποία κερδίζεται αφ΄ ενός με υπομονή κι αγάπη και πίστη στον εαυτό και στο Θεό, αλλά εγκράτεια και ταπείνωση. Έτσι εδραιώνεται η αξιοπρέπεια την οποία ο άνθρωπος χτίζει με σεβασμό στον Θεό κι αξιώνει απ΄ τον εαυτό του να τον σέβονται και οι άλλοι. Αλλά κι όσοι έχουν μάθει πως αγάπη σημαίνει "αποδοχή", είναι γαλήνιοι και ήρεμοι, δίχως να είναι βίαιοι.
Δεν υπάρχει "άθεος" άνθρωπος, γιατί είναι υπαρκτός κι είναι εικόνα Θεού και φαίνεται. Αλλά η εποχή μας έχει τόσο γρήγορους ρυθμούς, που είναι ευκολότερο να καταπιαστεί κάποιος με θέματα ύλης, γιατί είναι χειροπιαστά και ευκολότερα κατανοούνται. 
Ας αποδεχτούμε λοιπόν τους συνανθρώπους μας με ένα υπέροχο ΧΑΙΡΕ για να εδραιωθεί χαρά κι ανθρωπιά στη γη μας και στις ανθρώπινες κοινωνίες μας!
Με φως και αγάπη
Νότα Κυμοθόη

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2015© Nότα Κυμοθόη

 .

© Νότα Κυμοθόη


Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Νότα Κυμοθόη"ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ" Ποίηση


Νότα Κυμοθόη"ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ"Ποίηση

{Στη Δόξα Θεού}

"Τα δάκρυα σκορπίσανε τ΄αστέρια.

Μεγάλη είν' απόψε η αγωνία μου.
Με το πνεύμα Σου σπαθί στα χέρια
είδες τη θλίψη πίσω απ΄τα κλαμένα μάτια
θερίζοντας την τέφρα των καιρών μας.
Καθώς ασώτεψε στις μέρες μας ο κόσμος
υψώνεται περήφανα η Σοφία σου στο φως
γνωρίζοντας τ΄ορμητικό ποτάμι
που ολοένα μας γκρεμίζει.

Στα δίσεχτα χρόνια μ΄αστραπές ο δρόμος.
Από τις περιστάσεις που βαραίνουν την ψυχή
σμίγω τους πόνους μας στην ποίηση
αγέρωχα μέσ' σε σκιές ζητώντας Γαλαξίες.
Λιγοστεύοντας τις πίκρες της ζωής μας
με τον ήλιο ψηλάφισα την αγάπη
στολίζοντας τη σκόνη του κορμιού μου
δίχως παράπονα στη μοίρα μου εφέτος.

Τα δάκρυα σκορπίσανε τ΄αστέρια."

Ελάτεια 1990

(Από το βιβλίο μου: Νότα Κυμοθόη Φως και Σκοτάδι, εκδόσεις ΔΙΟΓΕΝΗΣ 1990)


Νότα Κυμοθόη "ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ"Ποίηση© Νότα Κυμοθόη


Νότα Κυμοθόη Φως και Σκοτάδι Διογένης -Αθήνα 1990© Νότα Κυμοθόη