Photography and writer Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

Photography and writer Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Νότα Κυμοθόη "ΑΞΙΕΣ" Ποίηση



                                                    Νότα Κυμοθόη: Ελαιογραφία σε ξύλο
                                                               copyright:Νότα Κυμοθόη 


 
Νότα Κυμοθόη
"ΑΞΙΕΣ"
Ποίηση

Αφιερωμένο στους Πανέλληνες!


Δεν βρίσκονται όλες στις γραφές...
Βρίσκονται στα δεσμά αίματος
Στις ιστορίες του καθενός
Στα κρυφά και ταπεινά βλέμματα
Στα κουρασμένα χέρια που αγωνίζονται τίμια
Στα σώματα που αγρυπνούν στο καθήκον
Στο πάθος της προσφοράς
Στην αγκαλιά της αγάπης...
Στην άδολη φιλία...

Μέσα στα μάτια των ανθρώπων
Που είδαν στον άλλον τον εαυτό τους
Κρύβονται πολλές αξίες...
Όπως αυτές οπού ο καλλιτέχνης λαξεύει μια πέτρα
Ζωγραφίζει σε ένα μουσαμά
Σκαλίζει σ' ένα ξύλο
Σαν εκείνες οπού ο συνθέτης δημιουργεί
Και δένει με μουσική τους ήχους
Και ζωντανεύει τις λέξεις και τους φθόγγους
Και γίνονται θαύμα...

Υπάρχουν στους ήχους της γλώσσας
Αυτής οπού στάζει νέκταρ
Έστω σε μια απλή "καλημέρα"
Όταν μέσα στην ερημιά του πλήθους
Συναντήσεις ένα παλιό γνώριμο πρόσωπο...
Ιερή στιγμή ανθρωπιάς
Να μπορείς να δεις τον άλλον κατάματα
Και να αντέξεις το βλέμμα του!


(Νότα Κυμοθόη, 2/11/06, Κύπρος)

copyright:Νότα Κυμοθόη

© Νότα Κυμοθόη

ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ

Παναγιώτα (Νότα) Κυμοθόη

Oscar A Di Bari Bruno Euroconcorso Di Poesia, Prima Classificata 1992

Έρχομαι από την πρώτη χαραυγή
μιλώντας στην καρδιά σου.
Δεν είμαι μια απλή του τοίχου εικόνα
που ξεθωριάζει στα μάτια σου,
ούτ’ ένα φευγαλέο περπάτημα αγεριού,
που χάνεται μ’ ένα χαιρέτισμα,
όπως η ώρα του δειλινού μέσα στη νύχτα.

Είμαι το φως του ολόλαμπρου ήλιου
που λέει καλημέρα στο κάθε αυτί
και σκορπίζει φιλιά και τραγούδια
σε όλους της γης τους ανθρώπους.

Είμαι του κεριού ατέλειωτο φιτίλι
που αργοκαίει στων καιρών τα γυρίσματα
γιομίζοντας θαλπωρή το σκοτάδι,
για να έχουν ελπίδες τα μάτια του κόσμου.

Ένα γεφύρι είναι η ψυχή μου
που από αιώνες ενώνει τους λαούς
και ο λόγος ολόδροσο ποτάμι
που απλώνει τις όχθες του χέρια
οι άνθρωποι για να πιαστούν.

Θα πάω απόψε ως το τέρμα της δύσης
το μήνυμά σου ως εκεί να εξυψώσω
ώστε να πάψει ο χρόνος των σκοταδιών
και ο φόβος της ελάχιστης έχθρας.
Έτσι με τους στίχους μου για σένα εδώ
θα ενώνω τη γη μ’ ένα ολόφωτο γεφύρι
για να γίνουμε όλοι αδέλφια.
copyright:Νότα Κυμοθόη

© Νότα Κυμοθόη