ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ"ΗΛΙΑΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΥΣΤΟΣ 1821"

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
ΗΛΙΑΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΥΣΤΟΣ 1821

Γράφει η Νότα Κυμοθόη

Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης ή Λιάκος ήταν ο πρωτότοκος γιος του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη,  σπουδαίου αγωνιστή στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων κατά των Τούρκων και είχε γεννηθεί στη Μάνη το 1765. 

Είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία το 1818 στις Κιτριές από τον Ηλία Χρυσοσπάθη μαζί με τον πατέρα του που ζούσε στην Μάνη κι εκείνος στη Στερεά Ελλάδα τα έβαλε με τον Ομέρ Μπέη της Καρύστου και σκοτώθηκε τον Ιανουάριο του 1821.

Στις 17 Μαρτίου 1821, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, αγανακτισμένος και θυμωμένος για το θάνατο του μοναχογιού του, κήρυξε την επανάσταση στη Αρεόπολη και στις 23 Μαρτίου, επικεφαλής σώματος δυο χιλιάδων Μανιατών, μπήκε και κατέλαβε την Καλαμάτα, ενώ ο βοεβόδας Σουλεϊμάν Αρναούτογλου και η τουρκική φρουρά παραδόθηκαν άνευ όρων.

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός (ονομαζόταν Γεώργιος Γκόζιας και γεννήθηκε στη Δημητσάνα στις 25 Μαρτίου 1771 κι όταν αργότερα χειροτονήθηκε ως διάκονος πήρε το όνομα Γερμανός. Το  1818 ο Γερμανός μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στις 17 Μαρτίου του 1821 λέγεται πως ευλόγησε τη σημαία της Επανάστασης στη Μονή της Αγίας Λαύρας ) και στις 25 Μαρτίου στην Πάτρα ύψωσε στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου τη σημαία με τον Αι Γιώργη και κήρυξε κι αυτός την αρχή της επανάστασης στην Πάτρα,  η οποία είχε ήδη αρχήσει στην Πελοπόννησο με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στις 23 Μαρτίου! Σε διεθνές (ευρωπαϊκό) επίπεδο η είδηση για εξέγερση στα πριγκιπάτα από τον Υψηλάντη δεν έγινε ευνοϊκά δεκτή από τις ισχυρές δυνάμεις της εποχής και μετά από μια σειρά διπλωματικών διεργασιών (Αγγλία, Αυστρία) και πιέσεων ο Τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος αποκήρυξε τελικά την εξέγερση και ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε' της Κωνσταντινούπολης αφόρισε τον Υψηλάντη και κάλεσε τον πληθυσμό να μείνει υπάκουος στο καθεστώς. 

Η 25η Μαρτίου γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1838 κι από τότε καθιερώθηκε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλο το πανελλήνιο. Η καθιέρωση της οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα του Δημάρχου της Αθήνας Δημήτρη Καλλιφρονά (1805 – 1879). Ο εορτασμός άρχισε την παραμονή το βράδυ με 21 κανονιοβολισμούς. Την άλλη μέρα, Παρασκευή πρωί, ανήμερα του Ευαγγελισμού, η Αθήνα ξύπνησε με 21 νέους κανονιοβολισμούς. Αριθμός συμβολικός, που συνδυάζεται με το ’21 της επανάστασης κι άρχισαν να χτυπούν πανηγυρικά οι καμπάνες των εκκλησιών. Η δοξολογία ψάλθηκε στην Αγία Ειρήνη, στην Αιόλου όπου είχε πάει και ο Βαυαρός βασιλιάς Όθων ντυμένος με ελληνική φουστανέλα ενώ στήθηκαν χοροί στην Αθήνα και το βράδυ άναψαν λαδοφάναρα σε όλη την Αθήνα, που τότε ήταν μόνον 17.000 Αθηναίοι. Το θέαμα ήταν μεγάλο καθώς το βράδυ είδαν να σχηματίζεται στο δρόμο προς το Λυκαβητό ένας σταυρός με αναμμένα φαναράκια "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ". Κι εκείνη την εποχή "χρήματα δεν υπήρχαν"...τι μεγάλη σύμπτωση αλήθεια, και δαπανήθηκαν για την γιορτή τα χρήματα που προορίζονταν για το...Πανεπιστήμιο!..

copyright:Nota Kimothoi

© Νότα Κυμοθόη

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ" ΔΟΚΙΜΙΟ

                                                          ΦΕΡΕΪΝΤΟΥΝ ΦΑΡΙΑΝΤ


          ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
       ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
       ΔΟΚΙΜΙΟ

Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, ήταν δική μου ιδέα και την είπα στον αείμνηστο Πέρση Ποιητή Φερεϊντούν Φαριάντ, όταν τον είχα καλέσει για φαγητό στο σπίτι μου, μετά τη βράβευσή μου στην Ιταλία, το 1992, με την Ποίησή μου με τίτλο "Η ΓΕΦΥΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ". Ερχόταν συχνά και όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του το 1995,"ΟΥΡΑΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ" μου έφερε και το "ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ" που είχε εκδοθεί στην Περσία το 1984 και το είχε μεταφράσει ο Γιάννης Ρίτσος. Του παρουσίασα τα βιβλία του στο καφέ ΕΝ ΠΛΩ στην Κηφισίας, τότε στους Αμπελόκηπους, με τη βοήθεια της Μαρίας Λαϊνά από τη Λαμία (καμία σχέση με την ποιήτρια, που έχει το ίδιο όνομα). Ήταν να υλοποιήσουμε σαν σχέδιο ένωσης όλων των Ποιητών Παγκοσμίως σε μια ημέρα γιορτής. Αυτή ήταν μια ιδέα του Γιάννη Ρίτσου, την οποία μου είχε πει, μαζί με άλλα καθαρά προσωπικά του, στα γνωστά Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή, όταν ακόμα ήμουν με τα πρωτόλεια Ποιήματά μου στα χέρια, πριν πολλά χρόνια. Ο Φερεϊντούν που αγαπούσε πολύ κι εκείνος το Γιάννη Ρίτσο, ενθουσιάστηκε. Πήρε την ιδέα και την έλεγε από στόμα σε στόμα και το φθινόπωρο του 1997, έφτασε στ΄ αφτιά του Μιχάλη Μήτρα και το πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων, να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες και να οριστεί συγκεκριμένη ημέρα γι' αυτήν. Ήδη γιορτάζαμε οι Ποιητές στην Πάτρα τα γνωστά Συμπόσια Ποίησης.

Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του Κώστα Στεργιόπουλου, Ποιητή και Προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό της πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998 στο παλιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά. Ετοιμάστηκε με ελάχιστα έξοδα και πολλή εθελοντική δουλειά, και είχε μεγάλη επιτυχία.

Την επόμενη χρονιά ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, εργαζόταν για την UNESCO στη Γαλλία και εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.

Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της. Οι πολύ δημοφιλείς ποιητικές αναγνώσεις μπορεί να συμβάλουν σε μια επιστροφή στην προφορικότητα και στην κοινωνικοποίηση του ζωντανού θεάματος και οι εορτασμοί μπορεί να αποτελέσουν αφορμή για την ενίσχυση των δεσμών της ποίησης με τις άλλες τέχνες και τη φιλοσοφία, ώστε να επαναπροσδιοριστεί η φράση του Ντελακρουά "Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση"».
Εκείνη τη χρονιά, κυκλοφόρησε και το βιβλίο μου "ΕΡΩ" ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ από τις εκδόσεις Ιωλκός, που παρουσιάστηκε στη Στοά του Βιβλίου! Αλλά η ¨κλίκα" των "δήθεν" τότε, έδωσε εντολή να μη παρουσιαστεί καμιά επίσημη κριτική από τους καθηγητές!..Εάν θέλετε, μπορώ να γράψω και τα ονόματα, έτσι απλά, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους!.. Την ίδια εποχή, επειδή είχε ενοχλήσει κάποιους η στάση μου να μη "γλύφω" κομματικά κανέναν, δεν δέχονταν τις αιτήσεις μου σε κανένα Λογοτεχνικό Σωματείο, ενώ ήδη είχαν εκδοθεί 6 βιβλία μου από ΕΚΔΟΤΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ κι όχι ΑΥΤΟΕΚΔΟΣΗ. Αυτά δε είχαν πάρει καλές κριτικές από Δημοσιογράφους που κρατούσαν στήλη ΒΙΒΛΙΟΥ. Σε κάθε Λογοτεχνικό Σωματείο υπήρχε το "πολιτικό κόμμα" που ρύθμιζε ποιος θα γίνει μέλος και ποιος όχι. Και φυσικά το λόγο είχαν και οι προσωπικές συμπάθειες... 

ΕΠΕΙΔΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΕΛΛΑΔΑ δυστυχώς οι περισσότεροι Λογοτέχνες είναι τόσο μικρόψυχοι και ζηλόφθονοι που απαξιώνουν το έργο κάποιου με χίλιους τρόπους. ο Ο καλός φίλος Ποιητής με όλες τις αδυναμίες και ιδιαιτερότητές του, δεν κατάφερε να ζήσει άνετα, αλλά υπέφερε οικονομικά και στο τέλος της ζωής του, δυστυχώς, επειδή ήταν Ζωροάστρης, οι περισσότεροι του χώρου του Πολιτισμού και της Λογοτεχνίας, τον εγκατέλειψαν...

 Έμαθα το θάνατό του, μετά από πολύ καιρό, ενώ βρισκόμουν στο εξωτερικό...

Κι αυτό, επειδή στη χώρα οπού γεννήθηκε η Ποίηση, η Ελλάδα δεν έχει φροντίσει έως τώρα να έχουν και οι Ποιητές και Ποιήτριες μια θέση που τους πρέπει!... Κι ενώ σε συνέδρια, λέγαμε να ενωθούν όλα τα Λογοτεχνικά Σωματεία και να γίνουν ΈΝΑ, δυστυχώς οι κομματικές τοποθετήσεις αλλά και τα συμφέροντα αυτών που κινούσαν τα νήματα, δίχασαν...

Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Υπάρχει και η άλλη, που οι περισσότεροι σιωπούν, κάνουν και την "πάπια", για να έχουν την προβολή του έργου τους. 

Εδώ κάποιο δείγμα γραφής του φίλου Ιρανού Ποιητή Φερεϊντούν Φαριάντ

"Ουρανός χωρίς διαβατήριο"
Ποίηση Φερεϊντούν Φαριάντ
Πατρίδα μου είναι
ένας ουρανός χωρίς διαβατήριο,
χωρίς πύλη.
Μπαίνω απ’ τον αέρα

Over Teheran
Ξένος του γαλάζιου.
Ξένος των νερών.
Στη γη πεσμένα
πέντε μήλα.
Πού να πάω;

Πικρή ξενιτιά.

Ούτε γράμμα, ούτε χτύπημα της πόρτας.
Τίποτα.
Ένα σπουργίτι
κάθισε στο παράθυρό μου
μ' ένα στίχο της Σαπφώς
στο ράμφος του.

* * *
Τα χρόνια περνούν.
Ο ήλιος, με τον ίδιο ρυθμό,
ανοιγοκλείνει τα παράθυρα.
Παιδιά γεννιούνται.
Οι μέρες κυκλοφορούν με τρίκυκλα.
Γερνάμε.

Μιλάω στα δέντρα περσικά
Εγώ είμαι ξένος.

Μιλάω στα δέντρα περσικά.
Τα δέντρα μού αποκρίνονται.
Μέσα σ' αυτή τη συγγένεια
δεν είμαι ξένος

…όλοι ονειρεύονται να σταματήσει ο πόλεμος, να γεμίσει ο ουρανός χαρταετούς και πολύχρωμα μπαλόνια.

Επαναστάσεις, πόλεμοι, πραξικοπήματα,
και πάλι, και πάλι, και πάλι.
Κι ένας τυφλός ζητιάνος
μ' ένα κλουβί πουλιού στο χέρι
περνάει χτυπώντας το ραβδί του
στο σκοτεινό δρόμο.

Επειδή είναι πολύ σκληρή η πραγματικότητα και δεν είναι αυτή οπού κάνουν να φαίνεται, ντρέπομαι για όλους αυτούς τους "δήθεν" καθηγητές της διανόησης στην Ελλάδα, που θέλουν να είναι η Ποίηση, προνόμιο αποκλειστικό δικό τους και θέτουν όρους για το "ποιου Ποιητή ή Ποιήτριας" θα προβληθεί το έργο. Και είναι θλιβερό γιατί σε αυτή την μικρή χώρα μεταξύ μας γνωριζόμαστε!..Αλλά το χειρότερο απ΄όλα είναι οπού βάζουν ταμπελίτσες λόγω κομματικής τοποθέτησης, θρησκευτικών πεποιθήσεων, τόπου καταγωγής, χώρα προέλευσης και δημιουργούν έναν ΕΛΙΤ ΡΑΤΣΙΣΜΟ και σε πετάνε στ΄αζήτητα!..

ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η UNESCO των Ελλήνων για να φροντίσει έναν ταλαίπωρο άνθρωπο, διανοούμενο Ιρανό, και που ήταν η UNESCO με τις φιέστες και τα σώου και τα πανηγύρια της στα ΜΜΕ και όλοι οι ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ των ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ και οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ στη χώρα Ελλάδα, ώστε να ζήσει αξιοπρεπώς και να ταφεί ένας ΦΙΛΛΕΛΗΝΑΣ ΙΡΑΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ σαν τον Φερεϊντούν Φαριάντ;

Ευτυχώς που μερίμνησε το ίδρυμα Ελένης και Κώστα Ουράνη...
Είναι στιγμές οπού η αλήθεια είναι πικρή και κάποιοι δεν μπορούν να την ακούσουν, μήτε να την αντέξουν. Όμως έναντι θανάτου, ενός αξιοπρεπούς ανθρώπου, ο οποίος καλλιέργησε την ελληνική γλώσσα με πολύ ζήλο κι αγάπησε τη χώρα μου, είναι πικρότερος ο θάνατός του κάτω από αυτές τις συνθήκες, παρά η αλήθεια των πράξεων, όσων "δήθεν" σπουδαίων σε σαλόνια και λογοτεχνικά σωματεία, δεν έχουν χρόνο ν΄ασχοληθούν με τον άνθρωπο πρώτα, κι ύστερα με όσα, γι΄ αυτόν σκαρφίζονται...
Για τον Φερεϊντούν Φαριάντ, αυτός ο "επικείδιος" και ας με συγχωρέσουν  οι όσοι δεν αντέχουν την αλήθεια...Αλλά, δεν έχω μάθει στη ζωή μου, να προδίδω "φίλους"...

copyright:Nota Kimothoi

© Νότα Κυμοθόη 

" 144 ΧΑΙΡΕ" ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

                                                     Έργο ζωγραφικής της Νότας Κυμοθόη


"144 ΧΑΙΡΕ" ΓΡΑΦΕΙ Η ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ

Τόσα ΧΑΙΡΕ για τη μητέρα του Λόγου
ενσάρκωση αγνοίας Θεού να φέρει τη λύτρωση!..
Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι κατανοούν σήμερα τούτα τα λόγια;

Ζούμε σε μια ταραγμένη εποχή, οπού ο καθένας έχει μια δυσκολία
αλλά και οι οικογένειες έχουν τα δικά τους δύσκολα προβλήματα,
που δεν έλειπαν μήτε παλιότερα, σε άλλες εποχές...

Αλλά, αυτή τη χρονική περίοδο, όπου όλα έχουν φανερωθεί, έχει φανερωθεί και όλη η εγωϊκή διάθεση, αλλά κι εκμετάλλευση του καθενός και πολλά και διάφορα, όσον αφορά τις θρησκείες...

Πριν πολλά χρόνια, ο Σρι Σάτια Σαι Μπάμπα, έλεγε: "Υπάρχει μια φυλή, η φυλή των ανθρώπων. Υπάρχει μόνο μια γλώσσα, η γλώσσα της καρδιάς. Υπάρχει μόνον ένας Θεός, ο Θεός της Αγάπης κι είναι Πανταχού Παρών για όλους!"

Κοιμήθηκε το Πάσχα του 2010...την ημέρα οπού η καρδιά της Αγάπης είχε αναστηθεί!..

Αλλά τι σχέση έχει με αυτό που ψάλλουμε λέγοντας ΧΑΙΡΕ!!!

Η ταραγμένη εποχή μας, έχει να κάνει με αυτό οπού λένε
πως ο σημερινός άνθρωπος έχει "ταραγμένας τας φρένας".
Δηλαδή ο νους του, η καρδιά του, το πνεύμα του είναι ταραγμένο
κι αυτός οπού "ταράσσει των ανθρώπων τας φρένας"
είναι παράγων "διαβολής" εξωτερικής ή εσωτερικής
και δημιουργεί μνησικακία για να τον καταστρέψει!
"Ο ταράσσων τας φρένας" τον ίδιο τον εαυτό ταράζει
για να καταστρέψει τον άνθρωπο, που έχει πρόσωπο Θεού
για να καταστρέψει τον συνάνθρωπο που έχει την εικόνα Θεού!
Η καρδιά λοιπόν είναι ΑΓΑΠΗ και δεν είναι μόνον αυτή των ερωτευμένων
αλλά είναι η πρώτη αγάπη που δημιουργεί ζωή!..

Παρακολουθώντας τους αποψινούς χαιρετισμούς σ΄ έναν υπέροχο Ναό
συνειδητοποίησα πολλοστή φορά, αυτό οπού είναι τόσο μεγάλη Θεία Ενέργεια
τόσο δυνατή, στο ιερό κι αγνό πρόσωπο της Παναγίας
και είναι ο θρόνος της θέση ιερή, γιατί είναι η Αγία Μάνα όλων μας,
η οποία έχει μια μεγάλη αγκαλιά για όλα του κόσμου τα παιδιά!..
ΠΑΝ ΓΑΙΑ στο πρόσωπο της μητέρας Θεού Λόγου, θεανθρώπου, η Παναγία όλων μας!
Η ΑΓΙΑ ΜΑΝΑ!..

Αυτό λοιπόν το ΧΑΙΡΕ ακούγεται 144 φορές στους χαιρετισμούς της Παναγίας!..
Είναι το ΧΑΙΡΕ οπού έχει την "πίστη και αγάπη" κι απευθύνεται στο Θεό!
Είναι το ΧΑΙΡΕ οπού έχει την "αγάπη και υπομονή" κι απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο.
Είναι το ΧΑΙΡΕ οπού έχει την "ταπείνωση, σωφροσύνη κι εγκράτεια" κι απευθύνεται στον εαυτό μας...
Αυτόν, οπού έχουμε υποβάλλει για 40 ημέρες σε μια κάθαρση ψυχής, πνεύματος, σώματος!

Τεσσαρακοστή νηστεία, μέσα στην οποία δεν πεινάμε, δεν λιμοκτονούμε, αλλά μαθαίνουμε να λαμβάνουμε τροφή υλική και πνευματική.

Ο άνθρωπος δεν έχει γεννηθεί για να τρώει σαν άλογο ον. Ο άνθρωπος είναι προικισμένος με νου κι έχει την Θεία Ουσία στα τοιχώματα της λογικής του, ώστε να τρέφεται λαμβάνοντας ποιοτική τροφή. Κι αυτή η τροφή μας δεν είναι μόνον υλική, αλλά είναι και πνευματική.

Ποιος έχασε από την πίστη του στο Θεό; Κι όταν λέω πίστη, εννοώ βαθιά συνειδητοποίηση της έννοιας του Θεός.

Ποιος έχασε από την αγάπη του Θεού προς τον ίδιον; Αυτές οι δυο ενέργειες πίστη κι αγάπη" δημιουργούν τα θαύματα!.. Αν αυτή η αγάπη εδραιωθεί στην καρδιά κάθε ανθρώπου, τότε έχει εδραιωθεί η πραγματική γαλήνη και χαρά μέσα στο είναι του. Μιλάμε για την αγάπη, οπού δεν απαιτεί, αλλά αγαπάει κι έχει δύναμη, γιατί είναι υπεράνω ύλης και συμφερόντων!..

Κι εδώ είναι το μάθημα που ο κάθε άνθρωπος διδάσκεται. "Αγαπώ", σημαίνει "αποδέχομαι", τον άλλον όπως είναι δίχως να απαιτώ να τον ράψω φορεσιά στα δικά μου μέτρα. Η αγάπη δεν έχει καμιά μορφή βίας!

Θα πρέπει λοιπόν να διδαχτούν οι φανατικοί των θρησκειών, από αυτό!..

Ο άνθρωπος μαθαίνει την υπομονή και την αγάπη μέσα από αυτήν την αγάπη με καρτερία. Η μάνα κρατάει μέσα στο σώμα της 9 ολόκληρους μήνες το παιδί της που φέρνει στο φως του ήλιου με απέραντη υπομονή κι αγάπη, κι αυτήν την αγάπη, μεταδίδει...Ο κάθε άνθρωπος ενώ μεγαλώνει, μέσα από την υπομονή μαθαίνει αφ΄ ενός να αγαπά, αφ΄ ετέρου ν΄αγαπιέται!..

Αλλά εκεί οπού είναι όλη η μεγάλη δύναμη του ανθρώπου είναι η σωφροσύνη του, η οποία κερδίζεται αφ΄ ενός με υπομονή κι αγάπη και πίστη στον εαυτό και στο Θεό, αλλά εγκράτεια και ταπείνωση. Έτσι εδραιώνεται η αξιοπρέπεια την οποία ο άνθρωπος χτίζει με σεβασμό στον Θεό κι αξιώνει απ΄ τον εαυτό του να τον σέβονται και οι άλλοι. Αλλά κι όσοι έχουν μάθει πως αγάπη σημαίνει "αποδοχή", είναι γαλήνιοι και ήρεμοι, δίχως να είναι βίαιοι.

Δεν υπάρχει "άθεος" άνθρωπος, γιατί είναι υπαρκτός κι είναι εικόνα Θεού και φαίνεται. Αλλά η εποχή μας έχει τόσο γρήγορους ρυθμούς, που είναι ευκολότερο να καταπιαστεί κάποιος με θέματα ύλης, γιατί είναι χειροπιαστά και ευκολότερα κατανοούνται. 

Ας αποδεχτούμε λοιπόν τους συνανθρώπους μας με ένα υπέροχο ΧΑΙΡΕ για να εδραιωθεί χαρά κι ανθρωπιά στη γη μας και στις ανθρώπινες κοινωνίες μας!

Με φως και αγάπη

Νότα Κυμοθόη

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2015© Nότα Κυμοθόη

 .

© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη"ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ" Ποίηση

Νότα Κυμοθόη"ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ"Ποίηση

{Στη Δόξα Θεού}

"Τα δάκρυα σκορπίσανε τ΄αστέρια.

Μεγάλη είν' απόψε η αγωνία μου.
Με το πνεύμα Σου σπαθί στα χέρια
είδες τη θλίψη πίσω απ΄τα κλαμένα μάτια
θερίζοντας την τέφρα των καιρών μας.
Καθώς ασώτεψε στις μέρες μας ο κόσμος
υψώνεται περήφανα η Σοφία σου στο φως
γνωρίζοντας τ΄ορμητικό ποτάμι
που ολοένα μας γκρεμίζει.

Στα δίσεχτα χρόνια μ΄αστραπές ο δρόμος.
Από τις περιστάσεις που βαραίνουν την ψυχή
σμίγω τους πόνους μας στην ποίηση
αγέρωχα μέσ' σε σκιές ζητώντας Γαλαξίες.
Λιγοστεύοντας τις πίκρες της ζωής μας
με τον ήλιο ψηλάφισα την αγάπη
στολίζοντας τη σκόνη του κορμιού μου
δίχως παράπονα στη μοίρα μου εφέτος.

Τα δάκρυα σκορπίσανε τ΄αστέρια."

Ελάτεια 1990

(Από το βιβλίο μου: Νότα Κυμοθόη Φως και Σκοτάδι, εκδόσεις ΔΙΟΓΕΝΗΣ 1990)

Νότα Κυμοθόη "ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ"Ποίηση© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη Φως και Σκοτάδι Διογένης -Αθήνα 1990© Νότα Κυμοθόη

Νότα Κυμοθόη "Βροχή" Ποίηση

                                                       Φωτογραφία από Νότα Κυμοθόη


Νότα Κυμοθόη 
"Βροχή" 
Ποίηση

Βρέχει...Πάλι κλαίει ο ουρανός...
Ρυάκια εδώ κι εκεί ως να ξεφτίζει όλη η ζωή...
Ξεχασμένα των ανθρώπων πράγματα παντού στη γη
ριγμένα σε απάγκιο ή παρατημένα έξωθεν από καιρό.

Βρέχει αδερφέ μου...Ξεφτίζει το παλιό και φεύγει απ η ζωή
παρασυρόμενο σε λασπόνερα...Που είσαι εσύ;

Έρμαιοι σαν όνειρα άλλων στα ξεσπάσματα των καιρών
Σαν φύλλα φθινοπώρου που πέρασαν μες στο ρυάκι...
Βρέχει...Που είσαι αδερφέ μου εσύ;

Είδα τη μορφή σου σε μονοπάτια μοναχικά
χρόνια σαν απομεινάρια σε δρόμο κι άλλο δρόμο μιας ζωής
ξένοι σε κατοικίες μιας αυλής οικογενειακής...
Κι είδα εμένα σε σένα και μ' αναγνώρισα, αλλά δεν ήμουν εσύ
Είχα λέει τον ήλιο κι είχα τη δύναμη σε δυο ζωγραφιές
ν΄ αγγίζουν τους ουρανούς κι έτρεχα να προφτάσω μέσ' τη βροχή
εσένα αδερφέ μου που έφευγες σε σύννεφο σκοτεινό...
Ήθελα να σου πω για ένα όνειρο αν θυμάσαι, παιδικό.

Ήμασταν αδερφέ μου κι εμείς κάποτε παιδιά
κι είχαμε το χέρι του πατέρα-χάδι και ευχή
και της μάνας την αγκαλιά πλατιά σαν ζεστό ψωμί...
Είχαμε χρώματα κι όνειρα μεγάλα για το μέλλον πολλά...

Τόσα χρόνια σχεδιάσαμε το μέλλον...ξεχωριστά
Αυτός είναι ο κόσμος μας, αδερφέ μου εδώ στη γη;

Πονάω αδερφέ μου...Ίσως πονάς κι εσύ. Που είσαι εσύ;
Βρέχει πάλι απόψε και με κοιτάς πίσω απ' το τζάμι κρυφά
βλέπεις μέσα στο μονοπάτι ως ξένος την μοναχική μου ψυχή
Θα κοπάσει η βροχή, αλλά που θα΄ μαι και που θα΄σαι εσύ;
Η ψυχή των γονιών μας ήρθε και μ' άγγιξε τρυφερά...
Είπαν:" αχ, να μπορούσαν απ' την αρχή τον κόσμο να έχτιζαν..."

Αχ, αδερφέ μου, να μπορούσαμε κι εμείς όλες τις θλιβερές στιγμές
μ' ένα σφουγγάρι να σβήσουμε ευθύς
κι όταν κοπάσει η βροχή, ω αδερφέ μου, να φέρουμε τη χαρά
Μέσα σε χρώματα και με ελπίδα τ΄ ουράνιου τόξου χαμόγελα πολλά
αρμονία κι αγάπη ν' απλώσουμε σε νου και καρδιά
μ' ένα μόνο άγγιγμα...ως να έχουμε μαγικά ραβδιά...

Δες αδερφέ μου, οι ουρανοί δεν είναι δυο...
Μια σκέψη είναι...Έλα απόψε εδώ
Ναι!.. Έλα να τ' αλλάξουμε όλα απ΄την αρχή!..
Πιάσε σφουγγάρι και βροχόνερο κι έλα πάμε μαζί
Ας καθαρίσουμε τώρα τη λάσπη όλων των χρόνων σαν τον Ηρακλή
Πιάσε τον ήλιο απ' τη μια άκρη εσύ...
Ας διαλύσουμε τώρα την ομίχλη απ΄όλη τη ζωή
μαζί της να φύγει ο πόνος κι η δυστυχία όλη απ΄τη γη!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΒΡΟΧΗ

 Νότα Κυμοθόη

Ας ευχαριστήσουμε τη ροή της βροχής οπού ποτίζει με υπομονή της γης τα λαγούμια ως εκεί επάνω στα ψηλά βουνά οπού δεν μπορεί ανθρώπου βλέμμα για να φτάσει...

να δει το διψασμένο της γης κορμί με νερό για να χορτάσει 

απ΄τ΄ουρανού το δάκρυ το ερωτικό

για να καρπίσει πάλι ο σπόρος

 να γίνει παράδεισος η πλάση

Δάση, βουνά και λόφοι

πάλι να χλοϊζουν

όλο ζωή το έαρ

όταν φτάσει

χαρά να

είναι

όλα

!!!

!

© Νότα Κυμοθόη