Νότα Κυμοθόη "Αγιά Θυμιά και Γιάννης Σκαρίμπας"
{Γεννήθηκα το 1893 στο χωριό Αγια-Θυμιά της Παρνασσίδος – πρώην Δήμου Μυωνίας. Το δημοτικό μου σκολειό το πέρασα στην Ιτέα των Σαλώνων. Το Σχολαρχείο στο Αίγιο και το Γυμνάσιο στην Πάτρα. Εδώ (στη Χαλκίδα) ελθόντας για στρατιώτης (κληρωτός) το 1914 παντρεύτηκα (... εξ’ έρωτος). Έκτοτε, σχεδόν δεν ‘‘το κούνησα’’ από την πόλη ετούτη = τη Χαλκίδα. Έκανα οικογένεια (παιδιά, νύφες κι εγγόνια) και μνέσκω ακόμα, γράφοντας Λογοτεχνία και Ιστορία. Αλλά και Ποίηση και Θέατρο.
Τώρα υπέρ τα 84 μου χρόνια γεγονώς, εφησυχάζω (σχεδόν μόνος) στο σπιτάκι μου, ζων ‘‘αεί -μη- διδασκόμενος’’, εν αναμονή του ‘‘εσχάτου-μου-μαθήματος’’, ευχαριστώντας εκείνο που ονομάζουμε Θεό, ‘‘για τα βουνά και για τα δάση που είδα...’’ (του Ζαχ. Παπαντωνίου).
Και για το ακριβές των παραπάνω αυτών μου ασημάντων, υπογράφομαι,
ο ταπεινότατος
Γιάννης Σκαρίμπας}Τι πιο αγνά λόγια, πλημμυρισμένα συναίσθημα, ευτυχία, ολοκλήρωση κι αγάπη, γραμμένα από το Ρουμελιώτη Γιάννη Σκαρίμπα!!!
Σήμερα ημέρα της Αγιά Θυμιάς, όπου το χωριό του πανηγυρίζει, πόσοι αλήθεια θυμούνται αυτόν τον σπουδαίο συγχωριανό τους;
Χρόνια Πολλά στους Θύμιους και στις Θυμιούλες, όπως τους αποκαλούν στη Ρούμελη. Ένα χωριό ασήμαντο, που το έκαψαν το 1943 οι Ιταλοί γιατί αντιστάθηκαν οι κάτοικοι και αγανακτισμένοι όλοι μαζί κι ενωμένοι αντιστάθηκαν και στο πέρασμα των Γερμανών και τάχθηκαν με τους αγωνιστές εναντίον τους. Το 1944 οι Γερμανοί το έκαψαν, αλλά οι Αγιαθυμιώτες, πεισματάριδες το ξανάχτισαν.
Ο Σύλλογος Αγιαευθυμιωτών, θυμάται και έχει ένα πλούσιο υλικό, (Στάθης Στελίγγος, Λιδωρίκι), απ΄όπου και η άνω φωτογραφία.
Ο Γιάννης Σκαρίμπας αποτελεί μια φωτεινή φυσιογνωμία και προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων και μπορεί να τον διεκδικεί η Χαλκίδα και οι Χαλκιδαίοι γιατί αγάπησε την πόλη τους, λόγω έρωτος με τη γυναίκα του, αλλά έλκει την καταγωγή του από το μικρό κι άσημο αυτό το χωριό. Άφησε όμως το 1984 το κουρασμένο του σώμα, στο αγαπημένο χώμα της Χαλκίδας ν΄ αναπαυθεί και οι Χαλκιδαίοι τον τιμούν με σεβασμό...
ΟΥΛΑΛΟΥΜ…
Ήταν σα να σε πρόσμενα Κυρά
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: θα ‘ρθη απόψε απ’ τα νερά
κι από τα δάσα.
απόψε που δεν έπνεε όξω ανάσα,
κι έλεγα: θα ‘ρθη απόψε απ’ τα νερά
κι από τα δάσα.
θα ‘ρθη, αφού φλετράει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζη ήλιο και βροχή
και νιο φεγγάρι . . .
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζη ήλιο και βροχή
και νιο φεγγάρι . . .
Και νά, το κάθισμά σου συγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,
και νά, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:
στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,
και νά, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:
. . . Πως νά, θα μείνει ο κόσμος με το «μπα»
που μ’ έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και – τάχας – σύγνεφα θαμπά
προς τη σελήνη . . .
που μ’ έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και – τάχας – σύγνεφα θαμπά
προς τη σελήνη . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ,
κίνησα να σε βρω στο δρόμο – οϊμένα –
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.
κίνησα να σε βρω στο δρόμο – οϊμένα –
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.
Τόσο πολύ σ’ αγάπησα Κυρά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου !
Πάταγα ‘γω – στραβός – μεσ’ τα νερά ;
κι εσύ κοντά μου . . .
που άκουγα διπλά τα βήματα μου !
Πάταγα ‘γω – στραβός – μεσ’ τα νερά ;
κι εσύ κοντά μου . . .
Ας δούμε τι έγραψε κι ας θυμηθούμε κάτι γι΄ αυτόν...
- Ό Καπετάν Σουρμελής ό Στουραίτης, διηγήματα (1930)
- Καϋμοί στο Γριπονήσι, διηγήματα (1930)
- Το θείο τραγί, διηγήματα (1933)
- Μαριάμπας, μυθιστόρημα (1935)
- Ουλαλούμ, ποιήματα (1936)
- Το σόλο του Φίγκαρω, μυθιστόρημα (1939)
- Εαυτούληδες, ποιήματα (1952)
- Ο ήχος του κώδωνος, θέατρο (1951)
- Το Βατερλώ δύο γελοίων, μυθιστόρημα (1959)
- Η μαθητευομένη των τακουνιών, τρεις νουβέλες (1961)
- Βοϊδάγγελοι, ποιήματα (1968)
- Άπαντες στίχοι, ποιήματα (1970)
- Το ’21 και η αλήθεια, Η τράπουλα και Οι γαλατάδες, ιστορικά δοκίμια (1971–1977)
- Το ’21 καί ή αριστοκρατία του, ιστορικό δοκίμιο (1978)
- Ο σεβαλιέ σερβάν της Κυρίας, θέατρο (1971)
- Η περίπολος Ζ΄, διήγημα,χρονικό από τον Α΄ Παγκ. Πόλεμο (1972)
- Τυφλοβδομάδα στη Χαλκίδα, διηγήματα (1973)
- Φυγή προς τα εμπρός, μυθιστόρημα (1976)
- Ή Τράπουλα, δοκίμιο (1975)
- Τρεις άδειες καρέκλες, διηγήματα (1976)
- Αντι-Καραγκιόζης ο Μέγας, θέατρο (1977)
- Τα πουλιά με το λάστιχο, μυθιστόρημα,χρονογραφήματα (1978)
- Τα καγκουρώ, θέατρο (1979)
- Σπαζοκεφαλιές στον ουρανό, αντιδιηγήματα (1979)
- Η κυρία του τραίνου, θέατρο (1980)
- Ο πάτερ Συνέσιος, θέατρο (1980)
- Νότα Κυμοθόη "Αγιά Θυμιά και Γιάννης Σκαρίμπας"/Nota Kimothoi© Νότα Κυμοθόη
© Nότα Κυμοθόη
